“အရူး​စကား​”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

“ချစ်​ေစလို ခံတွင်း​လက်​ေလး​သစ်၊​ မုန်း​ေစလို ခံတွင်း​လက်​ေလး​သစ်” လို့​ ဆိုြကသဗျ။ လူဆိုတာ သူများ​က ကိုယ့်​အ​ေပါ် ချစ်​ေအာင် ခင်​ေအာင် ​ေြပာ​ေတာ့​လည်း​ ​ေဟာဒီပါး​စပ်ြကီး​ပဲ။ မုန်း​ေအာင် နာ​ေအာင် ​ေြပာြပန်​ေတာ့​လည်း​ အဲဒီပါး​စပ်ြကီး​ပါပဲခင်ဗျာ။ ​ေြပာမိတဲ့​စကား​တစ်ခွန်း​တည်း​မှာကိုပဲ အချိန််အခါ ​ေနရာ​ေဒသ ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါအလိုက် ချစ်တဲ့​သူကချစ်၊​ မုန်း​တဲ့​သူကမုန်း​၊​ ဘယ့်​နှယ်မှ မ​ေနတဲ့​သူလည်း​ ရှိ​ေပလိမ့်​ဦး​မယ်။ ဆိတ်ဆိတ်​ေန ​ေထာင်တန် ဆို​ေတာ့​ ဘာမှ မ​ေြပာပဲ ပါး​စပ်ြကီး​ပိတ်လို့​ ​ေရငံု​ေနနိုင်ရင်​ေတာ့​ အ​ေကာင်း​ဆံုး​ေပါ့​ဗျာ။ မ​ေနနိုင်လို့​ ​ေြပာမိြပီဆိုရင်​ေတာ့​ မ​ေနာကံက​ေန ဝဇီကံကို​ေြမာက်သွား​ေရာ။

ကိုယ့်​ရဲ့​ ဝဇီကံဟာ တဘက်သား​ ​ေသာတနား​က​ေန ​ေယာနိ​ေသာမနသီကာယ မြဖစ်တဲ့​အခါ ကာယကံ​ေြမာက်လာ​ေစဖို့​က သိပ်မခက်​ေတာ့​ဘူး​။ စိတ်လိုက်ရင် မာန်ပါလာတယ် လို့​ ဆိုြကတာကိုး​။ စကား​စကား​ ​ေြပာပါများ​လို့​ စကား​ထဲက ဇာတိြပလာတဲ့​အခါကျ​ေတာ့​လည်း​ ကိုယ့်​ေအာက်ဖဲြကီး​ လူသိကုန်လို့​ “မှိုချဉ်လိုဟိတ်ြကီး​ နဲ့​ ဇီး​ြဖူသီး​သနပ်ပါလား​ကွယ်ရို့​။” ဆိုြပီး​ ကိုယ်အဖိုး​မတန်တာ အထုပ်​ေြဖြပသလို ရှိပါလိမ့်​မယ်။ ဘယ်သူ့​များ​ ​ေစာင်း​ေြပာ​ေနပါလိမ့်​လို့​ သံသယ​ေတွ မဝင်နဲ့​ေနာ်။ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် ဆံုး​မ​ေနတာပါဗျ။

​ေတာ​ေြပာ​ေတာင်​ေြပာ စကား​ေရာ​ေဖာ​ေရာနဲ့​ ြမို့​ေမတ္တာခံယူ​ေနလိုက်တာ။ သိ​ေဟာင်း​ကျွမ်း​ေဟာင်း​များ​က​ေတာင် မ​ေနနိုင်လို့​ “အသက်လည်း​ ြကီး​ပါြပီ။ အ​ေနှာင့်​အသွား​မလွတ်တဲ့​ အ​ေြပာ​ေတွ ​ေလျှာ့​ပါဦး​။” လို့​ သတိ​ေပး​ရ။ အင်တာနက်နဲ့​ မပတ်သက်တဲ့​ ​ေမွး​သမိခင်ကလည်း​ လူ​ေြပာသူ​ေြပာများ​ေတာ့​ စိတ်​ေတွပူြပီး​ “အဲဒါ​ေတွ မ​ေရး​ပါနဲ့​ေတာ့​။” လို့​ လှမ်း​ြပီး​ တား​ရဆီး​ရ။ ​ေဈး​လယ်​ေခါင်ကအရူး​ ပါး​စပ်ဆိုင်း​က​ေလး​နဲ့​က​ေနသလို က​ေလး​ေတွြပံု၊​ ​ေခွး​ေတွအံုဆို ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ်​ေတာ့​ ​ေရွှမန်း​တင်​ေမာင်​ေလာက် စိတ်ြကီး​ဝင်​ေနမိတာပ။ ​ေသ​ေသချာချာ စဉ်း​စား​ြကည့်​ေတာ့​ ခု​ေလာက်ရှိ ဘယ်​ေလာက်​ေတာင် လူမုန်း​များ​ေနြပီလဲဆိုတာ မခန့်​မှန်း​တတ်​ေတာ့​ဘူး​။ ပ​ေဝသဏီကတည်း​က ြပည့်​ေနတဲ့​ မိတ် ၅၀၀၀ ဟာ ​ေတာ်ြကာရင်း​ ​ေလျာ့​သွား​လို့​ ထပ်​ေဆာင်း​လိုက်ရရင်း​ဆို​ေတာ့​ ငယ်စာရင်း​ ဖျက်သွား​တဲ့​သူ​ေတွလည်း​ နည်း​ေတာ့​ မနည်း​ေလာက်ဘူး​ လို့​ ရိပ်မိပါတယ်။

အဲဒီ​ေဖ့​စ်ဘုတ်ြကီး​ကလည်း​ တို​ေရရှား​ေရ ရှိလိုက်ပံုများ​နှယ်။ သူငယ်ချင်း​ေတာင် ကန့်​သတ်ထား​ရတယ်လို့​။ တကယ်ဆို မိတ် ၅၀၀၀ ခွင့်​ြပုရင် ရန် ၅၀၀၀ လည်း​ ခွင့်​ြပုသင့်​တာ​ေပါ့​။ လူဆိုတာ ဘယ်​ေသာအခါမှ မိတ်​ေဆွချည့်​ပဲ မရှိနိုင်ဘူး​ဆိုတာ မသိဘူး​လား​။ ကိုယ့်​အတွက်က​ေတာ့​ မိတ် ၅၀၀၀၊​ ရန် ၅၀၀၀ ထက် မ​ေလာက်မငှြဖစ်စရာ ပရိသတ်လူထုြကီး​ ရှိ​ေသး​သဗျ။ ​ေသာက်ညင်ကပ်သူများ​ဆိုြပီး​ စာရင်း​ြပုစု ဆန္ဒမဲ​ေကာက်ခံရင် အိုဘား​မား​ြကီး​ကို​ေတာင် အနိုင်ရဦး​မလား​ မသိ။ သူများ​အြမင်ကပ်ချင်စဖွယ် ​ေြပာတတ်ဆိုတတ်တာဟာ ငယ်ငယ်ကတည်း​က ဝါသနာဘာဂီ ဆက်တိုင်း​မီလာတာ​ေလ။ သည်က​ေန့​ဖဲနိုင်ထား​ရင် ​ေနာက်တ​ေန့​ အဝတ်သစ်အစား​သစ်​ေတွနဲ့​ ရှံုး​တဲ့​သူငယ်ချင်း​ေတွ​ေရှ့​ မြမင်ြမင်​ေအာင်ြပြပီး​ “အဲဒါ ဖဲနိုင်တဲ့​ ပိုက်ဆံနဲ့​ ဝယ်ထား​တာ။” လို့​ ​ေခါင်း​က​ေလး​တ​ေမာ့​ေမာ့​ ​ေြပာတတ်တယ်။

“ဒီပလက်တီနမ်ဆွဲြကိုး​က ဒယ်ဒီ​ေပး​ထား​တာ။” လို့​ ြကွား​စရာ မရှိ​ေပမယ့်​ ဘာ​ေလး​လုပ်လုပ် လူ​ေြပာစရာြဖစ်​ေအာင်လုပ်ြပီး​ ကိုယ်ကပဲဦး​ေအာင် “အတင်း​ေြပာတဲ့​ သူ​ေတွကလည်း​ မနည်း​ဘူး​။ ကဲ..။” လို့​ ြပံုး​ြဖဲြဖဲနဲ့​ မ​ေကျနပ်ချင်​ေယာင်​ေဆာင်တတ်​ေသး​တယ်။ နည်း​နည်း​ပါး​ပါး​များ​ ​ေြမှာက်ပင့်​မ​ေပး​လိုက်နဲ့​။ “ဟုတ်တယ်။ ဟုတ်တယ်။ ကိုယ့်​ဘာကိုယ်လည်း​သိတယ်။ သူများ​ေတွလည်း​ ​ေြပာတယ်​ေလ။” လို့​ ​ေမတ္တာပျက်​ေအာင်လည်း​ ​ေြပာတတ်ပ။

ခု​ေတာ့​ ဟိုလူ​ေြပာ သည်လူ​ေြပာနဲ့​မို့​ စိတ်​ေတွ​ေလျှာ့​ြပီး​ ​ေြပာမှား​ဆိုမှား​ရှိသမျှ လွန်တာရှိရင် ဝန္တာမိပါ လို့​ ​ေတာင်း​ပန်ရန်အလို့​ငှာ နှုတ်ကျွံသမှု အစုစုတို့​ကို အနုလံု ပဋိလံု ြခံုငံုြကည့်​တယ်ဗျ။ ငါ​ေြပာသမျှ အမှန်​ေတွချည့်​ပဲ လို့​လည်း​ ငါတ​ေကာ​ေကာ မ​ေကာလိုပါဘူး​။ ဟုတ်​ေတာ့​ဟုတ်တယ်​ေလ။ ဒါ​ေပမယ့်​ မ​ေြပာသင့်​ဘူး​ေပါ့​ ဆိုတာလည်း​ လက်ခံပါတယ်။ ဒါ​ေပသိ တစ်စံုတစ်​ေယာက်​ေသာသူ၊​ တစ်သင်း​တစ်ဖွဲ့​ေသာ အစုအ​ေဝး​တို့​ကို တိုက်ခိုက်ချိုး​ဖဲ့​ ထိခိုက်ပုတ်ခတ်ြပီး​ေြပာဖို့​ရာ​ေတာ့​ ဘယ်တုန်း​ကမှ မရည်ရွယ်ပါဘူး​ခင်ဗျ။ အမှတ်မထင် အ​ေနှာင့်​အသွား​မလွတ်တာ ြဖစ်ပါလိမ့်​မယ်။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​လို့​ က​ေလး​စကား​ အရူး​စကား​၊​ မှန်ချင်လည်း​မှန်၊​ မှား​ချင်လည်း​မှား​ပါလိမ့်​မယ်။ ​ေဘွယူလို့​ ရမှာ​ေတာ့​ ဟုတ်​ေလာက်ဘူး​ရယ်​ေနာ့​။ ရူး​သလို ​ေပါသလိုနဲ့​ ​ေလျှာချ​ေလတယ်​ေတာ့​ မထင်ပါနဲ့​။ ဘာြဖစ်လို့​ဆို​ေတာ့​ သည်လိုလူ သည်လိုစကား​မျိုး​ဆိုတာ ဘယ်​ေခတ်မှာမဆို ရှိခဲ့​တယ်။ ရှိဖို့​လည်း​ လိုတယ် လို့​ ​ေြပာြပချင်ပါတယ်။

ရှိတ်စပီး​ယား​ရဲ့​ ြပဇာတ်​ေတွထဲမှာြဖစ်ြဖစ်၊​ လီယို​ေတာ်စတွိုင်း​ရဲ့​ ဝတ္ထု​ေတွမှာပဲြဖစ်ြဖစ် မင်း​ပါး​ခစား​ မူး​မတ်များ​အလယ်မှာ အရူး​ေတာ်ြကီး​လို့​ေခါ်တဲ့​ အဆီအ​ေငါ်မတည့်​မှု​ေတွကို ရယ်ကာ​ေမာကာ ​ေသာကာ​ေထ့​ကာနဲ့​ ​ေရွှနား​ေတာ်သွင်း​ေပး​ရတဲ့​သူ​ေတွ ရှိတယ်လို့​ ဖတ်ခဲ့​ဖူး​ပါတယ်။ အဂင်္လိပ်လိုဆိုရင်​ေတာ့​ Clown လို့​ေခါ်မလား​မသိဘူး​။ ​ေပါ​ေြကာင်​ေြကာင် ကျပ်မြပည့်​တြပည့်​မို့​ ထင်ရာ​ေြပာပါ​ေပတယ် လို့​ ​ေြပာသမျှဆိုသမျှတို့​ကို ခွင့်​လွှတ်ရယ်​ေမာြပီး​ အြပစ်​ေတာ်ယူ​ေလ့​မရှိပါဘူး​။ သို့​ေသာ်လည်း​ အရူး​ေတာ်ြကီး​များ​ဟာ ငါ့​ဖမ်း​လို့​ မရဘူး​ကွဆိုြပီး​ အလကား​ေန သူများ​လိုက်ရှို့​ေန၊​ ​ေညှာ်​ေနတဲ့​သူ​ေတွ​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ သူတို့​ကမှ အ​ေြပာအဆို ပိုြပီး​သတိထား​ ဂရုတစိုက်ရှိြကပါတယ်။ ​ေြပာချင်တဲ့​စကား​မျိုး​ကိုလည်း​ ဘယ်​ေသာအခါမှ လူသာမာန်​ေတွလို တိုက်ရိုက် ဒဲ့​မ​ေြပာဘူး​။

ကိုယ့်​ဘာသာကိုယ်သာ ​ေတွး​ယူ​ေစပါသတဲ့​။ “အဂင်္ါနံနဲ့​စတဲ့​ နံမယ်​ေလး​လံုး​အဆို​ေတာ်က​ေလး​ဟာ ဗုဒ္ဓဟူး​နံနဲ့​စတဲ့​ မင်း​သမီး​က​ေလး​ရဲ့​ စ​ေနနံနှစ်ဘက် (နား​ထင်) ကို ​ေမွှး​ေမွှး​ေပး​ပါသတဲ့​” ဆိုတာမျိုး​ ​ေစာင်း​ေြပာ​ေြမာင်း​ေြပာ အတင်း​အဖျင်း​ေတာ့​ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ ကိုယ့်​ဆဲသွား​လို့​ေတာင် ဆဲမှန်း​မသိပဲ ြပံုး​တံုး​တံုး​ြဖစ်ကျန်​ေစတဲ့​ အ​ေြပာမျိုး​ကို ​ေနာက်​ေတာ့​မှ “​ေအာင်မယ် ဒင်း​ကများ​ ငါ့​ကို..။” ဆိုတာမျိုး​ြဖစ်​ေအာင် ​ေြပာတတ်ပါတယ်။ အများ​အား​ြဖင့်​ေတာ့​ သဘင်သည်​ေတွ ြဖစ်တတ်ြပီး​ ြပင်သစ်မှာဆိုရင်​ေတာ့​ Molière လို ြပဇာတ်ဆရာမျိုး​ပါ။

ြမန်မာရာဇဝင်ထဲမှာလည်း​ အဲလိုအား​ကျ​ေလာက်စရာ ပုဂ္ဂိုလ်​ေတွ မရှိခဲ့​ဘူး​လား​ဆိုရင် အမတ်ြကီး​ ဦး​ေပါ်ဦး​ကို နမူနာြပပါမယ်။ “ဟဲ့​ ​ေပါ်ဦး​။ သူ့​ချည့်​သာ​ေလာ။” လို့​ ​ေမး​ရင်လည်း​ “ဆား​နှင့်​ပါဘုရား​။” လို့​ သတိမချွတ် မှတ်မှတ်သား​သား​ရှိတယ်။ ရှင်ဘုရင် စိတ်ဆိုး​သွား​ရင်လည်း​ ​ေနာက်တ​ေန့​မနက် အိမ်​ေတာ်တံခါး​ဝက​ေန ကိုယ်​ေတာ်​ေတာထွက်ရင် အဆင်သင့်​လိုက်မလို့​ ဆိုြပီး​ ရယ်​ေအာင်​ေမာ​ေအာင် ြပန်​ေချာ့​တတ်တယ်။ ရှင်ဘုရင်လုပ်သူက ​ေဆွ​ေတာ်မျိုး​ေတာ်​ေတွဆီက လယ်ယာ​ေြမ​ေတွ မတရား​သိမ်း​ယူမိတဲ့​အခါ သူကိုယ်တိုင် ခံုဖွဲ့​လို့​ “အမရပူရ နန်း​ညိုြမဝယ် များ​လှ​ေြခွ​ေရွ စံပါယ်​ေနသူ လူ​ေမွှြကီး​ထိပ်တင်ဝိုင်း​ သိ​ေစရန်” လို့​ေခါင်း​စဉ်တပ်ြပီး​ တရား​ရံုး​ဆင့်​ဆိုစာပို့​ေပး​ေလတယ်။ ဘိုး​ေတာ်မင်း​တရား​ြကီး​ ကိုယ်တိုင်က “​ေပါ်ဦး​စကား​များ​ ​ေဘွယူလို့​ဟယ်..။” ဆို ​ေဘး​မဲ့​ေပး​ေတာ်မူထား​ရပါတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဦး​ေပါ်ဦး​ တွန်း​လိုက် ချွန်လိုက်လို့​ ဘယ်အမတ်​ေတာ့​ြဖင့်​ ဒုက္ခ​ေရာက်သွား​ရ​ေလတယ် လို့​ တစ်​ေယာက်​ေတာင် မြကား​ဖူး​ခဲ့​ပါဘူး​။ (သူများ​ေတွကသာ သူ့​ကို ချွန်ြကတွန်း​ြကတာ)။

​ေအာင်မယ် သူ့​ကိုယ်သူများ​ အမတ်ြကီး​ ဦး​ေပါ်ဦး​နဲ့​နှိုင်း​လို့​ မတန်မရာ လို့​ဆိုရင် မဟုတ်ရ​ေပါင်ဗျာ။ ကျုပ်က အရူး​ေနရာကပဲ ​ေနပါ့​မယ်။ ခင်ဗျား​တို့​သာ ရှင်ဘုရင် လုပ်​ေတာ်မူြကပါ။ ​ေြပာသမျှဆိုသမျှ သည်း​ခံခွင့်​လွှတ်​ေပး​တယ်ဆိုရင် ြပီး​တာပဲ။ အရူး​စကား​ အနှမ်း​စကား​ဆိုတာ ဟုတ်တာ​ေတွလည်း​ ပါချင်ပါ​ေပလိမ့်​မယ်။ မဟုတ်တာ​ေတွလည်း​ ရှိတဲ့​အခါရှိမယ်။ မဟုတ်​ေသာ်ရှိ ဟုတ်​ေသာ်ရှိ၊​ သိဖို့​ြကား​ဖို့​ေတာ့​ ​ေကာင်း​ပါတယ်။ ​ေပါ်ကုန်တယ်ထင်ရင်လည်း​ လံု​ေအာင်ြပင်ထိုင်လိုက်ဖို့​သာ ရှိတာပဲ။ အရူး​နဲ့​ဘက် ရန်ြဖစ်၊​ အရူး​စကား​ ​ေဘွယူ​ေနရင်​ေတာ့​ လူြကီး​သိက္ခာကျရံုပဲ ရှိ​ေတာ့​မ​ေပါ့​။

ဒီကလည်း​ အရူး​ အရူး​နဲ့​ အိမ်ဦး​ချီး​ပါ မြပုတတ်ပါဘူး​။ ကိုယ့်​ေနရာကိုယ် သိပါတယ်။ အလုပ်ထဲမှာလည်း​ အခုလို ကျပ်မြပည့်​တဲ့​စကား​ေတွ​ေြပာဆိုြပီး​ ​ေပါက်ပန်း​ေဈး​ ထင်ရာစိုင်း​ေနလို့​ ဘယ်ြဖစ်ပါ့​မလဲ။ အတည်အတံ့​ ​ေြပာရတဲ့​ေနရာကျ​ေတာ့​လည်း​ ရုပ်တည်ြကီး​နဲ့​ မုန့်​တီစား​ရတာ​ေပါ့​။ ကိုယ့်​အရာ မဟုတ်တဲ့​ ​ေနရာများ​ကျ​ေတာ့​လည်း​ ဘာသိဘာသာ​ေနရတာ​ေပါ့​။ ဘူတန်က ြပန်လာကာစတုန်း​က အဲဒီမှာ အလုပ်လုပ်တဲ့​ ြမန်မာဆရာဝန်​ေတွအ​ေြကာင်း​ကို ​ေဆွး​ေနွး​ချင်လို့​ ဘီဘီစီက ဖုန်း​နဲ့​ အင်တာဗျူး​ခွင့်​ ​ေတာင်း​ဖူး​တယ်ခင်ဗျ။ ဒါမျိုး​ကျ ဒီက အရူး​ပါး​က ​ေရှာင်ရတာ​ေပါ့​ဗျာ။ ကျွန်​ေတာ့်​ကို အဲဒီ​ေနရာက​ေန မီဒီယာ​ေတွ အလယ်မှာ ​ေြပာ​ေရး​ဆိုခွင့်​ ဘယ်သူက ​ေပး​ထား​လို့​တုန်း​။ ​ေဖ့​စ်ဘုတ်စာမျက်နှာ​ေပါ်မှာ ​ေရး​ချင်တာ​ေတွ ​ေရး​တာက ပုဂ္ဂလိက အ​ေတွး​အြမင်​ေလ။ ကိုယ်ကလွဲရင် ဘယ်သူ့​ကိုမှ ကိုယ်စား​မြပုဘူး​။ ကိုယ့်​အြပင် ကိုယ့်​မိသား​စုရဲ့​သ​ေဘာထား​ကို တင်ြပချင်တယ်ဆိုရင်​ေတာင် အနည်း​ဆံုး​ေတာ့​ မိန်း​မခွင့်​ြပုချက် လိုလာြပီဗျ။ မိသား​စုဝင်တစ်ဦး​ချင်း​စီမှာ သူ့​ကိုယ်ပိုင်သ​ေဘာထား​နဲ့​သူ ရှိရမှာ​ေပါ့​။

“ဟင့်​အင်း​ ဟင့်​အင်း​။ ဒါမျိုး​ေတာ့​ လုပ်ရဲဘူး​။ ​ေြကာက်တယ်။ အိမ်​ေရာက်ရင် မိန်း​မအရိုက်ခံရမှာ။” ဆိုတာမျိုး​ တြခား​လူရဲ့​စိတ်ကို ကိုယ်က အသိဆံုး​ြဖစ်​ေပမယ့်​ သူ့​ကိုယ်စား​ကိုယ်က ​ေြပာချင်တယ်ဆိုရင် သူ့​သ​ေဘာတူခွင့်​ြပုချက်အရသာ ြဖစ်သင့်​တယ်။ (မိန်း​မ​ေြကာက်တယ်ဆိုတဲ့​သူ​ေတွထက်ကို ပို​ေြကာက်​ေနရပံုပဲ)။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​လို့​ ကိုယ်က အရူး​အနှမ်း​ပီပီ အရူး​စကား​ကိုပဲ ​ေြပာပါတယ်။ အရူး​ပါး​စပ်က နတ်စကား​ထွက်ရ​ေအာင် ကိုယ်​ေတာ်​ေလး​ ​ေကာက်ထား​တဲ့​သူမှ မဟုတ်တာ။

အရူး​က အရူး​ေနရာမှာ ​ေန​ေပမယ့်​ အ​ေကာင်း​ေတွက အ​ေကာင်း​ေနရာမှာ မ​ေနပဲ အရူး​ေနရာ လာလာလုြကတဲ့​အခါမှာ အရူး​လည်း​ စိတ်ညစ်မိပါတယ်။ အရူး​စကား​ထဲမှာ ပုဂ္ဂိုလ်​ေရး​ ပါခဲပါတယ်။ အဆီအ​ေငါ်မတည့်​တဲ့​ ြဖစ်​ေြကာင်း​ကုန်စင်က အဓိကပါ။ အ​ေကာင်း​ြကီး​ေတွက​ေတာ့​ ပုဂ္ဂိုလ်​ေရး​တိုက်ခိုက်လိုမှုနဲ့​ သတင်း​စာ​ေတွမှာ အရူး​ပါး​စပ်က​ေတာင် မထွက်ရဲတဲ့​စကား​မျိုး​ေတွကို ြမိန်​ေရရှက်​ေရ ​ေြပာ​ေနတာ အံ့​ဩဘနန်း​ြကား​လိုက်မိပါတယ်။ ဒါမျိုး​ကျ​ေတာ့​ အဲဒီလူ​ေတွကို “မုန်း​လွန်း​လို့​ ချီး​နဲ့​ငံု​ေထွး​ဖို့​ ြကိုး​စား​ေနပါလား​” လို့​ ြမင်မိပါတယ်။ သူများ​ကို မ​ေထွး​ခင် အဲသဟာြကီး​ေတွကို ကိုယ်က အရင် ငံုလိုက်ရတယ် လို့​ ဘာလို့​များ​ မ​ေတွး​မိြကပါလိမ့်​။ ဒီစကား​မျိုး​ကို အရူး​ပါး​စပ်က​ေြပာရင်​ေတာ့​ “သည်အ​ေကာင် ရူး​ေနလို့​ပဲ” လို့​ လူတိုင်း​ နား​လည်မှာြဖစ်​ေပမယ့်​ နိုင်ငံ​ေတာ်ကို၊​ ဝန်ြကီး​ဌာနကို ကိုယ်စား​ြပုတဲ့​ အြကီး​အကဲြကီး​များ​က ဂျာနယ်သတင်း​ေထာက်​ေတွကို ကွမ်း​စကား​၊​ လက်ဘက်စကား​ မဟုတ်ပဲ တရား​ဝင်​ေြဖြကား​ေြပာဆို​ေနတာ အံ့​ဩလို့​ မဆံုး​ပါဘူး​။

ဥပမာအား​ြဖင့်​ ​ေြပာရရင်​ေတာ့​ တခါတုန်း​က ြပည်ပသံတမန်ြကီး​တစ်ဦး​ဟာ သတင်း​စာရှင်း​လင်း​ပွဲတစ်ခုမှာ “ညြကီး​မင်း​ြကီး​ ြခံထဲ​ေရကူး​ဝင်တာဟာ သူချိန်း​ထား​တဲ့​ ရည်း​စား​မို့​လို့​ ြဖစ်မှာ​ေပါ့​။” လို့​ လက်လွတ်စပယ် ​ေြဖသွား​ဖူး​ပါတယ်။ (ခပ်​ေဝး​ေဝး​က ဥပမာပဲ ြပန်​ေကာက်တာ​ေပါ့​ေနာ်။ သား​သား​ေြကာက်​ေြကာက်)။

သံတမန်ဆိုတာ တိုင်း​ြပည်ကို ကိုယ်စား​ြပုပါတယ်။ တိုင်း​ြပည်က သူ့​ကို ကိုယ်စား​မြပုပါဘူး​။ အြဖစ်အပျက်တစ်ခု အြခင်း​အရာတစ်ခုကို တိုင်း​ြပည်ရဲ့​ သ​ေဘာထား​ရပ်တည်ချက် မပါပဲ သူ့​ရဲ့​ပုဂ္ဂလိက အြမင်ကို တင်ြပခွင့်​ မရှိပါဘူး​။ ဒီ့​ထက်ဆိုး​တဲ့​အြဖစ်က​ေတာ့​ သူနစ်နာ​ေစလိုလို့​ ​ေြပာလိုက်တဲ့​စကား​ဟာ ဘယ်သူ့​သိက္ခာကို ထိခိုက်နစ်နာ​ေစတယ် ဆိုတာကို နည်း​နည်း​ေလး​မှ ​ေတွး​မိပံုမ​ေပါ်ပါဘူး​။ နင်တို့​နိုင်ငံမှာ ဒီလိုလူမျိုး​ေတွ ဒီ​ေနရာမျိုး​ထား​သကိုး​လို့​ အထင်ခံရရင် သူ့​အစား​ အရူး​ေတာင် ရှက်လွန်း​လို့​ လဲ​ေသချင်ပါတယ်။ ကိုယ်နှစ်ြပား​မတန် မဲ့​ကာရွဲ့​ကာ​ေြပာ​ေနသူက နိုင်ငံတကာအသိုင်း​အဝိုင်း​မှာ ​ေဆွး​ေနွး​နှီး​ေနှာ​ေနသူ​ေတွနဲ့​ သူ့​လိုမျိုး​ ဓါတ်ပံုတွဲရိုက်ချင်ပါတယ်ဆိုရင်​ေတာင် မဒမ်တူး​ေဆာ့​မှာပဲ ရမယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။ ဘာမှ မ​ေြပာပဲ​ေနတာကမှ “သူ မ​ေြပာချင်လို့​ေနမှာ​ေပါ့​” လို့​ ထင်ရံုအြပင် သိက္ခာမကျဘူး​ေလ။

တချို့​တ​ေလကျ​ေတာ့​ အရူး​က ဉာဏ်မမီတာလား​။ သူတို့​က ဉာဏ်မမီတာလား​ေတာင် မသိ​ေတာ့​ဘူး​။ ဘာ​ေြပာ​ေနမှန်း​မသိပဲ သူတို့​ထင်တာ ​ေြပာချင်တာ​ေတွကို အထအန​ေကာက်ြပီး​ စွတ်ရွတ်​ေြပာသွား​ြကပါတယ်။ ြပန်ရှင်း​ြပလည်း​ မရ။ “အို ဘာမှ လာ​ေြပာမ​ေနနဲ့​။ ဒါဟာ ဒါပဲ။ ဒီလိုပဲ။ ဒီအတိုင်း​ပဲ။” လို့​ ဆွဲချ​ေရာ၊​ သက်​ေသ​ေရာ၊​ တရား​သူြကီး​ေရာ၊​ ဂျူရီပါ သူတစ်​ေယာက်တည်း​လုပ်ြပီး​ ကိုယ့်​ကို​ေတာ့​ စီရင်ချက်ပါချြပီး​သား​ တရား​ခံ​ေနရာမှာထား​ပါတယ်။ (ကွက်စိပ်များ​ ​ေဟာသလား​မှတ်ရတယ်)။ ငယ်ငယ်တုန်း​က သမိုင်း​ဆရာမတစ်​ေယာက်ဟာ အတန်း​ထဲမှာ သူက သမိန်​ေပါသွပ်ကာတွန်း​ေတွကို အား​ြကီး​မုန်း​တာပဲ လို့​ ​ေြပာပါတယ်။ ဘာြဖစ်လို့​လဲဆို​ေတာ့​ သမိန်ဆိုတာ မွန်သူရဲ​ေကာင်း​ေတွကို ​ေပး​တဲ့​နံမယ်။ အဲဒါကို ​ေပါသွပ် လို့​တပ်ြပီး​ ကာတွန်း​ဆွဲ​ေတာ့​ မွန်ရာဇဝင်ထဲက သူရဲ​ေကာင်း​ေတွကို ​ေသး​သိမ်​ေစတယ်။ တိုင်း​ရင်း​သား​ စည်း​လံုး​ညီညွတ်မှုကို ြပိုကွဲ​ေစတယ် တဲ့​။ ြမတ်စွာဘုရား​ ပုဒ်မြကီး​ေတွက ြကီး​ချက်နှယ်။

“တီချယ် ဘယ်နှစ်အုပ် ဖတ်ဖူး​သတုန်း​” လို့​ေမး​ေတာ့​ “အြမင်ကပ်လို့​ ဖတ်ကို မဖတ်တာ” လို့​ဆိုတယ်။ ​ေအာင်မယ်​ေလး​ ရယ်ချင်လိုက်တာ ဖတ်ဖတ်​ေမာ၊​ ရင်ဘတ်​ေနာက်က​ေကျာပဲ။ ကိုယ်​ေတွြဖင့်​ “ဘူး​တွား​ဟား​ဟား​” တို့​၊​ “ရယ်ရတယ်​ေတာ့​ ြဗဲ” တို့​၊​ “​ေသြပီဆရာ တိန်” တို့​၊​ “​ေမွး​ေမ​ေလ့​” တို့​ကို စွဲလန်း​လွန်း​လို့​။ သမိန်​ေပါသွပ်တင်မကပါဘူး​။ ရှင်ဂွမ်း​ဂွိ၊​ ဒယ်ဒီဦး​အာလူး​၊​ အာတာလွတ်ြမို့​စား​ြကီး​ ကိုကိုထင်ရာစိုင်း​၊​ ​ေဆး​ဆရာဦး​တုတ်ြကီး​၊​ အလကား​ေကျာ်စွာ၊​ ကို​ေပတရာ၊​ ​ေညာင်ရမ်း​ဂွတိုပါမကျန်၊​ ​ေဆွမျိုး​ရင်း​ချာ​ေတွလိုကို မှတ်မိ​ေနတာ။ သူက​ေတာ့​ သမိန်​ေပါသွပ် ​ေလး​လံုး​ဖတ်ြပီး​ မုန်း​တယ် မုန်း​တယ် မုန်း​တယ် အ​ေြမှာက်တစ်သိန်း​နဲ့​ ရပ်သွား​ေတာ့​ ဦး​ဝဏ္ဏ​ေပး​တဲ့​အရသာ​ေတွကို ဘယ်မှာ ခံစား​တတ်ပါ့​မလဲ။

အရပ်ထဲမှာ ​ေြပာ​ေလ့​ရှိြကတာက​ေတာ့​ အရူး​ဆယ်ခွန်း​ေြပာ တစ်ခွန်း​မှန်တတ်သတဲ့​။ ဒီကအရူး​စကား​ေတွက​ေတာ့​ မှား​တယ် မှန်တယ်ကိုယ့်​ဘာသာကိုယ်ပဲ သံုး​သပ်ရပါလိမ့်​မယ်။ ကိုယ်​ေြပာတိုင်း​ အမှန်ချည့်​လို့​လည်း​ မဆိုလိုဘူး​။ ဘယ်သူ​ေြပာသမျှကိုမှ သစ္စာစကား​ပါလို့​ မယံု​ေစချင်ဘူး​။ ကိ်ုယ့်​ဦး​ေနှာက်နဲ့​ကိုယ် စဉ်း​စား​ရမယ့်​ အရာသာ ြဖစ်ပါတယ်။ တခါထခါမှာ (တကယ်​ေတာ့​ မြကာခန ြဖစ်ပါလိမ့်​မယ်) အရူး​စကား​ေြကာင့်​ ​ေအာင့်​သီး​ေအာင့်​သက် အခံရခက်​ေစတယ်ဆိုလို့​ရှိရင် ​ေသွး​ပုချိ၊​ ​ေသွး​ပုချိပါ။ “ငါ့​ကိုကလည်း​ အရူး​ေြပာမယ်ဆို ​ေြပာစရာြဖစ်​ေပသကိုး​ကွယ်။” လို့​ ​ေပါ့​ေပါ့​ပါး​ပါး​ ရယ်​ေမာြပုြပင်နိုင်မယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ ဒီကမ္ဘာ​ေလာကြကီး​မှာ အရူး​ေလာက် စာ​ေရး​ရြကိုး​နပ်တာ ရှိမယ် မထင်ပါဘူး​။ ကဲ .. သား​သား​ ကမယ်ဗျ။ သား​သား​ က​ေတာ့​မယ်။

“ဒီတခါ​ေတာ့​ေလ ဒီ​ေကာင်က​ေလး​ကို အရွဲ့​တိုက်တယ် လို့​ ထင်ပါမည်။ ဒီလို​ေတာ့​လည်း​ ဒီ​ေကာင်​ေလး​ကို အရွဲ့​တိုက်တယ်လို့​ ဆိုပါမည်။ စာစီသမား​ ရယ်၊​ လာ ဒီအနား​ ကွယ်။ ပါရမီကား​နဲ့​ တံတား​ေလး​ကိုြပန်မယ်…။”

(ရွာသာြကီး​ေတာ့​ မြပန်ချင်​ေပါင်။ ​ေဝး​ကလည်း​ ​ေဝး​လွန်း​၊​ လိုင်း​ကား​လည်း​ မရှိ၊​ မီး​ကမလာ၊​ ြခင်ကကိုက်၊​ ​ေရကလည်း​ ြကီး​ေသး​တာ။ အရူး​စိတ်ညစ်​ေအာင် မလုပ်နဲ့​။ ငိုလိုက်မှာ​ေနာ် .. ြဗဲ..)။