“ရှား​လမိန်း​ ကို မုန်း​တယ်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

“Qui a eu cette idée folle
Un jour d’inventer l’école?
Qui a eu cette idée folle
Un jour d’inventer l’école?
C’est ce Sacré Charlemange.
C’est ce Sacré Charlemange.
Sacré, Sacré, Sacré. Sacré, Sacré Charlemange.”

ြပင်သစ်ဘာသာနဲ့​ဆိုထား​တဲ့​ သည်သီချင်း​က​ေလး​ဟာ တို့​ြမန်မာက​ေလး​ေတွဆိုတဲ့​ “မိုး​ရွာရင် မိုး​ေရချိုး​မယ်” သီချင်း​ေလး​လိုပဲ က​ေလး​ေတွ ပါး​စပ်ဖျား​ ​ေရပန်း​စား​လှပါတယ်။ အဓိပ္ပါယ်က​ေတာ့​ “တ​ေန့​ေသာအခါ စာသင်​ေကျာင်း​ေတွ ဖွင့်​ြက​ေစသတည်း​ လို့​ ဘယ်သ​ေကာင့်​သား​ကများ​ ​ေရွှဉာဏ်​ေတာ် စူး​ေရာက်သွား​ပါလိမ့်​ေနာ်။ ဘယ်သူရှိရမှာလဲ။ အဲဒီ ရှား​လမိန်း​ဆိုတဲ့​ ​ေဂါက်သီး​ဘုရင်ြကီး​ေပါ့​။ သိပ်သိပ်သိပ်သိပ်ကို မုန်း​ဖို့​ေကာင်း​တဲ့​ ​ေရွှဉာဏ်ရှင်ြကီး​ပါ​ေတာ်။” လို့​ အနက်ြပန်ပါမယ်။

ဒီလူြကီး​ေြကာင့်​ သူတို့​မှာ ၂ နှစ်လီ ၄ လို့​လည်း​ ကျက်​ေနရတယ်။ ၄ နှစ်လီ ၈ လို့​လည်း​ကျက်​ေနရတယ်။ တနင်း​လာက​ေန ​ေသာြကာထိ အလုပ်ရှုပ်မယ့်​ရက်​ေတွကို ပိုထား​ြပီး​ စ​ေန၊​ တနဂင်္​ေနွကျ​ေတာ့​ နှစ်ရက်ထဲ​ေပး​တယ်။ ခု​ေနရှိများ​ရှိရင် ဖီး​ပန်း​ ကလိုး​ထိ၊​ ဖမ်း​ြပီး​ ကလိထိုး​ြကရ​ေအာင်ကွယ် လို့​ ​ေြပာချင်သလိုလိုပဲ။ တို့​ဆီက ဆရာြငိမ်း​ရဲ့​ ဘင်ဂျိုသံ သီချင်း​လို ​ေငါ့​ေတာ့​ေတာ့​က​ေလး​ ကျီစယ်ထား​တာ​ေပါ့​။ ဥ​ေရာပတိုက်မှာ ရှား​လမိန်း​အင်ပါယာြကီး​ရယ်လို့​ ထွန်း​ကား​လာြပီး​တဲ့​ေနာက် ဘာသာစကား​၊​ စာ​ေပ၊​ အနုပညာ​ေတွ တိုး​တက်ထွန်း​ကား​လာလိုက်တာ သည်က​ေန့​ သင်ြကား​ပို့​ချ​ေနသမျှ ဘာသာရပ်​ေတွဟာ အဲသည်ကစ ြမစ်ဖျား​ခံလာတာပါတဲ့​။ ဒါ​ေြကာင့်​ သူတို့​ဆီမှာဆိုရင် စာသင်​ေကျာင်း​အစ ရှား​လမိန်း​ဘုရင်ြကီး​က လို့​ ​ေြပာလို့​ရပါသတဲ့​။ အခုသား​တို့​သမီး​တို့​ သင်ြကား​ဖတ်ရှု​ေနရတဲ့​ ​ေလာကဓါတ် သိပ္ပံ အတတ်ပညာ​ေတွ ဆိုတာလည်း​ သူတို့​ဆီကလာတာပဲမို့​ ​ေအာ်မီ​ေတာ်​ေဖာ် လို့​ နှုတ်ဆက်လိုက်ြကရ​ေအာင်ကွယ်။ တို့​ဆီမှာ​ေရာ သူ့​လို မုန်း​ဖို့​ေကာင်း​တဲ့​ ဘုရင်ြကီး​ေတွ ရှိများ​ရှိ​ေလမလား​လို့​ စပ်စုြကည့်​ြကတာ​ေပါ့​။

ဘုရား​ရှင်လက်ထက်​ေတာ်က​ေတာ့​ မင်း​ညီမင်း​သား​၊​ မူး​သား​မတ်သား​များ​ကို တက္ကသိုလ်ြပည်က ဒိသာပါ​ေမာက္ခြကီး​ေတွထံ အပ်နှံလို့​ အဋ္ဌာရဿ ၁၈ ရပ်ကို တတ်​ေြမာက်​ေအာင် သင်ြကား​ေပး​ေလရသတဲ့​။ သာဝတ္ထိြပည်က ပ​ေဿနဒီ​ေကာသလမင်း​သား​ရယ်၊​ ​ေဝသာလီြပည်က လစ္ဆဝီမင်း​သား​ မဟာလိရယ်၊​ ကုသိန္နာရံုက မလ္လာမင်း​သား​ ဗန္ဓုလရယ် တခါတုန်း​က တက္ကသိုလ်မှာဆိုတဲ့​ ဇာတ်​ေြကာင်း​ေလး​ ြကား​ဖူး​မှာ​ေပါ့​။ သူငယ်ချင်း​သံုး​ေယာက် တက္ကသိုလ်ကအြပန် တစ်​ေယာက်​ေကာင်း​စား​ တစ်​ေယာက်မ​ေမ့​ေြကး​ ကတိ​ေတွနဲ့​ လမ်း​ခွဲြကသတဲ့​။ တကယ်​ေတာ့​ အကုန် လူြကီး​သား​ေတွချည့်​ပဲဟာ ဘာမ​ေကာင်း​စား​စရာရှိသလဲ။ သူတို့​တုန်း​က​ေတာ့​ အရည်အချင်း​စစ်စာ​ေမး​ပွဲကို ကိုယ့်​တိုင်း​ြပည်​ေရာက်မှ ပရိသတ်ဗိုလ်ပံုအလယ်မှာ ​ေြဇြကရတာ​ေလ။ ​ေလး​ေတာ်တင်ခန်း​ထဲကလို​ေပါ့​။ မျက်ကပ်မှန်တပ်ထား​တဲ့​ မဟာလိဟာ မိုက်ကရို​ေတွကို အာရံုစူး​စိုက်ြကည့်​လွန်း​လို့​လား​ မသိပါဘူး​။

အစွမ်း​ြပရင်း​နဲ့​ မျက်စိကွယ် သွား​ရှာတယ်။ ဒါနဲ့​သူ့​ကို ​ေဝသာလီမင်း​သား​ေတွအတွက် ကျူရှင်ဆရာခန့်​လိုက်ြပီး​ ​ေဝသာလီ​ေကာလိပ် ဖွင့်​ေပး​လိုက်သတဲ့​။ ဗန္ဓုလက​ေတာ့​ တစ်စည်း​ကို အလံုး​ေြခာက်ဆယ်ပါတဲ့​ အ​ေတာင်​ေြခာက်ဆယ်ဝါး​ အစည်း​ေြခာက်ဆယ်ကို အတွင်း​အား​သံုး​ြပီး​ ဓါး​တစ်ချက်တည်း​နဲ့​ တိကနဲြပတ်​ေအာင် ခုတ်ြဖတ်ြပသတဲ့​။ သို့​ေသာ်လည်း​ ​ေနာက်ဆံုး​ပိတ်ဝါး​လံုး​က​ေလး​ကျမှ ကရိကနဲ အသံြမည်ြပီး​ အမျှင်မြပတ်ြဖစ်သွား​တာနဲ့​ ြပန်စစ်ြကည့်​ေတာ့​ လား​လား​။ ဝါး​လံုး​ေတွထဲမှာ သံ​ေချာင်း​တစ်​ေချာင်း​စီ ရိုက်ထည့်​ထား​တာဆိုပဲ။ လူလည်​ေခါင် အဲလိုပညာစမ်း​စရာလား​ဆိုြပီး​ အြကီး​ြကီး​ဖုသွား​တဲ့​ ဗန္ဓုလဟာ သာဝတ္ထိက ​ေဘာ်ဒါြကီး​ဆီ အီး​ေမး​နဲ့​ စီဗီလှမ်း​ပို့​ြပီး​ ပီအာရ်​ေလျှာက်လိုက်သတဲ့​။ ​ေကာသလမင်း​သား​က အခု​ေြမာက်ကိုရီး​ယား​က ကင်ဂျံုအန်း​က​ေလး​လို ဘာအစွမ်း​မှ ြပစရာမလိုပဲ ​ေအာ်တိုငုတ်တုတ် ပလ္လင်​ေပါ်​ေရာက်သွား​တာကိုး​။ ပညာတတ်ကို ​ေနရာမ​ေပး​ချင်​ေတာ့​လည်း​ ဘာအ​ေရး​လဲ။ ​ေပး​တဲ့​ဆီ သွား​လိုက်ရံု​ေပါ့​။ ​ေဖတို့​ ဘတို့​ ရှိသခိုက်က​ေလး​ပဲ ခွင်ရိုက်စား​တဲ့​အစား​မျိုး​မှ မဟုတ်တာ။ ဟိုကလည်း​ ပညာတတ်ချင်း​ဆို​ေတာ့​ ဘယ်လိုလူ ဘာခိုင်း​ရင် အသင့်​ေတာ်ဆံုး​လဲ သိလွန်း​လို့​။ တခါတည်း​ စစ်ဗိုလ်ချုပ်ြကီး​ တန်း​ခန့်​ပလိုက်တယ်​ေလ။

ယံုချင်ယံု မယံုချင်​ေန။ အုန်း​ကျွန်း​လည်း​ တစ်လံုး​မှ မပါ​ေပါင်ဗျာ။ ဘုရား​ေဟာ​ေဒသနာအစစ်​ေတွပါ။ သူတို့​ေခတ်တုန်း​က​ေတာ့​ တက္ကသိုလ်ြပည်ကြပန်ရင် အဲသလို အဲသလို ပညာစွမ်း​ေတွနဲ့​ အနည်း​ေလး​ စစ်​ေသနာပတိချုပ်​ေလာက် တန်း​ြဖစ်​ေလတယ်။ ​ေဘာ်ဒါ​ေဘာ်ချက်ချင်း​လည်း​ ဒိုမျိုး​ ဒိုမျိုး​ ​ေစာင့်​ေရှာက်​ေပး​နိုင်တယ်။ (ဒီအက်စ်​ေအဆင်း​ေတွလို​ေပါ့​ကွယ်။ အဟတ် အဟတ်)။

ြမန်မာရာဇဝင်​ေတွထဲ ​ေရာက်တဲ့​အခါမှာ​ေတာ့​ တို့​ဆီက မင်း​ညီမင်း​သား​ေတွဟာ တက္ကသိုလ်ြပည်ကို သွား​စရာမလိုပဲ နန်း​ေတာ်ထဲမှာတင် ဟုမ်း​ကျူရှင်စံနစ်နဲ့​ သင်ြကား​တတ်​ေြမာက်​ေနြကတာ ​ေစာ​ေစာက အဋ္ဌာရဿ ၁၈ ရပ်လံုး​ အကုန်အစင်ပဲတဲ့​။ ရှင်ဘုရင့်​သား​ကို စာ​ေမး​ပွဲချရဲတဲ့​ ​ေကျာင်း​ဆရာ မရှိတာမို့​ ​ေရွှကိုယ်​ေတာ်​ေလး​တို့​လည်း​ ၁၄နှစ်သား​နဲ့​ အသက်အငယ်ဆံုး​ စစ်​ေသနာပတိချုပ် ြဖစ်တဲ့​သူြဖစ် (သူ့​ခမျာ သူများ​ေတွ​ေြမှာက်​ေပး​တာနဲ့​ က​ေလး​သာသာမှာ နတ်ရွာစံသွား​ရှာတယ်။ မိန်း​မ​ေလး​ဘာ​ေလး​ေတာင် မရလိုက်)၊​ ဘုန်း​ြကီး​နဲ့​ နပန်း​ဘက်လံုး​တဲ့​သူလံုး​ (​ေတာင်ငူကလည်း​ေတာင်ငူ ​ေမာင်း​ေထာင်ကလည်း​ေမာင်း​ေထာင် ဆိုတာ ြကား​ဖူး​တယ်ဟုတ်)၊​ လူမတတ်​ေသာ်ြငား​ လက်ဘက်ထုပ်​ေတွ တတ်ရင် တတ်သလို တွင်ကျယ်ြက​ေလသတဲ့​။

သို့​ေသာ်လည်း​ ြမန်မာ​ေတွရဲ့​ ပညာ​ေရး​ေလာကမှာ ကန့်​ကူလက်လှည့်​က စ လို့​ တာဝန်ယူလာခဲ့​ြကတာက​ေတာ့​ ဘုန်း​ဘုန်း​ဘုရား​တို့​ပဲ ြဖစ်ပါလိမ့်​မယ်။ အလီကျက်ရင်​ေတာင် ပါဠိလို ​ေနာ ဧက ​ေနာ လို့​ ကျက်ရတာကိုး​။ ကိုး​အလီရရင် ​ေနာ​ေကျ​ေနြပီ လို့​ ​ေြပာနိုင်သပ။ မင်း​တုန်း​မင်း​ြကီး​ေတာင် ငါး​ေြခာက်တစ်ြပား​အတွက် ဘုန်း​ြကီး​ဆီမှာ ​ေကျာ​ေကာ့​ေအာင် အရိုက်ခံရ​ေသး​တာ မဟုတ်လား​။ ြမန်မာစာ​ေပ​ေလာကရဲ့​ မီး​ရှူး​တန်​ေဆာင်လို့​ဆိုတဲ့​ ​ေပ​ေလး​ပင် သျှင်​ေလး​ပါး​ဆိုတာလည်း​ ဦး​ပဥ္ဖင်း​ေတွချည့်​ပဲ ဥစ္စာ။ သီ​ေပါမင်း​သား​ေလး​ေတာင် နန်း​ေတာ်ထဲ လူသိများ​လာတာ ပထမြပန်စာ​ေမး​ပွဲ​ေအာင်လို့​ဆိုလား​ပဲ။ ဘုန်း​ေတာ်ြကီး​ေကျာင်း​ေတွဟာ ရှင်ဘုရင်၊​ မင်း​ညီမင်း​သား​၊​ မူး​မတ်ကဝိ ပညာရှိ​ေတွ ​ေမွး​ထုတ်​ေပး​ခဲ့​တာ အထင်အရှား​ပါပဲ။ ဦး​ေကာင်း​တို့​၊​ ဦး​ဘိုး​လှိုင်တို့​၊​ ခံု​ေတာ်​ေမာင်ကျဘမ်း​တို့​ အား​လံုး​ ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​တက္ကသိုလ်က ထွက်ြကပါတယ်။၊​ စာ​ေပပရိယတ္တိ​ေတွတင် သင်ြကား​ေပး​တာ မဟုတ်ဘူး​တဲ့​။ ​ေဆး​ဝါး​မန္တာန်အတတ်၊​ ​ေဗဒင်ယြတာအတတ်၊​ ရာသီနက္ခတ်၊​ ဓါတ်အစီအရင်၊​ ပွဲ​ေကျာင်း​ေတွမှာဆိုရင် ဓါး​ခုတ်လှံထိုး​၊​ လက်​ေဝှ့​နပန်း​၊​ ဆင်​ေရး​ ြမင်း​ေရး​များ​ပါ သင်ြကား​ေပး​ပါသတဲ့​။

ဘက​ေတွရဲ့​ အရှိန်အဝါဟာ ပါ​ေတာ်မူသွား​ြပီး​တဲ့​ေနာက်မှာ​ေတာင် ပုလဲအ​ေရာင်မမှိန် နဲ့​ ြမန်မာြပည်သူ​ေတွရဲ့​ ပညာ​ေရး​ကို ဘယ်သူကမှ မ​ေပး​ရပဲ တာဝန်ဆက်ယူခဲ့​ပါတယ်။ သင်ရိုး​ကိုက သင်ပုန်း​ြကီး​၊​ အတွင်း​ေအာင်ြခင်း​၊​ အြပင်​ေအာင်ြခင်း​၊​ ရတနာ​ေရွှချိုင့်​၊​ ပရိတ်ြကီး​ (၁၁)သုတ်၊​ အဲသလို သွား​တာ။ မပုြကွယ်က​ေလး​ ကျက်လို့​မရတာ မဂင်္လသုတ် မဟုတ်ဘူး​လား​။ ​ေနာက်ထပ်ဆက်တက်ရင် သြဂင်္ိုလ်၊​ သဒ္ဒါက​ေန အဘိဓမ္မာဘက် ကူး​ေတာ့​မှာ။ လူစံုရင် သြဂင်္ိုလ်ြငင်း​ြကလို့​ “​ေသာမနဿ သဂဝုတ်၊​ လက်ဘက်က တစ်လုပ်နှစ်လုပ်၊​ ြကက်သွန်​ေြကာ်များ​များ​နှင့်​ ဗိုက်ကား​ေအာင်တုပ်ြပီး​လျှင်..” လို့​ေတာင် စာချိုး​ယူြကရတယ်​ေလ။

အဂင်္လိပ်​ေတွလက်​ေအာက်​ေရာက်​ေတာ့​ သာသနာြပုခရစ်ယာန်​ေကျာင်း​ေတွနဲ့​အတူ ပါလာတဲ့​ သူတို့​ရဲ့​ အ​ေနာက်တိုင်း​ပညာ​ေရး​စံနစ်က ဘက​ေတွကို နာလန်မထူနိုင်​ေအာင် အလဲထိုး​သွား​နိုင်တာက​ေတာ့​ သူတို့​ဆီက​ေကျာင်း​ဆင်း​ရင် စာ​ေရး​၊​ စာချီ၊​ အမှုထမ်း​၊​ အရာထမ်း​ သင့်​ေတာ်ရာကို တန်း​ြပီး​ အလုပ်လုပ်ကိုင် အသက်​ေမွး​လို့​ရတဲ့​အတွက်ပဲ ြဖစ်ပါတယ်။ အုပ်ချုပ်​ေရး​ယန္တရား​ြကီး​ လည်ပတ်ဖို့​အတွက် လိုအပ်တဲ့​ အ​ေြခခံဝန်ထမ်း​ေတွအား​လံုး​ကို သူတို့​ဘာသာစကား​၊​ စည်း​စံနစ်ဇယား​ အတတ်ပညာ​ေတွကို သင်​ေပး​မှ ြဖစ်မယ် မဟုတ်လား​။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ သူတို့​ေခတ်တုန်း​ကဆိုရင် ​ေအဘီစီဒီမတတ်ပဲနဲ့​ အရပ်ထဲကို ဝင်လို့​ေတာင် မရပါဘူး​တဲ့​။ ခုနစ်တန်း​ေအာင်လည်း​ ခုနစ်တန်း​ေအာင်အ​ေလျာက် ထိုက်သင့်​တဲ့​အလုပ်ရတယ်။ ဆယ်တန်း​ေအာင်​ေလာက်ဆို အဂင်္လိပ်လို မွှတ်​ေနြပီမို့​ ဘယ်သွား​သွား​ ထမင်း​မငတ်​ေတာ့​ဘူး​။ ဘီ​ေအ၊​ အိုင်​ေအ​ေလာက်များ​ဆို ြမို့​အုပ်၊​ ဝန်​ေထာက်၊​ အ​ေရး​ပိုင် တန်း​ြဖစ်​ေတာ့​မှာ။ ဝတ်လံုစာ​ေမး​ပွဲ​ေအာင်ရင် ဝတ်လံု​ေတာ်ရမင်း​၊​ ပုလိပ်ဆပ်​ေကျာင်း​ကဆင်း​ရင် အင်စပက်​ေတာ်မင်း​၊​ ပညာထူး​ချွန်လို့​ အဂင်္လန်ထိသွား​သင်ရြပန်​ေတာ့​ ဘိလပ်ြပန်ဆိုတာ ​ေြမြကီး​ေပါ်တက်နင်း​ဖို့​ေတာင် မတန်​ေတာ့​တဲ့​ ​ေြမမနင်း​လူတန်း​စား​ြဖစ်သွား​တယ်။

ပညာတတ်မှ လူရာဝင်မယ်ဆိုတဲ့​အသိဟာ အဲသည်​ေခတ်မှာ​ေလာက် ဘယ်တုန်း​ကမှ မခိုင်ြမဲခဲ့​ဘူး​။ အခု​ေခတ်လူ​ေတွ သူတို့​ဘာသူတို့​ ပညာ​ေခတ်ြကီး​ ပညာ​ေခတ်ြကီး​ ​ေအာ်​ေအာ်​ေနတာ ရှက်စရာ​ေတာင် ​ေကာင်း​မလား​မသိပါဘူး​။ လုပ်သက် ၁၆ နှစ် အထူး​ကုဆရာဝန်ြကီး​ဝင်​ေငွဟာ သူတို့​ေခတ်က ကွန်​ေပါင်ဒါ​ေလာက်​ေတာင် မိသား​စု ​ေြပာင်​ေြပာင်​ေယာင်​ေယာင် ထား​နိုင်တာမှ မဟုတ်ပဲနဲ့​။

မည်သို့​ပင်ဆို​ေစကာမူ ကိုယ့်​ဘဝ သည်တစ်သက်စာမှာြဖင့်​ အနှစ်​ေလး​ဆယ်​ေကျာ်​ေအာင် အပတ်တကုတ် ြကိုး​စား​အား​ထုတ်လာခဲ့​မိတာက​ေတာ့​ ပညာတတ်ြကီး​တစ်​ေယာက်ြဖစ်ဖို့​အတွက်ဆိုတာ ြငင်း​လို့​မရပါဘူး​။ လမ်း​ဆံုး​လည်း​ မြမင်​ေသး​ဘူး​။ ခရီး​လည်း​ သိပ်မ​ေပါက်လှ​ေသး​ဘူး​။ ြဖတ်သန်း​လာခဲ့​တဲ့​ ဘဝက​ေလး​ကို​ေတာ့​ သမင်လည်ြပန် ြကည့်​လိုက်မိပါတယ်။ ကိုယ်တစ်​ေယာက်တည်း​လား​။ မဟုတ်ပါဘူး​။ သူများ​ေတွလည်း​ သည်လိုပဲ။ က​ေလး​ဘဝ မူလတန်း​အရွယ်မှာ​ေတာ့​ ဘာမဆို သိချင် တတ်ချင်စိတ်နဲ့​ သင်ခဲ့​တယ်။ ခရာဆူး​ြခံုဟိုအထဲက လို့​ဆိုရင် ဘယ်လိုဟာမျိုး​လဲ သွား​ြကည့်​တယ်။ ​ေကျာင်း​ဖွင့်​စ ဖတ်စာအုပ်​ေတွ ​ေကျာင်း​ကရလာရင် နှစ်ရက် သံုး​ရက် ဘာအလုပ်မှ မလုပ်​ေတာ့​ဘူး​။ သည်နှစ် ဘာ​ေတွသင်မှာလဲ သိချင်လို့​ အကုန်ထိုင်ဖတ်ပစ်တယ်။

စာကျက်ရတာ​ေတာ့​ ဝါသနာ မပါဘူး​။ ​ေဆာ့​ဖို့​ ကာတွန်း​ဖတ်ဖို့​က ပိုအ​ေရး​ြကီး​တယ်။ ​ေလာကြကီး​ ကိုယ်မသိတာ​ေတွက အများ​ြကီး​ မဟုတ်လား​။ ​ေကျာင်း​မှာ ဆရာမက တ​ေန့​လာ သင်ပုန်း​ြကီး​ေပါ် စာ​ေတွ ​ေရး​သွား​။ ကိုယ်ကလိုက်ကူး​။ အိမ်မှာြပန်ကျက်၊​ စာ​ေမး​ပွဲကျ အဲသည်ထဲက ​ေမး​။ ပျင်း​ဖို့​ေကာင်း​ချက်နှယ်။ ​ေကျာင်း​အိမ်သာထဲမှာ ​ေကျာ​ေပါက်သရဲြကီး​က သည်လိုမျိုး​လား​ လို့​ လှည့်​ြပတဲ့​ ပံုြပင်​ေတွကမှ ြကက်သီး​ြဖန်း​ြဖန်း​ထဖို့​ေကာင်း​တာ။ တယ်လီ​ေဗး​ရှင်း​ မ​ေပါ်​ေသး​လို့​ သရဲကား​ မြကည့်​ဖူး​ေပမယ့်​ ဒဂုန်ခင်ခင်​ေလး​က ကိုကို​ေလး​ နံမယ်နဲ့​ေရး​တဲ့​ ​ေမှာ်ဆရာ့​မှတ်တမ်း​စာအုပ်​ေတွကို ြကိုက်လည်း​ြကိုက်၊​၊​ ​ေြကာက်လည်း​ေြကာက်​ေတာ့​ လူြကား​ထဲ သွား​သွား​ထိုင်ဖတ်တာ။ မူလတန်း​မှာ ​ေကျာင်း​မ​ေပျာ်ဘူး​။ ​ေကျာင်း​မုန်း​တယ်။ ဆရာမ မလာတဲ့​ေန့​ေတွဆို ပိုမုန်း​တယ်။ သူများ​အတန်း​ထဲ သွား​သွား​ေပါင်း​ထည့်​ရင် ခနခန အနိုင်ကျင့်​ခံရလို့​ ရန်ချည့်​ပဲ ြဖစ်​ေနရတယ်။

အလယ်တန်း​ကို ​ေရာက်တဲ့​အခါမှာ​ေတာ့​ ​ေကျာင်း​ပါး​ဝသွား​ြပီ။ ဆရာမ​ေတွခိုင်း​သမျှ ဖင်​ေပါ့​ေပါ့​ ​ေြပး​လုပ်တတ်၊​ စာ​ေခါ်​ေပး​တတ်၊​ ​ေကျာင်း​သား​အချင်း​ချင်း​ အကဲခတ်တတ်လာြပီ။ သူများ​တကာ အဝတ်အစား​ ဘယ်လိုဝတ်တယ်။ ဘယ်သူ့​ကို ဆရာမက ပ စား​ေပး​တယ်။ ကျူရှင်ဆိုတာကို နည်း​နည်း​ပါး​ပါး​ သိလာြပီ။ ဒါ​ေပမယ့်​ ပျင်း​လို့​ မတက်ပါဘူး​။ ​ေကျာင်း​မှာသင်တဲ့​စာ​ေတွကို ဘာလုပ်ဖို့​ နှစ်ခါြပန် အသင်ခံရမှာတုန်း​။ မသင်ပဲနဲ့​ တတ်လာတာက​ေတာ့​ လူ​ေတွလူ​ေတွကို တစ်ဦး​ချင်း​တစ်ဦး​ချင်း​ စိတ်ဝင်စား​စြပုလာပါြပီ။ ဟိုဆရာမက ဟိုမှာ​ေနတယ်။ သူ့​အိမ်က​ေလး​က ဘယ်လို၊​ သူ့​သား​က​ေလး​က ဘယ်သူ၊​ သည်ဆရာက တိုက်အိမ်ြကီး​နဲ့​ေနတယ်။ သူက သူ​ေဌး​။ အ​ေနအထိုင် အ​ေြပာအဆို၊​ အကုန် အတုခိုး​ေနတတ်တဲ့​အရွယ်ပါ။

ဆရာ​ေတွကို ဘယ်ဆရာက​ေတာ့​ြဖင့်​ စာသင်တာ​ေကာင်း​တယ် လို့​ အကဲြဖတ်တတ်လာြပီ။ မျက်နှာလိုက်တယ်ဆိုတာ ဘယ်လိုဟာမျိုး​လဲ နား​လည်လာြပီး​ မခံချင်စိတ်နဲ့​ စာြပိုင်တဲ့​ အကျင့်​က​ေလး​ ရစြပုလာပါြပီ။ စာကျက်တဲ့​အကျင့်​ကို ခုနစ်တန်း​ေရာက်မှ ရြပီး​ နား​လည်လည်် မလည်လည်၊​ မှတ်မိဖို့​ အဓိက၊​ စာ​ေမး​ပွဲမှာ ​ေမ့​မကျန်ဖို့​အဓိကမို့​ စာသား​ေတွကို ဓါတ်ပံုရိုက်သလို မျက်စိထဲစွဲဖို့​ ​ေလ့​ကျင့်​ပါတယ်။ စာ​ေမး​ပွဲ​ေြဖြပီး​ရင် ​ေခါင်း​ထဲက အကုန်ထုတ်ပစ်လိုက်တာမို့​ အခုချိန်မှာ တစ်​ေြကာင်း​တစ်ပါဒမျှ ​ေခါင်း​ထဲမကျန်​ေတာ့​ပါဘူး​။

အထက်တန်း​ေရာက်တဲ့​အခါမှာ​ေတာ့​ ကျူရှင်ဆိုတာကို မြဖစ်မ​ေန အား​ကိုး​လာရပါတယ်။ ​ေကျာင်း​မှာထက် ပိုြပီး​မှတ်မိ​ေအာင် သင်နိုင်တဲ့​ဆရာ​ေတွ အများ​ြကီး​ မဟုတ်လား​။ ​ေနာက်တစ်ခုက လူမှုအသိုင်း​အဝန်း​ ပတ်ဝန်း​ကျင်က ​ေကျာင်း​မှာထက် ပိုကျယ်လာတာ​ေပါ့​။ တြခား​ေကျာင်း​က အတန်း​တူ သူငယ်ချင်း​ေတွ ရလာတယ်။ အိမ်နဲ့​ေကျာင်း​က​ေန အြပင်ရပ်ဝန်း​တစ်ခု ကျင်လည်လာြပီး​ ဘတ်စကား​စစီး​တတ်၊​ တစ်​ေယာက်တည်း​ သွား​တတ်လာတတ်လာပါတယ်။ သူများ​ေတွလို အိမ်ကမိဘ တ​ေကာက်​ေကာက် အြကိုအပို့​မလုပ်တာ အဲသည်အချိန်က အား​ငယ်မိ​ေပမယ့်​ အခုချိန်မှာ​ေတာ့​ ​ေကျး​ဇူး​တင်မိပါတယ်။ အဲသည်​ေခတ် အြပင်က ကျူရှင်ဆရာ​ေတွဟာ ရုပ်ရှင်မင်း​သား​များ​လို နံမယ်ြကီး​ြပီး​ ပါး​စပ်မပိတ်​ေအာင် ရယ်စရာ​ေတွလည်း​ ​ေြပာတတ်ပါတယ်။

အခုလို ​ေပါက်တတ်ကရ ဗလွတ်ရွှတ်တ​ေတွ ​ေရး​တတ်​ေြပာတတ်တာ သူတို့​ေကျး​ဇူး​မကင်း​ပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ သင်တဲ့​သူ​ေရာ အသင်ခံရတဲ့​သူ​ေရာမှာ ရည်ရွယ်ချက်က တစ်ခုတည်း​ ရှိပါတယ်။ စာ​ေမး​ပွဲကျရင် အမှတ်​ေတွ များ​နိုင်သမျှ များ​များ​ရ​ေအာင် ​ေြဖဖို့​ပါ။ ကိုယ်လည်း​ပဲ ​ေန့​မအိပ်ညမအိပ် အတတ်နိုင်ဆံုး​ ြကိုး​စား​ြပီး​ကျက်ခဲ့​ပါတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ အခုချိန် စဉ်း​စား​ြကည့်​ေတာ့​ ​ေနာင်တရမိသလိုရှိပါတယ်။

အမ်း​ကို​ေရာက်တဲ့​အခါ ဌာနဆိုင်ရာ ဘယ်ရံုး​ကိုပဲ​ေရာက်​ေရာက် စိတ်ဝင်တစား​ အနား​ကပ်ြကည့်​မိတာ တစ်ခုရှိတယ်။ အမ်း​ြမို့​နယ်ရဲ့​ေြမပံုပါ။ ​ေလာက်ကိုင်ကို ​ေအာ်ဒါထွက်တုန်း​ကလည်း​ ပထမဆံုး​ လုပ်မိတဲ့​အလုပ်က ြမန်မာြပည်​ေြမပံုြကီး​ကို လှန်ြကည့်​တာပါ။ ​ေနရာသစ်တ​ေနရာကို​ေရာက်တိုင်း​၊​ အ​ေရှ့​အ​ေနာက် ​ေတာင်​ေြမာက်ဘယ်မှာ သိဖို့​ရာအတွက် ပထဝိကို အရင်​ေလ့​လာရမယ်ဆိုတာ သည်အသက်သည်အရွယ်​ေရာက်မှ ရိပ်မိပါတယ်။ ဆယ်တန်း​တုန်း​က ကျက်ခဲ့​တာ​ေတွ ဘယ်​ေရာက်သွား​ပါလိမ့်​။ ြမန်မာြပည်တွင် ​ေလယာဉ်ကွင်း​ရှိ​ေသာြမို့​များ​မှာ..ဆိုတဲ့​အပုဒ်ဟာ ပထဝီမှာ အရှည်ဆံုး​ပါပဲ။ အလွတ်ရ​ေအာင်​ေတာ့​ ကျက်ခဲ့​သား​။ အခုစဉ်း​စား​ြကည့်​မိ​ေတာ့​ ​ေလယာဉ်ကွင်း​ရှိတိုင်း​ေရာ ​ေလယာဉ်ဆင်း​နိုင်လို့​လား​။ တစ်ပါတ်မှာ ဘယ်နှစ်ရက်၊​ ​ေလယာဉ်က ဘယ်နှစ်စီး​ပဲရှိတာ။ ဖလိုက်ကင်ဆာ၊​ ကွင်း​ချိန်း​၊​ ဒ​ေလး​ဆိုတာ​ေတွနဲ့​ ဘာမှလည်း​ အသံုး​မဝင်ပါလား​။ ဝိုင်း​ေမာ်ြမို့​ လို့​ ြကား​လိုက်ရင် ဝါ​ေရှာင်ဆည်ရှိတယ် လို့​ လွှတ်ကနဲ ​ေြဖနိုင်တာပဲ ရှိတယ်။ တကယ် အလုပ်ြဖစ်မြဖစ် ဘယ်သူမှ မသိဘူး​။

ပျဉ်း​မနား​က သြကား​စက်တို့​။ နမ္နတူက ​ေဘာ်တွင်း​တို့​၊​ ဘာလုပ်ဖို့​ အဲဒါ​ေတွ ြကက်တူ​ေရွး​လို ကျက်ခိုင်း​ထား​ပါလိမ့်​။ ​ေြမပံုဆို ကိုယ့်​ဘာသာကိုယ် အိမ်မှာဆွဲြကတဲ့​။ အိမ်စာပဲ​ေပး​လိုက်တာ။ နမူနာ​ေတာင် ဆွဲမြပဘူး​။ ကိုယ့်​ဘာသာဆွဲတဲ့​ပံုများ​ကလည်း​ ​ေတာ်ချက်နှယ်။ အစက စတဲ့​ေနရာကို ဘယ်​ေတာ့​မှ ြပန်မ​ေရာက်ဘူး​။ လွဲြပီး​ ဟ ​ေနတဲ့​ ြပည်နယ်နဲ့​တိုင်း​ေတွချည့်​ပဲ။ သမိုင်း​ဆိုရင် ပိုလို့​ေတာင်ဆိုး​ေသး​။ အြဖစ်အပျက်​ေတွကို စာစီစာကံုး​တစ်ခုလို ​ေရး​တဲ့​သူက​ေရး​ေပး​ြပီး​ ၏ သည် မလွဲ အလွတ်ကျက်။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ြကီး​ြပီး​တာနဲ့​ ကမ္ဘာ့​သမိုင်း​က ဆံုး​သွား​ြပီ။ ဖက်ဆစ်​ေတာ်လှန်​ေရး​ြကီး​ ​ေအာင်ြမင်သွား​ကတည်း​က ြမန်မာ့​သမိုင်း​ကို ရပ်ထား​တာ။ ​ေချာက်ထဲကျလို့​ ကယ်တင်လိုက်ရတဲ့​ အခန်း​ေတွ​ေတာင် မသင်​ေတာ့​ဘူး​။ စာ​ေမး​ပွဲမှာ မ​ေမး​လို့​။ ဗီယက်နမ်နဲ့​ ဂျာမနီဟာ ြပန်​ေတာင်​ေပါင်း​ြပီး​သွား​တာြကာ​ေပါ့​။ ဘယ်တုန်း​က နှစ်ြခမ်း​ကွဲသွား​မှန်း​ေတာင် မသိလိုက်ဘူး​။ ကိုရီး​ယား​ဆိုတာ နှစ်ခုရှိမှန်း​ အာဇာနည်ကုန်း​ ဗံုး​ေပါက်​ေတာ့​မှ သိရတယ်။ ​ေဘာဂ​ေဗဒဆိုတာများ​ အခု​ေတွး​ြကည့်​ေတာ့​ ရယ်စရာ​ေကာင်း​ချက်နှယ်။ သမဝါယမအ​ေြကာင်း​က တဝက်၊​ ဆိုရှယ်လစ်စီး​ပွား​ေရး​စံနစ်ဆိုတာက တဝက်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဘာမှ စဉ်း​စား​မ​ေနနဲ့​ေလ။

ကိုယ့်​အလုပ်မှ မဟုတ်တာ။ ကိုယ့်​အလုပ်က ကျက်ဖို့​။ မှတ်နိုင်သမျှ မှတ်မိ​ေအာင်ကျက်။ စံြပ​ေမး​ခွန်း​ေတွ စံြပအ​ေြဖ​ေတွပဲဟာ။ အကုန်ပါ​ေတာ့​ အမှတ်ရမှာ​ေပါ့​။ ဒါက သင်ရိုး​ညွှန်း​တမ်း​ပဲ ရှိ​ေသး​တာ။

ဆယ်တန်း​ေရာက်တဲ့​အခါ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်​ေတာင် လိုက်မမီလိုက်တဲ့​ ပညာ​ေရး​ေရစီး​ေြကာင်း​တစ်ခု အား​ေကာင်း​လာပါတယ်။ ကိုယ်တက်​ေနတဲ့​ လူတစ်ရာ နှစ်ရာ တန်း​ခွဲကျူရှင်​ေတွက ​ေတာ်​ေတာ်ဒိတ်​ေအာက်​ေနမှန်း​ မသိလိုက်ပါဘူး​။ သူတို့​က ရယ်ကာ​ေမာကာသင်၊​ စာအုပ်စာတမ်း​ေရာင်း​၊​ အထူး​ထုတ် စာအုပ်​ေရာင်း​နဲ့​ လုပ်စား​ေနြကတာတဲ့​။ တကယ်တမ်း​ စာ​ေမး​ပွဲမှာ ​ေမး​ခွန်း​အတွက်​ေရာ၊​ ​ေြဖြပီး​ အမှတ်ြခစ်တဲ့​ေနရာ၊​ အမှတ်စာရင်း​လိုက်ြကည့်​တဲ့​ေနရာမှာ အား​ကိုး​ရဖို့​အတွက် စာစစ်ဌာနြဖစ်တဲ့​ ရန်ကုန်ပင်မတက္ကသိုလ်ြကီး​က ဆရာဆရာမ​ေတွကိုယ်တိုင် အိမ်မှာ ဆယ်​ေယာက်တစ်ဝိုင်း​၊​ ငါး​ေယာက်တစ်ဝိုင်း​ လိုက်သင်တဲ့​ ဝိုင်း​ကျူရှင်ဆိုတာ​ေတွ ရှိ​ေသး​သတဲ့​။

အဲဒါ​ေတွဘယ်ချိန်ကျမှသိသလဲဆို​ေတာ့​ သီတင်း​ကျွတ်​ေကျာင်း​ပိတ်ရက်အြပီး​ ​ေကျာင်း​ေတွြပန်ဖွင့်​တဲ့​အခါ အတန်း​ထဲမှာ လူတစ်​ေယာက်မှ မ​ေတွ့​ေတာ့​လို့​ ငါမသိပဲ ​ေကျာင်း​ေဆာင်​ေြပာင်း​သွား​တာလား​ဆို ဆရာမ​ေတွ လိုက်ရှာ​ေမး​ရတယ်။ “နင်က စာမကျက်ပဲ ​ေကျာင်း​ဘာလာလုပ်တာတုန်း​” လို့​ အ​ေမး​ခံရ​ေရာ။ အဲဒါ ပရိုက်ဗိတ်စတာဒီဆိုပဲ။ “ဟင် စာ​ေတွြဖင့်​ ကုန်​ေအာင်လည်း​ မသင်ရ​ေသး​ပဲနဲ့​” လို့​ အူ​ေြကာင်ကျား​ြဖစ်​ေန​ေတာ့​ “ကျူရှင်ကသင်မှာ​ေလ။ နင်က ဘာကျူရှင်မှ မတက်ဘူး​လား​။”တဲ့​။ အဲ​ေတာ့​မှပဲ ဇာတ်ရည်လည်​ေတာ့​တယ်။ ဆယ်တန်း​မှာ ​ေအာင်ချက်အ​ေကာင်း​ဆံုး​ေကျာင်း​ေတွဆိုတာ အဲသလို ​ေကျာင်း​သား​ကို စာကျက်ချိန်၊​ ကိုယ်ပိုင်​ေလ့​လာချိန် ​ေပး​ထား​ရတာကိုး​။ သူများ​ေတွက ကိုး​တန်း​ြပီး​ကတည်း​က ဝိုင်း​ေတွ စ ​ေနတာမို့​ ခုမှ လိုက်တက်လည်း​ မမီ​ေတာ့​ဘူး​တဲ့​။ မီလည်း​ မတက်နိုင်ပါဘူး​။ ဖိုး​အ ​ေလး​ရဲ့​ ဒစ္စကာဗရီကို အိမ်မှာ တအံတဩ​ေြပာြပြပီး​ အဲလိုမျိုး​ ဝိုင်း​ကျူရှင်က​ေလး​ထား​ေပး​ပါ အဖွား​ရယ်၊​ အ​ေဖရယ်နဲ့​ပူဆာတဲ့​အခါ အဖွား​က ​ေဘာ်လီအကင်္ျီ​ေအာက်နား​က ​ေချွး​ခံအိပ်ထဲလက်နှိုက်ြပီး​ “ဘယ်​ေလာက်​ေပး​ရသလဲ” လို့​ေမး​တယ်။

“တစ်ဘာသာမှ ငါး​ဆယ်ထဲပါ အဖွား​ရယ်” ဆို​ေတာ့​ ကယ်ကူ​ေလတာ မလိုတဲ့​အဖွား​က “သမီး​ပှူဆာ အ​ေမ ရင်ထုမနာဆိုတာ ဒါမျိုး​ေပါ့​” လို့​ေြပာတယ်။ ကိစ္စမရှိပါဘူး​။ ရန်ကုန်သား​ပဲ နည်း​တဲ့​ကုသိုလ်မှတ်လို့​။ တစ်ဆယ်တန်ကျူရှင်​ေတွ တက်လို့​မကုန် ပံုလို့​ ပံုလို့​။ ရယ်လည်း​ရယ်ရ​ေသး​။ ြမို့​လံုး​ပတ်လည်လည်း​ ​ေလျှာက်လည်း​သွား​ရ​ေသး​။ တစ်လြပတ်လည်း​တက်တယ်။ နှစ်လြပတ်လည်း​တက်တယ်။ ဘာြဖစ်​ေသး​တုန်း​။ အများ​ဆံုး​ကုန်တဲ့​လ မှ ၆၅ကျပ်ရယ်။

မတူတာ​ေတာ့​ မတူဘူး​ေပါ့​ေလ။ ဝိုင်း​ကျူရှင်​ေတွမှာက အထူး​လျှို့​ဝှက် စူပါ​ေဟာ့​စ​ေပါ့​ ဆိုတာလည်း​ရှိတယ်။ စာ​ေမး​ပွဲ​ေြဖမယ့်​ည မိဘ​ေတွ ဖုန်း​တစ်လံုး​နဲ့​ မိုး​အလင်း​ အနံခံလိုက်တဲ့​ ​ေအာက်ကွက်ရှင်ဆိုတာလည်း​ရှိတယ်။ ​ေြဖြပီး​သွား​တဲ့​အခါ ကိုယ့်​အ​ေြဖလွှာ ဘယ်သူ့​ဆီမှာ ​ေရာက်​ေနြပီ။ ဘယ်အပုဒ်မှာ ဘယ်နှစ်မှတ်လို​ေနလို့​ ဆိုတာ​ေတွလည်း​ ဒိဗ္ဗ​ေသာတနဲ့​ြကား​ရလို့​ အချိန်မီ အသက်ကယ်​ေဆး​ လိုက်ထိုး​နိုင်သတဲ့​။ ကိုယ့်​ဘာသာ​ေအာင်မယ် မ​ေအာင်မယ် မသိလို့​ ဘုရား​တကာလှည့်​ ပုတီး​စိပ်​ေနတဲ့​အချိန်မှာ သူများ​တကာ​ေတွ​ေတာ့​ အမှတ်​ေတွက ​ေဆး​ေကျာင်း​မီလို့​ ဘိုင်အိုကျူရှင်​ေတွ​ေတာင် စကုန်ြပီ။ လူဆိုတာက အလွှာအမျိုး​မျိုး​ ရှိတယ်​ေလ။ အဲသည်အလွှာ​ေတွက တီတီစီတို့​၊​ ဒဂံု(၁)တို့​၊​ လသာ(၂)တို့​၊​ စိန်​ေအာ်ဂက်စတင်း​၊​ စိန်ဖလိုး​မီး​နား​၊​ လူကံုတန်သား​သမီး​များ​ေနတဲ့​ေကျာင်း​ေတွကဆို​ေတာ့​ ​ေအခန်း​ ဘီခန်း​ စီခန်း​၊​ အတန်း​ရှိလူကုန် ​ေဆး​ေကျာင်း​ဝင်တယ် ဆိုတဲ့​ဟာမျိုး​ေပါ့​။

ကိုယ်တို့​စိန်​ေပါ​ေကျာင်း​က​ေတာ့​ ​ေဆး​ေကျာင်း​ဝင်တာ ခုနစ်​ေယာက်ထွက်တယ်။ ကျူရှင်ဆိုတာ မူး​လို့​ရှူစရာမရှိပဲ ​ေကျာင်း​ကဆရာမ​ေတွကိုယ်တိုင် ​ေကျာင်း​အိပ်​ေကျာင်း​စား​ တုတ်တစ်​ေချာင်း​နဲ့​ စာကျက်ခိုင်း​တဲ့​ တစ်နိုင်ငံလံုး​မှာ ​ေအာင်ချက်အ​ေကာင်း​ဆံုး​ ပဲခူး​က​ေကျာင်း​ေတွလည်း​ ြကား​ဖူး​ပါတယ်။ ​ေဆး​ေကျာင်း​ကို ဝင်လာတဲ့​အထိ အဲသည်အလွှာ​ေတွက ​ေရာမသွား​ဘူး​။ သပ်သပ်စီ​ေနတယ်။ ကိုယ့်​ထက်ဆိုး​လို့​ ညတိုင်း​ညတိုင်း​ လမ်း​ေဘး​ဓါတ်တိုင်​ေအာက် စာကျက်ရတယ်ဆိုတဲ့​သူ​ေတွလည်း​ ​ေဆး​ေကျာင်း​ေတာ့​ေရာက်တာပါပဲ။ မှား​ေနတာက ပညာသင်​ေနတာလို့​ မခံစား​ရပဲ က​ေလး​ေတွကို ကိုယ်လိုချင်တဲ့​ပံုစံြဖစ်​ေအာင် ရိုက်​ေမာင်း​ပုတ်​ေမာင်း​ ထုထု​ေထာင်း​ေထာင်း​လုပ်​ေနတဲ့​ အိုး​ထိန်း​သည်များ​နဲ့​ပဲ တူ​ေနတယ်။ စဉ့်​အိုး​ေဈး​ေကာင်း​ရရင် စဉ့်​အိုး​ေတွချည့်​ပဲ ထုတ်မယ်။ ​ေြကွအိုး​ အဝယ်လိုက်ရင် ​ေြကွအိုး​ေပါ့​။ ရွှံ့​က​ေလး​ေတွက ဘာြဖစ်ချင်တယ်ဆိုတဲ့​ စိတ်ရှိစရာမလိုဘူး​ေလ။

ရှိရင်လည်း​ ရွှံ့​စိတ်ပဲ ရှိ​ေတာ့​မှာ​ေပါ့​ေလ။ တစ်သက်လံုး​ အိပ်​ေမာကျ​ေအာင်ညှို့​ထား​ခံရတဲ့​ စဉ်း​စား​ဆင်ြခင်ဉာဏ်ဟာ အမိန့်​နာခံမှု​ေအာက်မှာ အသား​ေသလာ​ေရာ။ ပညာသင်တယ်ဆိုတာ မှတ်ဉာဏ်တစ်ခုတည်း​ကို ​ေလ့​ကျင့်​ေပး​တဲ့​အရာလား​။ Portable hard disc ​ေလာက်မှ အသံုး​မဝင်လိုက်​ေလြခင်း​။

​ေခတ်​ေရစီး​ေြကာင်း​ဆိုတာက​ေတာ့​ အရှိန်အဟုန်ြကီး​ပါတယ်။ ကိုယ်​ေမျာခဲ့​တဲ့​ ဒိုက်ပံုနဲ့​ ကိုယ့်​ေအာက်ကညီငယ်​ေတွ ​ေမျှာချရတဲ့​ ဒိုက်ပံု​ေတွကလည်း​ မတူြပန်ဘူး​။ ၈၈ ​ေနာက်ပိုင်း​မှာ တက္ကသိုလ်နယ်​ေြမဆိုတာ အချုပ်အြခာအာဏာကို ရန်သတ္တရုြပုနိုင်အံ့​ေသာ ဆူး​ေြငှာင့်​ရန်စွယ်သဖွယ် သ​ေဘာထား​လာြကတယ် ထင်ပါရဲ့​။ ​ေြမမလှန်ပဲ သင်း​သတ်သလို အသတ်ခံထား​ရတဲ့​ ပင်မတက္ကသိုလ်ြကီး​ေတွမှာ တို့​ဆရာပါ​ေမာက္ခြကီး​ေတွခမျာ ကျပ်ကုန်း​ထဲ အိပ်ယာနိုး​တဲ့​သူလို ဂ​ေယာင်​ေြခာက်ြခား​ ြဖစ်ကုန်ြကမလား​မသိ။ စမ္ပာနဂိုရ်မှာ တိ​ေမွး​ကုတက္ကသိုလ်ဖွင့်​၊​ ​ေဖာင်​ေတာ်သီမှာ ​ေရ​ေြကာင်း​သိပ္ပံဖွင့်​၊​ ဝါး​ဘ​ေလာက်​ေသာက်မှာ သွား​ဘက်ဆိုင်ရာ​ေဆး​တက္ကသိုလ်၊​ ဂွြမို့​မှာ နည်း​ပညာတက္ကသိုလ်၊​ ထင်သလို အစပ်အဟပ်နဲ့​ တက္ကသိုလ်​ေတွ မှိုလို​ေပါက်​ေစ​ေတာ့​တယ်။

သတင်း​မလာခင်​ေအာ်တဲ့​အခါ ယခင်က တက္ကသိုလ်​ေပါင်း​ သည်​ေလာက်သည်​ေလာက်က​ေန ယခုဘုန်း​ေတာ်​ေြကာင့်​ ​ေဟာသ​ေလာက် ​ေဟာသ​ေလာက် ဆိုတာ​ေလာက်ပဲ အ​ေရး​ထား​ေလရဲ့​။ က​ေလး​ေတွက​ေတာ့​ ပို​ေတာင်ဆိုး​ေသး​။ နှစ်ြပည့်​လို့​ အချိန်တန် စာရွက်က​ေလး​တစ်ရွက် ရရင်ြပီး​ြပီ။ မိတ္တူကူး​စက်မပါရင် ဘာစာ​ေမး​ပွဲမှ ​ေြဖလို့​ မရနိုင်ဘူး​။ အ​ေြဖလွှာစာရွက်က​ေလး​ေပါ်မှာ ခဲတစ်​ေြကာင်း​ြခစ်စရာမလိုပဲ အမှတ်က​ေလး​မှတ်​ေပး​လိုက်ရံုနဲ့​လည်း​ ြပီး​သတဲ့​။ ​ေကျာင်း​ြပီး​စ ကျူတာ​ေပါက်စက​ေလး​များ​အဖို့​ ဖား​ကန့်​ မိုင်း​ရှူး​သွား​ ​ေကျာက်တူး​စရာမလိုပဲ ​ေဝး​လံ​ေခါင်ဖျား​ တက္ကသိုလ်​ေလး​များ​ဆီ ကျူရှင်သွား​ေပး​လိုက်ရင် ​ေလာ်ပန်ြဖစ်​ေတာ့​တာပဲ။ ကိုယ်တို့​ဝန်ြကီး​ဌာနနဲ့​ ကွာသွား​တာက ရန်ကုန်​ေဈး​ထက် နယ်​ေဈး​ေတွက ​ေြကာက်ခမန်း​လိလိ ြကီး​ကုန်​ေရာဆိုပဲ။ သူတို့​ကျူရှင်ဆိုတာကလည်း​ အံဖွယ်သုတဗျား​။ တက်ချင်တက် မတက်ချင်​ေန။ တက်တယ်လို့​ စာရင်း​သွင်း​၊​ လခ​ေပး​၊​ ခံုနံပါတ်က​ေလး​ ​ေရး​ေပး​လိုက်ရင် ပွဲသိမ်း​ေရာတဲ့​။ ဟုတ်​ေလာက်ဘူး​ ထင်ပါတယ်ဗျာ။ သူများ​ေြပာတာ ြကား​မိတာပါ။ ​ေတာ်​ေတာ်ြကာ ကျုပ်တရား​စွဲခံ​ေနရဦး​မယ်။ တကယ်တက်ဖူး​တဲ့​သူ​ေတွပဲ ​ေမး​ြကည့်​ေတာ့​။

ကိုယ်​ေတွ့​သိတာ​ေတွ ​ေြပာရမှာြဖင့်​ စတာဒီဂိုက်ဆိုတဲ့​ လူတန်း​စား​က​ေလး​ေပါ်လာသဗျ။ ​ေဆး​ေကျာင်း​သား​က​ေလး​ေတွက ကိုး​တန်း​ ဆယ်တန်း​ေကျာင်း​သား​က​ေလး​ေတွကို အတူတူ စာလာကျက်​ေပး​ရတာ။ စ​ေကာစက မတိမ်း​မယိမ်း​အရွယ်က​ေလး​ေတွကို ပူး​ပူး​ကပ်ကပ် ပစ်ထား​လိုက်​ေတာ့​ ကိုယ်နဲ့​သိသမျှ ဂိုက်လုပ်စား​တဲ့​ေကျာင်း​သား​ေလး​ေတွဟာ ရည်း​စား​ရြပီဆိုရင် သူတို့​တပည့်​ေလး​ေတွနဲ့​ ကင်း​တာ ရှိကို မရှိဘူး​။ အြပင်ကျူရှင်​ေတွမှာလည်း​ တည်ြကက်က​ေလး​ေတွအြဖစ် နံမယ်ခံစား​လို့​ရ​ေတာ့​ တချို့​ဆို ​ေဆး​ေကျာင်း​ေတာင် မနည်း​ြပီး​ေအာင် တက်ယူရတယ်။ ကျူရှင်စီး​ပွား​ေရး​ထဲ ​ေရာက်ကုန်​ေရာ။ အလွတ်ပညာသင်​ေကျာင်း​ဆိုတာ​ေတွ ​ေပါ်လာတဲ့​အခါမ​ေတာ့​ ပညာဆိုတာ ​ေရွှနဲ့​စက်ဝယ်ရတယ်ဆိုရင်​ေတာင် တစ်ြပား​နှစ်ြပား​ ပဲနံြပား​အစား​ မဟုတ်​ေတာ့​ဘူး​။

အထုပ်လိုက် အထည်လိုက်ြကီး​ ြဖည်ရ​ေလသတည်း​။ ပညာရွာြကီး​ကျယ်ြပန့်​လာတဲ့​အခါကျ​ေတာ့​ သံုး​စား​လို့​မရတဲ့​ ြပည်တွင်း​ပညာ​ေရး​ေတွကို လက်ညှိုး​ထိုး​ြပီး​ ကမ္ဘာအရပ်ရပ်က ​ေကျာင်း​တကာ့​ေကျာင်း​၊​ ဘွဲ့​တကာ့​ဘွဲ့​ေတွဟာ စ​ေကာ်လာက​ေလး​ ငါး​ြပား​ဖိုး​ေလာက် ငါး​စာတပ်ြပီး​ ​ေဂါ်ဇီလာမိမလား​၊​ ​ေဝလငါး​မိမလား​ လာလာမျှား​ြကတယ်။ GCE တို့​၊​ LCCI တို့​၊​ IELTS တို့​၊​ TOEFL တို့​ အရမ်း​ေခတ်စား​လာတယ်။ ြပည်တွင်း​မှာ ရှိရှိသမျှ​ေသာ ပညာရပ်အသီး​သီး​အတွက် ဘွဲ့​ဒီကရီဆိုသမျှဟာ ​ေနာင်တချိန်ချိန် နိုင်ငံြခား​ဘွဲ့​ယူတဲ့​အခါ မက်ထရစ်​ေအာင်သလို အ​ေြခခံအဆင့်​က​ေလး​အြဖစ် အသိအမှတ်ြပုခံရဖို့​ေတာင်မှ ​ေတာ်​ေတာ် ရုန်း​ယူရပါတယ်။ သူတို့​ဆီ အလုပ်လုပ်ချင် သူတို့​ဘွဲ့​နဲ့​မှ စိတ်ချလက်ချ အလုပ်ခန့်​တာ မဟုတ်လား​။

ကိုယ့်​ေခတ်တုန်း​က ကိုယ့်​အတိုင်း​အတာနဲ့​ကိုယ် ကျင်လည်ခဲ့​သလို၊​ ညီငယ်များ​ေခတ်ကျ​ေတာ့​လည်း​ သူတို့​အတိုင်း​အတာနဲ့​သူတို့​ ကျင်လည်ခဲ့​တဲ့​ ပညာ​ေရး​ေရစီး​ေြကာင်း​ြကီး​ဟာ အခု​ေတာ့​ မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်၊​ မဆိုင်သလို​ေနလို့​ မရ​ေတာ့​ြပန်ပါဘူး​။ ကိုယ့်​သမီး​လက်ထက် ​ေရာက်လာမှပဲကိုး​။ ​ေကျး​ဖူး​ရှင်မ​ေလး​က ခုထက်ထိ​ေတာ့​ ပညာ​ေရး​ကို စိတ်ဝင်စား​ဟန် မြပ​ေသး​ပါဘူး​။ အဲသည်ဥမမယ်စာမ​ေြမာက်အရွယ်က​ေလး​နဲ့​ ပညာ​ေရး​ဆိုတာ ဘာမှ သံုး​စား​လို့​ မရဘူး​လို့​ အယူလွဲ​ေနသလား​မသိ။ ဆရာဝန်ဆိုတာက​ေတာ့​ သူ့​အ​ေဖြမင်ရတာနဲ့​ကို ဘဝဆက်တိုင်း​ မြဖစ်ရပါလို၏ ဆုပန်လိမ့်​မယ်။ နိုင်ငံြခား​ ​ေကျာင်း​သွား​တက်ချင်ပါတယ် ဆိုြပန်ရင်လည်း​ အဖွား​တုန်း​ကလို သမီး​ပူဆာ အ​ေဖရင်ထုမနာ ြဖစ်ရဦး​မယ်ထင်ပါရဲ့​။ ကိုယ်ကလည်း​ လိုက်နိုင်စရာ အ​ေြကာင်း​မရှိ။

မိဘမျက်ကွယ်မှာ ဘယ်စာကို ဘယ်နှစ်ဝါ ညည်း​သင်မလို့​တုန်း​လို့​ ​ေမွး​အဖ​ေလး​ကို သံချို​ေနှာလို့​ ​ေြပာခိုင်း​လို့​လည်း​ မြဖစ်။ မသွား​ပါနဲ့​ သမီး​ရယ်။ ကိုသာဇံသူစိတ်ဆိုး​ ​ေဗျာ​ေကာက်ြကီး​နဲ့​ထိုး​လိမ့်​မယ် လို့​ ​ေြခာက်လှန့်​ထား​ရ​ေတာ့​မလို။ သူ့​စိတ်ထဲမှာ အရမ်း​အရမ်း​ကို ပညာတတ်ြကီး​ ြဖစ်ချင်လာတယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ “အို​ေလး​ စား​ဖို​ေထာင့်​မှာလ ​ေမွး​ဖငယ် မြကံနိုင်လို့​ ​ေယာင်း​မကို ကိုင်ကာကိုင်ကာ မှိုင်မိတယ်​ေလး​။ တလကွန်း​ေဝး​..။” လို့​ မွန်သံဝဲဝဲက​ေလး​နဲ့​ ငိုချင်း​ချရ​ေတာ့​မှာပဲ။ ​ေတာ်​ေတာ်မုန်း​ဖို့​ေကာင်း​တဲ့​ ရှား​လမိန်း​ြကီး​။ ​ေမွှကို​ေမွှတယ်။ ဒင်း​ေတာ့​လား​ ​ေတွ့​များ​ေတွ့​လိုက်ရင်​ေလ…။ ဟွင်း​ ဟွင်း​။ ကဲ သည်တခါ နှုတ်ဆက်မယ့်​ သီချင်း​က​ေလး​က အဆို​ေတာ်ရူး​ တဲ့​ဗျား​။

“​ေကျာင်း​တုန်း​က သင်ြကား​ခဲ့​ရတဲ့​ နိုင်ငံ့​သမိုင်း​ရယ် သိပ္ပံ၊​ ဝိဇ္ဇာ၊​ ပထဝီ၊​ သခင်္ျာ၊​ ြမန်မာစာ၊​ မသင်ချင်​ေပါင်။
အဆို​ေတာ်လုပ်ရန် ြကံရွယ်၊​ ရန်ကုန်သွား​ဖို့​ ရထား​လက်မှတ်ဝယ်။ ဘူတာြကီး​မှာ ​ေလး​ဘီး​ကား​ ငှား​ြပီး​ေတာ့​ ဒရိုင်ဘာကို ​ေရှ့​ေဆာင်ကာသာရယ်၊​ နိုင်ြမန်မာကို ​ေတွ့​ေအာင်ရှာမယ်။
နံမယ်ြကီး​မယ့်​ သီချင်း​ေလး​တစ်ပုဒ်​ေတာ့​ ​ေရး​ေပး​ပါ ဆရာရယ်…။”