“အန္တရာယ်ကင်း​ေအာင်ကွယ် ​ေဘး​ကင်း​ြက​ေစဖွယ်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

မြကာ​ေသး​ခင်က လာလည်သွား​တဲ့​ အင်ဂျင်နီယာမြကီး​ကို ​ေြမာက်ဦး​လမ်း​ (အမ်း​-စစ်​ေတွလမ်း​) ​ေတာင်ကုတ်လမ်း​ (ပန်း​ေတာင်း​-​ေတာင်ကုတ်လမ်း​)​ေတွနဲ့​ ရိုး​မတခွင် ြပဲြပဲစင်​ေအာင် အလည်​ေခါ်သွား​မိတာ သူ့​ခမျာ အပတ်တကုတ် လုပ်ကိုင်​ေနသူ လမ်း​လုပ်သား​များ​ကို ြကည့်​ြပီး​ ပါး​စပ်က​ေလး​အ​ေဟာင်း​သား​နဲ့​ ရင်သပ်ရှု​ေမာ အံဩ​ေန​ေလတယ်။

အချိန်မီြပီး​စီး​ရမယ့်​ လျာထား​ချက်ြကီး​ေတွနဲ့​ တာဝန်ရှိလူြကီး​မင်း​များ​ရဲ့​ ြကပ်မတ်မှု​ေအာက်မှာ ငှက်က​ေလး​များ​တို့​ရယ် မနက်ခင်း​မိုး​လင်း​တိုင်း​ကွယ် နဲ့​ လုပ်ငန်း​ခွင်ဝင်ြကတာ ချုပ်ညရီတွင် ြဖုတ်ချည်း​ြမင်သည် အချိန်​ေရာက်မှ တ​ေန့​တာ အလုပ်သိမ်း​ြကရတယ်။ အလုပ်ချိန်များ​တာ လုပ်ငန်း​သဘာဝ ြကမ်း​တမ်း​တာ​ေတွက​ေတာ့​ ဘယ်မှာပဲ ြဖစ်ြဖစ် သိပ်မထူး​ဘူး​ေလ။ တ​ေန့​လုပ်ခဘယ်​ေလာက်ရသလဲ အင်တာဗျူး​ေနရ​ေအာင်ကလည်း​ I.L.O. က လာတာမှ မဟုတ်တာ။ သူတို့​သ​ေဘာနဲ့​သူတို့​ ​ေကျနပ်​ေလာက်တဲ့​ ပိုက်ဆံရလို့​ လုပ်​ေနြကတာ။ ဘယ်သူကမှ အတင်း​အဓမ္မ ခိုင်း​ေစထား​တာလည်း​ မဟုတ်ဘူး​။ နီး​နီး​နား​နား​မှာလည်း​ ဘာအကျဉ်း​စခန်း​မှ ရှိတာမှ မဟုတ်ပဲ။ သူက​ေတာ့​ “ယန္တရား​ြကီး​ေတွနဲ့​ ​ေတာင်စွယ်​ေတာင်​ေစာင်း​ေတွမှာ အလုပ်လုပ်​ေနြကတာ ​ေဘး​ဆီး​ရန််ကာ အစီအစဉ် ြပင်ဆင်မှုက​ေလး​ေတွ ဘာတစ်ခုမှ မ​ေတွ့​ရလို့​ အံ့​ဩမိတာ” လို့​ဆိုတယ်။ “ဟိုမှာဆိုရင် အဲလိုလုပ်လို့​မရဘူး​။

Safety measure မရှိရင် ဘာတစ်ခုမှ အလုပ်လုပ်လို့​မရဘူး​။ တခါတခါ အဲဒါ​ေတွ စီစဉ်ရတဲ့​ ကုန်ကျစား​ရိတ်က လုပ်ငန်း​ရဲ့​ ကုန်ကျစား​ရိတ်ထက် အများ​ြကီး​ ပိုသွား​တတ်တယ်” တဲ့​။ “ဪ .. သူတို့​နိုင်ငံသား​ေတွ အ​ေပါ် ​ေတာ်​ေတာ် ဂရုစိုက်သား​ပဲ” လို့​ စကား​ေထာက်​ေတာ့​ “ြကံြကံဖန်ဖန်။ သူတို့​နိုင်ငံသား​ေတွက အဲသည်အလုပ် လုပ်စား​တာမှ မဟုတ်တာ။ ​ေအာက်​ေြခအလုပ်သမား​ေတွအား​လံုး​ ဘကံုး​ေတွချည့်​ပဲ။ အဲဒီဘကံုး​ေတွအတွက်​ေတာင်မှ သည်း​သည်း​ကို လှုပ်​ေနတာပဲ။ လူ့​အသက်က လူ့​အသက်​ေလ။ ဘယ်သူ့​အသက်ပဲြဖစ်ြဖစ် လုပ်ငန်း​ခွင် မ​ေတာ်တဆြဖစ်လို့​ အထိခိုက်မခံနိုင်တာ။” လို့​ဆို​ေတာ့​ သည်တခါ အံ့​ဩမိတာက ကိုယ်ြဖစ်သွား​တယ်။

ဟုတ်ပါ့​မလား​ ြကီး​ေတာ်ရယ်။ နား​ရှိလို့​သာ ြကား​မိ။ တို့​ဆီမှာြဖင့်​ လူ့​အသက်​ေတွ ​ေပါချက်နှယ်။ ငကန်း​ေသတာ တစ်​ေကာင်တည်း​။ ​ေမွး​ထား​တဲ့​င​ေစွ​ေတွက တ​ေထာြကီး​။ အန္တရာယ်​ေတွ တို့​မမှုပါတယ်ဆိုတဲ့​ဘဝမ​ေတာ့​ ဘာြဖစ်သလဲ နာဂစ်လို့​ေတာင် စိန်​ေခါ်နိုင်​ေသး​တယ်။ တကယ်ကို ဘာမှမြဖစ်တာ။ ကင်း​ေြခများ​ေြခကျိုး​တာကမှ အရှိန်က​ေလး​ေနှး​သွား​ဦး​မယ်။ ​ေအး​ေပါ့​ေလ။ ပိုက်ဆံရှိတဲ့​အိမ်က သား​သမီး​များ​လို တတ်နိုင်​ေတာ့​လည်း​ တတ်နိုင်သလို သည်း​သည်း​လှုပ်ြကတာ ​ေနမှာ​ေပါ့​ လို့​ ကိုယ့်​ဘာသာကိုယ်ပဲ ​ေကာက်ချက်ဆွဲြပီး​ တရား​နဲ့​ေြဖရတယ်။

မယ်မင်း​ြကီး​မ ​ေြပာတာလည်း​ ​ေသွး​ထွက်​ေအာင်မှန်တာပါပဲ။ သူတို့​ြပန်သွား​ြပီး​ေနာက် ရခိုင်မိုး​က အြငှိုး​နဲ့​ရွာတဲ့​အခါ ​ေဆး​ရံု​ေပါ်မှာ ထိခိုက်ဒဏ်ရာနဲ့​လူနာ​ေတွ ပံုလာတာကိုး​။ ဆိုင်ကယ်​ေမှာက်တဲ့​လူနာ ဆိုတာက​ေတာ့​ ​ေန့​တိုင်း​ရှိတယ်။ မရှိခံနိုင်ရိုး​လား​။ ဖုန်တ​ေထာင်း​ေထာင်း​လမ်း​ေတွက အခု ရွှံ့​အိုင်ဗွက်အိုင်ြကီး​ေတွ ြဖစ်ကုန်ြပီ​ေလ။ အလယ်ကသွား​ေတာ့​ နစ်တတ်သလို နံ​ေဘး​က ကပ်​ေမာင်း​ေတာ့​ ​ေချာ်ြပန်​ေရာ။ ကတ္တရာမ​ေလာင်း​ရ​ေသး​တဲ့​ ​ေကျာက်စကွဲလမ်း​ေပါ်တက်လိုက်​ေတာ့​ တခါတခါ လမ်း​လွှဲဆိုင်း​ဘုတ် မထား​မိလို့​ ကာတွန်း​ကား​ထဲကလို ဒိုင်ဗင်ပစ်ြပီး​ ​ေြပာင်း​လဲြခင်း​ေတွ အြပည့်​နဲ့​မျက်နှာြဖစ်သွား​တယ်။ လမ်း​ေတာင်မှ အခုထိ အြကမ်း​မခင်း​ရ​ေသး​ပဲ ​ေြမတူး​ေကာင်း​တုန်း​၊​ ချိုင့်​ဝှမ်း​ဖို့​တုန်း​ဆို​ေတာ့​ လမ်း​ေဘး​ေချာက်နှုတ်ခမ်း​မှာ အကာအရံ မိုင်တိုင်က​ေလး​ေတွလည်း​ ဘယ်ရှိဦး​မလဲ။ ြမန်မာ့​ေလ​ေြကာင်း​က အမ်း​ကို တစ်ပတ်တစ်ရက်​ေတာင် အနိုင်နိုင်ဆင်း​ေပမယ့်​ ြမန်မာ့​ကုန်း​ေြကာင်း​က ​ေထာ်လာဂျီ​ေတွ ကား​ေတွက​ေတာ့​ ဟို​ေတာင်ြကား​ သည်​ေတာင်ြကား​ တစ်ပတ်နှစ်ခါ​ေလာက်​ေတာ့​ အသာက​ေလး​ ဝဲကာပျံကာ ဆင်း​တယ်။

မိုး​ဦး​ေလဦး​မှာ ​ေခါင်မလံုလို့​ တက်မိုး​တဲ့​သူများ​ကလည်း​ ​ေြခ​ေချာ်လက်​ေချာ်နဲ့​ ဝင်အား​ေပး​ြကြပန်သဗျ။ သည်လိုအရပ်မျိုး​က ကျုပ်တို့​ အမ်း​ေဆး​ရံုက​ေလး​မှ မစည်ရင် တြခား​ ဘယ်မှာသွား​စည်စရာ ရှိမှာတုန်း​။ မိုး​လင်း​မိုး​ချုပ် ထမင်း​မှ အနိုင်နိုင်စား​ရတယ်။ အ​ေရး​ထဲအရာ​ေပါ် ​ေခါ်​ေခါ်ဆင့်​တာက​ေတာ့​ သဘာဝ​ေဘး​အန္တရာယ် တား​ဆီး​ကာကွယ်​ေရး​ အလုပ်ရံု​ေဆွး​ေနွး​ပွဲတို့​၊​ ပံုမှန် နဲ့​ အြကီး​အကဲများ​ ညွှန်ြကား​ချက်အရ ပံုမှန်မဟုတ်​ေသာ အထူး​အ​ေရး​ေပါ်အစည်း​အ​ေဝး​တို့​ ဆိုတာကလည်း​ ရှင်နည်း​ရာ အဂ္ဂလူထွက် ခနခနြဖစ်​ေစတယ်။ ​ေနစမ်း​ပါဦး​ဗျာ။ အခုကျုပ်တို့​ကု​ေနြကရတာက​ေရာ သဘာဝမကျ​ေသာ ​ေဘး​အန္တရာယ်​ေတွမို့​ တား​ဆီး​ကာကွယ်စရာ မလို​ေတာ့​ဘူး​လား​လို့​ ​ေမး​ချင်လာတယ်။ တကယ်​ေတာ့​ ကာကွယ်တဲ့​အဆင့်​ကို အများ​ြကီး​လွန်​ေနြပီ​ေလ။ ကုသ​ေနရတာ။ မ​ေရာင်ရာပဲ ဆီြကိုြကိုလူး​ချင်ြကတာ ဘယ်လိုသ​ေဘာရှိပါလိမ့်​။ ကိုယ့်​မှာ​ေတာ့​ ကိုယ့်​ရှိတဲ့​ ဆရာဝန်အင်အား​နဲ့​တင် မ​ေလာက်လို့​ ဟိုး​တပ်​ေဆး​ရံုက ဆရာဝန်က​ေလး​ေတွကို သွား​ြဖဲ​ေလး​နဲ့​ “ဖုန်း​လည်း​ဆက်လို့​မရ။ လူြကံုပါး​လို့​မရ။ အရင်ကလို ဆံုရန် အ​ေရး​ြကီး​။ ​ေမျှာ်​ေနတယ် မင်း​ကို ..” လို့​ စာတတန်​ေပတတန်ဆင့်​ရင်း​ သဒ္ဒါ​ေပါက်လို့​ လာ​ေရာက်ကူညီနိုင်မယ်ဆိုရင်ြဖင့်​ အရမ်း​အရမ်း​ကို ဝမ်း​သာပါမည့်​အ​ေြကာင်း​ မျက်နှာချို​ေသွး​ရတယ်။

ထား​ပါ​ေတာ့​ေလ။ ဒါမျိုး​ဆိုတာက မြဖစ်ခင်ြကိုတင်ကာကွယ်တာ အထိ​ေရာက်ဆံုး​ပဲ ဆိုတာကိုး​။ အပိုင်း​လိုက်ခွဲြပီး​ ြပင်ဆင်ြကတာ​ေပါ့​။ ပထမဦး​ဆံုး​က​ေတာ့​ လုပ်ငန်း​တာဝန်ရှိသူများ​ဘက်က ဘာ​ေတွ ြပင်ဆင်ထား​ြကမလဲ။ “ဘယ့်​နှယ်​ေြပာပါလိမ့်​ ဆရာ​ေလး​ရယ်။ ​ေတာထဲ​ေတာင်ထဲ အလုပ်လုပ်ရတာ။ ဘယ်သူက မြပင်မဆင်ပဲ လက်လွတ်စပယ် အလုပ်လုပ်ဝံ့​မှာတုန်း​။ လုပ်ငန်း​မစခင်ကတည်း​က ြမို့​ေတာ်ရင် ရွာ​ေတာ်ရင်​ေတွ အကုန် စား​ေတာ်တိုက်ြပီး​သား​။ ကန်​ေတာ့​ပွဲ၊​ ဖ​ေယာင်း​တိုင်၊​ ကွမ်း​ေဆး​လက်ဘက် ဘာမှကို မကျန်ဘူး​ ြပင်ဆင်ထား​တာ။ မိုး​ဦး​ေလဦး​ြကမ်း​လို့​ အလုပ်မြပီး​ခင် လမ်း​မြပို​ေအာင် ရှင်ဥပဂုတ်ပွဲ​ေတာင် ​ေပး​ထား​ေသး​။ သူတို့​ကိုက အ​ေပါ့​အ​ေလး​ စည်း​မရှိကမ်း​မရှိ စွန့်​တာကိုး​။” လို့​ ရုက္ခစိုး​မင်း​ မ​ေနနိုင်​ေပါင် ဇာတ်ခင်း​ရင် ရယ်စရာ မဟုတ်ဘူး​ေနာ်။

အဲဒါ အတည်ြကီး​ေြပာ​ေနတာ။ တကယ်ြကီး​မှ တကယ်ြကီး​။ မယံုရင် လမ်း​ခင်း​တဲ့​ဆိုက်က​ေလး​တစ်ခုခု​ေဘး​ ကား​ရပ်ြပီး​ “ဟန်ဒီပလပ်စ်က​ေလး​ တစ်ခု​ေလာက် မပါြကဘူး​လား​” လို့​ ​ေမး​ြကည့်​ပါလား​။ အရူး​ြကီး​လို ဝိုင်း​အြကည့်​ခံရမယ်။ တစ်ခုခုြဖစ်ခဲ့​ရင် ​ေဆး​ရံုပို့​စရာ အား​လံုး​တက်ြက ငါ့​ေထာ်လာဂျီလို့​ လုပ်နိုင်ရင် ​ေတာ်​ေတာ် ကံ​ေကာင်း​တယ်မှတ်။ ပွက်ပွက်ဆူ​ေနတဲ့​ ကတ္တရာ​ေစး​ေတွကို တိုင်ကီနဲ့​ေလာင်း​၊​ ကား​နဲ့​ြဖန်း​လုပ်​ေနတဲ့​သူ​ေတွဆီမှာ ရာဘာလက်အိပ်တစ်ဘက် မြမင်ဖူး​ဘူး​။ လည်ရှည်ဘွတ်ဘိနပ်တစ်ရံ မ​ေတွ့​ရဘူး​။ ကိုယ်ြဖစ်ကိုယ်ခံ လမ်း​ထံုး​စံပဲ။ အချိန်တန်ရင် ​ေရပါဖို့​က အဓိက​ေလ။ ​ေရဗူး​ေပါက်ချင်သ​ေလာက််​ေပါက်၊​ လူဘယ်နှစ်​ေယာက်​ေသ​ေသ။ (အင်တာနက်ထဲသာ ပါမသွား​ေစနဲ့​)။ ဘာမှမြဖစ်ရင်​ေတာ့​ ဘာမှ မြဖစ်ဘူး​ေပါ့​ေလ။ တကယ်လို့​ ြဖစ်လာခဲ့​ရင်​ေကာ။ ပထမဦး​ဆံုး​အလုပ်က ထိခိုက်ဒဏ်ရာရသူကို ​ေဘး​လွတ်ရာပို့​ေဆာင်ဖို့​က အရင်​ေပါ့​။ ​ေချာက်ထဲကျ​ေနရင် အ​ေပါ်ဆွဲတင်။ ​ေနာက်ထပ်လူ​ေတွ ​ေဘး​အန္တရာယ်ထပ်မြဖစ်​ေစဖို့​ကလည်း​ အ​ေရး​ြကီး​တာ​ေပါ့​။ လူြကီး​ဆီဆက်သွယ်၊​ ညွှန်ြကား​ချက်ရမှ ဆက်လုပ်ဆိုရင် မမီ​ေတာ့​ဘူး​။ ထု​ေချလွှာတင်ဖို့​ကို သူများ​အသက်​ေသမှာထက် ပိုမ​ေြကာက်သင့်​ပါဘူး​။ ကိုယ့်​ေခါင်း​ထဲက ဦး​ေနှာက်ြကီး​က အမိန့်​နာခံဖို့​တစ်ခုတည်း​ တတ်တာလား​။

လူနာကို ​ေဘး​ကင်း​လံုြခံုစွာ ​ေဆး​ရံုအ​ေရာက် ပို့​လိုက်နိုင်ြပီ။ “​ေအာင်ြပီ။ သား​။ ​ေအာင်ြပီ။” လို့​ ​ေြကွး​ေြကာ်ြပီး​ လှည့်​ြပန်မသွား​ပါနဲ့​ဦး​။ ဇာတ်လမ်း​က ခုမှ စမှာ။ လူနာအတွက် လိုအပ်တဲ့​ အ​ေရး​ေပါ်ကုသမှု​ေတွအတွက် လူနာရှင်ဆိုတာ မရှိမြဖစ်လိုပါတယ်။ ကာယကံရှင်က ဆွမ်း​ခံရင်း​ ငှက်သင့်​လာတာဆို​ေတာ့​ အိမ်ကမိသား​စုကို အ​ေြကာင်း​ြကား​နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး​။ သူကိုယ်တိုင်​ေတာင် သတိရချင်မှ ရလိမ့်​မယ်။ ခန​ေနလို့​ ခွဲမယ်စိတ်မယ်ဆိုလည်း​ ရတဲ့​သတိက ​ေမ့​သွား​ရဦး​မှာ။ ဆက်ြပီး​ေတာ့​ လူနာ​ေစာင့်​အ​ေနနဲ့​ မဟုတ်​ေတာင် လူနာရှင်အ​ေနနဲ့​ တစ်​ေယာက်​ေယာက်ရှိ​ေနဖို့​ လိုအပ်ပါတယ်။ ဒီဘက်မှာလည်း​ သ​ေြပခက်က​ေလး​နဲ့​ ​ေရမန်း​ေရစင်က​ေလး​ြဖန်း​ြပီး​ ထိမယ့်​ခလုတ်ဆုတ်ပါ​ေစ။ ​ေဘး​ကင်း​ရန်ကွာ ချမ်း​သာပါ​ေစ။ ​ေလက​ေလး​နဲ့​ ကုရတာ မဟုတ်ဘူး​ဗျ။ ဘုရား​ေပး​ထား​တာ ​ေရ၊​ ​ေြမ၊​ ​ေလ၊​ မီး​၊​ ဓါတ်ြကီး​ေလး​ပါး​ပဲ ရှိတယ်။ ဒါ​ေတာင်မီး​က လျှပ်စစ်မီး​ဆို အမ်း​မှာ မလာသ​ေလာက်ပဲ။

ကျန်တာအား​လံုး​ လူနာရှင်ဘက်က ဝယ်​ေပး​ရပါလိမ့်​မယ်။ (ဆရာဝန်က​ေတာ့​ ဓါတ်ြကီး​ေလး​ပါး​နဲ့​ ဖွဲ့​စည်း​ထား​လို့​ အလကား​ေပး​နိုင်ပါသဗျား​)။ ခါး​ဝတ်ခါး​စား​နဲ့​ တစ်ြပား​မပါလူနာ​ေတွကို ဘယ်နှစ်​ေယာက်အထိ အိပ်စိုက်ကုနိုင်မှာလဲ။ အနာတပိဏ်ရှိရင် ​ေခါ်ခဲ့​စမ်း​ပါဗျာ။ ​ေယာက္ခမ ​ေတာ်ပလိုက်ချင်ရဲ့​။ သဘာဝ​ေဘး​ပဲြဖစ်ြဖစ်၊​ သဘာဝမဟုတ်တဲ့​ေဘး​ပဲြဖစ်ြဖစ်၊​ ြကံုလာတဲ့​လူနာကို ဆက်ကုသတဲ့​အခါမှာ ပိုက်ဆံမရှိတဲ့​ေဘး​က ပိုဆိုး​ချင်ဆိုး​ေနတတ်ပါတယ်။ ငါး​ရိုး​မျက်လည်း​ ြမင်​ေနရရဲ့​။ လက်ကလည်း​တို​ေနလို့​ နှိုက်မရ။ လူနာထက် ဆရာဝန်က ပိုခံရခက်တာ​ေပါ့​။ လုပ်ငန်း​ခွင်တာဝန်ရှိသူများ​အ​ေနနဲ့​ အဲသည်ဘက်က​ေလး​နား​အထိ တာဝန်ရှိ​ေပး​ေစချင်ပါတယ်။

လူနာ​ေတွဘက်က​ေတာ့​ အသိ​ေရာ သတိပါ လိုပါတယ်။ သည်မှာ​ေတာ့​ နှစ်ခုစလံုး​ချို့​တဲ့​ြကပါသဗျ။ လမ်း​ေတွပိတ်ကုန်လို့​ ပျက်​ေနတဲ့​ေရှ့​ဆံုး​ကကား​ဆီ ဘာြဖစ်သလဲ သိရ​ေအာင် ​ေမး​ရင်း​ ကား​ေအာက်ဝင်ြကည့်​တဲ့​အခါ ​ေထာက်ထား​တဲ့​ဂျိုက်ကို စိတ်ချလက်ချ ဝင်သျှိုမိလို့​ ​ေခါင်း​ြပား​သွား​တဲ့​သူလည်း​ ြမင်ဖူး​ရဲ့​။ ကား​ဘီး​ကျွတ်​ေပါ်ထိုင်​ေလထိုး​ရင်း​ ပွင့်​ထွက်သွား​တဲ့​အခါ ဖင်နှစ်ြခမ်း​ ြဗန်း​ြဗန်း​ြကီး​ကွဲြပီး​ ဥတစ်လံုး​ လိုက်​ေကာက်ယူရတဲ့​သူလည်း​ ခွဲ​ေပး​ဖူး​ရဲ့​။ လမ်း​လုပ်သား​အချင်း​ချင်း​ အရက်မူး​ရန်ြဖစ်လို့​ အချုပ်ခံရတာကို “မင်း​နှယ်။ ငါ့​ ​ေစာ​ေစာက​ေတာ့​ မ​ေြပာဘူး​။ အဘဆီဖုန်း​ဆက်လိုက်ရင် အချုပ်​ေတာင် ခံရမှာ မဟုတ်ဘူး​။” လို့​ ြကား​က အသား​လွတ် အမှတ်ဝင်ယူတာ နား​ြကား​ြပင်း​ကပ်ြပီး​ “ကိုင်း​ကွာ။ အခု ငါ မင့်​ေကာင် ခုတ်လိုက်ြပီ။ သွား​ေခါ်​ေချ။ မင်း​အဘ။” ဆို ပွဲချင်း​ြပီး​သွား​တာလည်း​ ြကံုဖူး​ရဲ့​။ လယ်ကွက်ထဲက ငါး​ေတွကို အင်ဒရင်း​နဲ့​ပက်၊​ ြပီး​ကျ အဲသည်ငါး​ကိုစား​လို့​ ကိုယ်ပါ ငါး​ေနာက်လိုက်ရတာလည်း​ အခါခါ။ တကယ်ကို ဖက်ရွက်က​ေလး​ မှတ်​ေနြကတယ် ထင်ပါရဲ့​။ သူတို့​ကိုလည်း​ အြပစ်တင်လို့​ မြဖစ်​ေသး​ပါဘူး​။ အသိပညာ​ေပး​ ​ေဟာ​ေြပာပွဲတို့​ သတိ​ေပး​ဆိုင်း​ဘုတ် အမှတ်အသား​တို့​ဆိုတာ သည်မှာ ရှိမှ မရှိပဲနဲ့​။ ​ေြပာလိုက်ရင်​ေတာ့​ “ဟိုအနား​မှာ ​ေမှာက်ခဲ့​တာ မဟုတ်လား​။ အဲ့​နား​က နှစ်တိုင်း​ ​ေမှာက်​ေနကျ​ေလ။ ဒါဆို ဒီနှစ်အတွက် ​ေမှာက်ြပီး​သွား​ြပီ။ ​ေနာက်နှစ်ကျမှ ဆက်​ေမှာက်လိမ့်​မယ်။” အဲသလိုမျိုး​။

​ေနာက်တစ်ပိုင်း​က​ေတာ့​ သား​သား​တို့​ ကျန်း​မာ​ေရး​ဝန်ထမ်း​ေတွ အပိုင်း​ေရာက်ပါြပီခင်ဗျား​။ တ​ေနရာရာမှာ တစ်ခုခုြဖစ်သတဲ့​လို့​ ဖုန်း​သတင်း​ဝဝ်ကတည်း​က (ဖုန်း​က​ေခါ်လို့​ရ​ေနတယ်ဆိုရင်​ေပါ့​) ​ေဆး​ရံု​ေပါ်မှာ စတန်း​ဘိုင် ​ေစာင့်​ေနပါတယ်ဗျာ။ လူြကီး​လာလို့​ ပရိတ်ြပသလိုြကိုရင်လည်း​ သည်လူ​ေတွပဲ။ အ​ေရး​အ​ေြကာင်း​ရှိ ထိပ်ထိပ်ြပာြပာ ​ေစာင့်​ရင်လည်း​ သည်လူ​ေတွပဲ။ သည့်​ထက်လည်း​ မပို။ သည့်​ထက်လည်း​ မ​ေလျာ့​။ အဲဒါ လူကုန်ပဲ။ ဆယ်​ေယာက်ရှိရင် ဆယ်​ေယာက်လုပ်မယ်။ ငါး​ေယာက်ရှိရင်လည်း​ ငါး​ေယာက်တည်း​နဲ့​လုပ်မယ်။ တစ်​ေယာက်တည်း​ရှိ တစ်​ေယာက်တည်း​လုပ်မှာ။ ထိုင်​ေတာ့​ မ​ေနဘူး​။ လခက​ေတာ့​ လုပ်လုပ် မလုပ်လုပ် သည်လခပဲ။ ကိစ္စမရှိဘူး​ဗျ။ အဲသည်လခအတွက် လုပ်​ေနတာမှ မဟုတ်တာ။ အ​ေဆာင်ထဲမှာ ကုတင်လွတ်​ေအာင် ရှင်း​ထား​တယ်။ ​ေမာ်ကျူရီပါ ရှင်း​ထား​တာ။ ​ေဆး​ရံုနဲ့​ အ​ေဆာင်ကနီး​နီး​ေလး​မို့​ ဂျူတီအား​ေနတဲ့​သူ​ေတွလည်း​ အကုန် ​ေဆး​ရံု​ေပါ်​ေရာက်လာြက​ေရာ။ ​ေဆး​ရံုဝကို လူနာသာ​ေရာက်လာပ​ေစ။ သူ့​တာဝန်နဲ့​သူ ​ေထာင့်​ေစ့​ေအာင် လုပ်သွား​ြကပါတယ်။ ​ေစာ​ေစာ​ေြပာတဲ့​ ​ေဆး​ဝယ်စရာ ပိုက်ဆံမပါလည်း​ ​ေလာ​ေလာဆယ်​ေတာ့​ ဆိုင်မှာ ဘီလ်ဖွင့်​ြပီး​ ​ေဆး​ေတွ ယူထား​ပါတယ်။ ​ေနာက်ကျမှ ရှင်း​မယ့်​သူ မရှိမှာစိုး​လို့​ တာဝန်ခံြကီး​ကို ချည်တုပ်ထား​ရတာ။ လူနာ​ေသရင် သူ့​အိမ်ကမုဆိုး​မတင် မဟုတ်ဘူး​။ ကိုယ်ပါ အ​ေြကွး​ေတွနဲ့​ကျန်ခဲ့​တာ ခနခနမဟုတ်လား​။

မှား​ပါတယ် ကို​ေသာင်း​ရယ်။ ရှင့်​မလည်း​ အ​ေြကွး​ေတွနဲ့​။ ကျုပ်မလည်း​ က​ေလး​ေတွနဲ့​ ဆိုတာကျလို့​။ ခက်တာက မရှိမ​ေကာင်း​ ရှိမ​ေကာင်း​ဆိုတဲ့​အထဲမှာ အဲဒါလည်း​ပါတယ်။ ပိုက်ဆံတစ်ြပား​မှ မပါလို့​ ဆရာဝန်ဆရာမ​ေတွက ဆံထံုး​ထံုး​ ဆီစိုက် ဂရုတစိုက် ကု​ေပး​ေနတုန်း​ေတာ့​ ​ေကာင်း​တယ်။ အပိုး​ကိုကျိုး​လို့​။ ယဉ်​ေကျး​လိမ်မာ။ လုပ်သမျှခံပါ့​မယ်။ ြပုချင်တိုင်း​ြပုပါ။ ဆရာ့​သ​ေဘာ။ ဆိုက်ထဲက လူြကီး​လိုက်လာလို့​ “လိုအပ်တာ​ေြပာပါ။ ကျွန်​ေတာ်တာဝန်ယူပါတယ်” လည်း​ဆိုလိုက်​ေရာ။ မျက်နှာထား​ကအစ ​ေြပာင်း​သွား​ြပီး​ “ဒါ ဗီအိုင်ပီလူနာ​ေလ။ နား​မလည်ဘူး​လား​။” ဆိုတဲ့​ အချိုး​မျိုး​ ​ေြပာင်း​သွား​တယ်။ ခက်ပဲ ခက်ရချည့်​။ တာဝန်ကျဆရာမကို “ဟဲ့​ ​ေကာင်မ။ ဒရစ်ကုန်​ေနြပီ။” လို့​ လာ​ေခါ်တာ ြကံုဖူး​ေလရဲ့​။ “ဆရာမသိပါဘူး​ ဆရာရယ်။ အသာ​ေနစမ်း​ပါ။” ဆိုတာမျိုး​လည်း​ ​ေတွ့​ဖူး​တာပဲ။ လူနာလာပို့​တဲ့​ ​ေထာ်လာဂျီကို စက်​ေတာင် မသတ်ခိုင်း​ေသး​ဘူး​။ “လူနာအ​ေြခအ​ေန မ​ေကာင်း​ဘူး​ဆရာ။ ​ေမျှာ်လင့်​ချက်ရှိ​ေသး​လား​။ မရှိရင် အသက်ကယ်​ေဆး​ထိုး​ြပီး​ ရွာြပန်​ေခါ်သွား​မယ်။ ​ေသမှဆို ကား​ငှား​မရ၊​ ရွာထဲသွင်း​မရ ြဖစ်မှာစိုး​လို့​။” တဲ့​။ ​ေကာင်း​ေရာ။

ကျွန်​ေတာ်တို့​ဘက်က အဲသည်လို ထိခိုက်ဓဏ်ရာရလာတဲ့​ အ​ေရး​ေပါ်လူနာ​ေတွကို ထိထိ​ေရာက်​ေရာက် ကယ်တင်ကုသ​ေပး​နိုင်ဖို့​ မရှိမြဖစ်လိုအပ်တဲ့​ လူအင်အား​က​ေတာ့​ ခွဲစိတ်ဆရာဝန်တစ်​ေယာက်၊​ အရိုး​ကုဆရာဝန်တစ်​ေယာက်၊​ ဓါတ်မှန်ကျွမ်း​ကျင်တစ်​ေယာက်၊​ ဓါတ်မှန်ဖတ်ဖို့​ အာထရာ​ေဆာင်း​ရိုက်ဖို့​ ဓါတ်မှန်ဆရာဝန်တစ်​ေယာက်၊​ ​ေမ့​ေဆး​ဆရာဝန်တစ်​ေယာက်၊​ ​ေသွး​စစ်​ေသွး​ရှာဖို့​ ဓါတ်ခွဲကျွမ်း​ကျင်တစ်​ေယာက်၊​ အနည်း​ဆံုး​ လိုအပ်ပါတယ်။ အ​ေဆာင်ထဲမှာ လူနာကို ြပုစုဖို့​ သူနာြပုဆရာမ​ေတွ၊​ လက်​ေထာက်ဆရာဝန်​ေလး​ေတွကလည်း​ မရှိမြဖစ်​ေပါ့​။ အဲဒါ​ေတွ ခန့်​ထား​ရဲ့​လား​။ ခန့်​လိုက်ရင်​ေရာ သွား​ရဲ့​လား​။ သွား​ခဲ့​ရင်​ေရာ ​ေနရဲ့​လား​။ ​ေနတယ်ဆိုရင်​ေကာ လုပ်ရဲ့​လား​။ လုပ်တယ်ဆိုရင်​ေတာင် စိတ်ချရရဲ့​လား​။ သူ့​အတွက်​ေကာ အဆင်​ေြပရဲ့​လား​။ အခုထိ​ေရာ ဆက်လုပ်​ေန​ေသး​လို့​လား​။ အား​လံုး​ စင်း​လံုး​ေချာလွတ်ဖို့​ ဘယ်​ေလာက်ခဲယဉ်း​မလဲ ​ေတွး​ြကည့်​စမ်း​ပါ​ေလ။

ဘဂင်္ါလီ​ေတွ ​ေဘး​မသန်း​ဖို့​ လီကွမ်ယုြကီး​ရဲ့​ သား​ေြမများ​က တာဝန်ယူပါလိမ့်​မယ်။ တို့​ြမန်မာ​ေတွ ​ေဘး​မသန်း​ြကဖို့​ေတာ့​ ဓါရဏပရိတ်က​ေလး​ လက်​ေဆာင်​ေပး​လိုက်ရင် ​ေကာင်း​မယ်ထင်ပါရဲ့​ဗျာ။ “ဗုဒ္ဓာနံဇီဝိတဿ နသက္ကာ ​ေကနစိ အန္တရာ​ေယာ ကာတံု တထာ ​ေမ ​ေဟာတု။ ဗုဒ္ဓာနံ ဗုဒ္ဓဿ ဘုရား​ရှင်တို့​၏၊​ ဇီဝိတဿ အသက်​ေတာ်၏၊​ အန္တရာ​ေယာ အန္တရာယ်ကို၊​ ​ေကနစိ တစ်စံုတစ်​ေယာက်​ေသာသူသည်၊​ ကာတံု ပျက်စီး​ေအာင်ြပုြခင်း​ငှာ၊​ နသက္ကာ မတတ်နိုင်၊​ တထာ ထို့​အတူ၊​ ​ေမ ငါ့​အား​၊​ ​ေဟာတု ြဖစ်ပါ​ေစသတည်း​ ြဖစ်ပါ​ေစသား​။” တဲ့​။ ​ေအာက်ကဟာက​ေတာ့​ မြကည်​ေအာင် ရဲ့​ အန္တရာယ်ကင်း​ သီချင်း​ေလး​ပါဗျား​။

“ဘုရား​နှုက္ခပတ်​ေတာ်ကိုြဖင့်​ အြမဲရွတ်ဖတ်ြက​ေလကုန်။ ကပ်ြကီး​သံုး​ပါး​ ​ေရှာင်ရှား​လိမ့်​မယ် ယံု။
ဖုတ် ြပိတ္တာ တ​ေစ္ဆ၊​ ​ေြမဘုတ်ဘီလူး​နဲ့​ ထူး​ထူး​ြခား​ြခား​ အန္တရာယ်ပွား​မည့်​ ရန်သူပုန်။
စြကဝဠာတံတိုင်း​မှ မဆိုင်း​ပဲ လွင့်​ြကကုန်။ တန်ခိုး​ြကီး​ေသာ နတ်မင်း​များ​က ဖယ်ရှင်း​ြကပါကုန်။
​ေဩာင်း​ တစ်ရာ့​ရှစ်ကွက် ဗုဒ္ဓစက်၏ ထက်ြမက်ပါသည့်​ဂုဏ်၊​
တို့​ ြမန်မာ​ေတွ အန္တရာယ်ကင်း​လို့​ ​ေဘး​ရှင်း​ြက​ေစကုန်။
​ေရွှြကာပန်း​ဖူး​သို့​ငံု၊​ အ​ေဝရာ မသန်း​ဘူး​လို့​ယံု၊​ စိ​ေန္တယျာဘုရား​မှာတဲ့​ ဝပ်တွား​ကာသာ ခိုလှံု၊​
ကျန်း​မာ ချမ်း​သာ ဘယာတကယ်​ေဝး​လို့​ ကာကွယ်​ေရး​လည်း​ ြပီး​စီး​မယ်သာယံု။
မ​ေကာင်း​ေသာသူ​ေတွအကုန် များ​အဖံုဖံု။
​ေဩာင်း​ န​ေမာ ဒူ​ေရ ဒူ​ေရ သွား​ ဟုန် ဟုန်။”