“​ေယာက်ဖ​ေရ ​ေန​ေတာင်အ​ေတာ်​ေစာင်း​ြပီ”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ြမန်မာ​ေတွဟာ ငယ်​ေပါင်း​ေရာင်း​ရင်း​ သူငယ်ချင်း​ေတွထဲက အရမ်း​ရင်း​နှီး​ချစ်ခင် ကျွမ်း​ဝင်တဲ့​သူ​ေတွကို ​ေယာက်ဖ​ေရ၊​ ​ေယာင်း​မ​ေရ လို့​ ​ေခါ်​ေလ့​ရှိြကသဗျ။ အိမ်မှာရှိတဲ့​ အမ​ေတွ အကို​ေတွကို မျက်​ေစာင်း​ထိုး​တဲ့​ တင်တင်စီး​စီး​ သ​ေဘာမျိုး​မပါပဲ တမိတည်း​ဖွား​သလို ဆို​ေရာ့​မယ်ကွယ်ဆိုတဲ့​ အနက်သ​ေဘာကို ​ေဆာင်ပါတယ်။ များ​ေသာအား​ြဖင့်​ေတာ့​ ဆယ်​ေကျာ်သက်ရွယ် လည်ပင်း​ဖက်​ေပါင်း​ရင်း​ အတူလူလား​ေြမာက်ြကတဲ့​ အရွယ်​ေတွမှာ​ေတွ့​ရတဲ့​ ရင်း​နှီး​မှုမျိုး​ြဖစ်ပါတယ်။ ​

ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ ြကံုဖူး​ြကပါလိမ့်​မယ်။ အသက်အရွယ်ရလာလို့​ မိတ်​ေဆွအ​ေပါင်း​အသင်း​ေတွ များ​လာ​ေပမယ့်​လည်း​ ငယ်ဘဝက သူငယ်ချင်း​ကို ​ေမ့​သွား​တဲ့​သူရှိမယ် မထင်ပါဘူး​။ အသီး​တစ်ရာ အညှာတစ်ခုပဲ ြကား​ရ ြကား​ရ၊​ ​ေသျှာင်​ေပစူး​ ကိုပဲ ြကား​ရြကား​ရ၊​ ကိုယ့်​ရပ်ဌာ​ေနကိုပဲ ြကား​ရြကား​ရ ငယ်​ေပါင်း​ေရာင်း​ရင်း​ သူငယ်ချင်း​ေတွကို ဆွတ်ကျင်​ေန​ေအာင် လွမ်း​မိမှာပါပဲ။ မ​ေမျှာ်လင့်​ပဲ အမှတ်မထင် ြပန်ဆံုရတဲ့​အခါမ​ေတာ့​ ဘာ​ေြပာ​ေကာင်း​မလဲ။ အခုတ​ေခါက် ရန်ကုန်ကို ြဗုန်း​စား​ြကီး​ ခနတြဖုတ် ြပန်ြဖစ်ရတဲ့​ အ​ေြကာင်း​ရင်း​ထဲမှာ ၂၄ နှစ်​ေလာက် ကွဲကွာ​ေနရတဲ့​ ငယ်သူငယ်ချင်း​တစ်​ေယာက် နဲ့​ အဲသလိုမျိုး​ ြပန်လည်ဆံုြက​ေတွ့​ြကဖို့​လည်း​ ပါပါတယ်။ ြပန်​ေရာက်​ေနတယ် သတင်း​ြကား​ရံုနဲ့​ကို မ​ေနနိုင်မထိုင်နိုင် ​ေတွ့​ချင်ြမင်ချင်သွား​ေပမယ့်​လည်း​ မျက်စိထဲမှာ​ေတာ့​ သူ့​ရုပ်ပံုလွှာကို စိတ်ကူး​နဲ့​ေတာင် ြမင်​ေယာင်ြကည့်​လို့​ မရ​ေတာ့​ပါဘူး​။ မြမင်ရတာ သည်​ေလာက်​ေတာင် ြကာမှပဲဟာ။

သိချင်တာ​ေတွလည်း​ အများ​ြကီး​။ ​ေြပာချင်တာ​ေတွလည်း​ အများ​ြကီး​။ ဘယ်ကစလို့​ ဘာကို ​ေြပာရမှန်း​ေတာင် မသိ​ေလာက်​ေအာင်ပဲ။ တချို့​တချို့​ေတွလို အရမ်း​ြကီး​ ဝ​ေနြပီလား​။ (ပိန်သွား​တဲ့​သူငယ်ချင်း​ေတာ့​ မရှိသ​ေလာက်ပဲ။ ကိုယ်​ေတာင် ​ေကျာင်း​ကလူ​ေတွနဲ့​ ြပန်​ေတွ့​ရင် ဝလာလိုက်တာ လို့​ အ​ေြပာခံရတယ်) ခု​ေလာက်ဆိုရင်​ေတာ့​ သူ့​အ​ေဖနဲ့​တူတဲ့​ရုပ် ထွက်​ေန​ေလာက်ြပီ ထင်ပါရဲ့​။ သူ့​ဆီမသွား​ခင် မှတ်မှတ်ရရ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် မှန်ထဲြပန်ြကည့်​ြပီး​ ငါလည်း​ သည်​ေလာက်​ေတာင် အိုစာသွား​မှ​ေတာ့​ သူလည်း​ ငါြမင်​ေနကျပံုမျိုး​ေတာ့​ ဟုတ်မယ် မထင်ဘူး​ လို့​ စိတ်ကူး​နဲ့​ ​ေသ​ေဖာ်ညှိရပါ​ေသး​တယ်။

တကယ်တမ်း​လူချင်း​ေတွ့​တဲ့​အခါ ဝမ်း​သာအား​ရ လူချင်း​လှမ်း​ဖက်ြပီး​ ဘာစကား​မှ မ​ေြပာနိုင်ပါဘူး​။ ဘိုင်အို​ေဒတာ​ေတွ​ေတာ့​ အြကမ်း​ြဖင်း​ ​ေမး​ြမန်း​ထား​လို့​ သိြပီး​သား​ြဖစ်​ေနြပီ။ လူချင်း​မျက်နှာချင်း​ဆိုင် ထိုင်ြပီး​ေတာ့​ ​ေရှ့​မှာဘာ​ေတွမှာထား​ြပီး​ ဘာ​ေတွ စား​မိ​ေသာက်မိမှန်း​ေတာင် မသိဘူး​။ ဘာတစ်ခုမှလည်း​ အရသာမ​ေတွ့​ေတာ့​ဘူး​။ နှစ်​ေယာက်လံုး​ စား​ြမံု့​ြပန်ြဖစ်တာက ငယ်ဘဝအ​ေြကာင်း​ေတွကိုး​။ အတူတူ​ေပါင်း​တဲ့​ ​ေနာက်သူငယ်ချင်း​တစ်​ေယာက်ကလည်း​ ပိုလို့​ေတာင် အလွမ်း​သယ်တတ်ပါ​ေသး​တယ်။ သူတို့​ချင်း​က ​ေတွ့​နှင့်​ြပီး​သား​ေလ။ ငယ်ငယ်က​ေသာက်တတ်တဲ့​ သုခိတာ ​ေဆး​ေပါ့​လိပ်က​ေလး​ကို ဘယ်က ရှာလာမှန်း​မသိဘူး​။ အာမီရမ်​ေတာ့​ ရှာမရလို့​ မပါလာဘူး​။ အရင်​ေန့​ကဆံုတဲ့​သူငယ်ချင်း​ေတွက​ေတာ့​ ဖဲရိုက်ချင်လို့​ ချိန်း​ရ​ေအာင်တဲ့​။

စိတ်ထဲမှာ သူနဲ့​ေတွ့​ေတွ့​ချင်း​ ြဖစ်​ေပါ်လာတဲ့​ခံစား​ချက်က​ေတာ့​ ​ေအာင်မယ်မင်း​ မ​ေသလို့​ေတွ့​ရ ​ေမ့​နိုင်ပါရိုး​လား​ေပါ့​။ ခနြကာ​ေတာ့​ အတန်း​ထဲက မိန်း​က​ေလး​ သူငယ်ချင်း​တစ်​ေယာက်လည်း​ ဖုန်း​ဆက်ရင်း​ လူကိုယ်တိုင်​ေရာက်လာတယ်။ စကား​ေတွ လုလု​ေြပာလိုက်ြကတာ ဘာမှ​ေတာင် မမှတ်မိ​ေတာ့​ဘူး​။ သူတို့​နဲ့​လည်း​ ​ေကျာင်း​ြပီး​ကတည်း​က အခုမှ ြပန်​ေတွ့​ရတာကိုး​။ အိမ်ြပန်​ေရာက်တဲ့​အခါ ဘယ်လိုမှ အိပ်လို့​မရ​ေတာ့​ဘူး​။ အတိတ်ရဲ့​ အရိပ်ဆိုတာ​ေတွက မျက်စိထဲမှာ မြပတ်တမ်း​ေပါ်လာြပန်​ေရာ။ အခုြမင်သိြကား​ ခံစား​ေနတဲ့​ အာရံုငါး​ပါး​စလံုး​ဟာ ​ေပါ့​ရွှတ်ရွှတ်နိုင်လိုက်တာ မ​ေြပာပါနဲ့​။ စိတ်ရဲ့​ခံစား​မှုအရသာ​ေတွအား​လံုး​က အတိတ်မှာချည့်​ပဲ တဝဲဝဲလည်​ေနလို့​ထင်ပါရဲ့​။ စံပါယ်ဖူး​က လက်ဘက်ရည်က​ေလး​၊​ ဂျိုး​သိန်း​တို့​ သုခိတာတို့​၊​ အရက်ြဖူက​ေလး​လည်း​ တခါတခါပါတယ်။ ညြကီး​သန်း​ေခါင် သူငယ်ချင်း​ေတွဆာရင် ြကက်ဥက​ေလး​နဲ့​ ထမင်း​ေကျာ်​ေြကွး​တာက​ေလး​၊​ ဘိုက​ေလး​သား​မို့​လို့​ သူချက်​ေြကွး​မှ စား​ဖူး​တဲ့​ ငပိလိမ်မာချက်က​ေလး​။ ဪ ဒါကိုမှ လွမ်း​တယ် မ​ေခါ်ရင် ဘာကို​ေခါ်ရမလဲ မသိ​ေတာ့​ဘူး​။ လွမ်း​သ​ေလ ​ေမာင်ြကီး​ ယိုလာယီး​ လို့​သာ ဟစ်လိုက်ချင်​ေတာ့​တယ်။

ဒုတိယနှစ်​ေရာက်မှ ​ေဆး​ (၂) က​ေြပာင်း​လာ​ေပမယ့်​ ချက်ချင်း​မဆိုင်း​ ကိုယ့်​ေကျာင်း​ကလူ​ေတွနဲ့​ အဖွဲ့​ကျသွား​တာ သူ့​ရဲ့​ဆက်ဆံ​ေရး​ ဘယ်​ေလာက်အထာညက်သလဲ သိသာပါတယ်။ နံမည်ချင်း​ အက္ခရာ​ေဝး​လို့​ ​ေကျာင်း​မှာ လံုး​လံုး​ေထွး​ေထွး​ မ​ေနမိ​ေပမယ့်​ အိမ်ချင်း​နီး​တဲ့​အတွက် ညဘက်ကျရင် စာအတူကျက်တဲ့​ သူငယ်ချင်း​ ြဖစ်လာပါတယ်။ အဓိကက​ေတာ့​ စာကျက်တဲ့​နှုန်း​ချင်း​ မတိမ်း​မယိမ်း​ရှိလို့​ ြဖစ်မယ်ထင်ပါတယ်။ ​ေဆး​ေကျာင်း​သက်တမ်း​ေတာက်​ေလျှာက်မှာ ဒုတိယနှစ်​ေလာက် ဖိစီး​နှိပ်စက် ခက်ခဲတာ မရှိဘူး​ထင်ပါတယ်။

ပထမနှစ်အထိ ြမန်မာလို သင်​ေနရာက​ေန ရုတ်ချဉ်း​ြကီး​ အဂင်္လိပ်စာအုပ် အထူြကီး​ေတွ ​ေြပာင်း​ဖတ်ရတာကိုး​။ စာ​ေတွက ခက်ပါတယ်ဆိုမှ လူ​ေတွကလည်း​ မနူး​မနပ် အပျံသင်စမို့​လို့​ ဂနာကို မြငိမ်ြကဘူး​။ တစ်နှစ်ခွဲတက်ရတဲ့​အတန်း​ေတွမို့​ သံုး​နှစ်​ေြမာက်လာတဲ့​အခါ ဆယ်တန်း​က သူငယ်ချင်း​ေတွက ပင်မတက္ကသိုလ်ထဲကို ​ေရာက်လာြကပါြပီ။ ဒီအခါမှာ ​ေကျာင်း​ေခါ်ချိန်ြပည့်​ရံုက​ေလး​တက်ြပီး​ တချိန်လံုး​ မိန်း​ထဲမှာ တက္ကသိုလ်အရသာကို အြပည့်​အဝ ခံစား​ြက​ေလသတည်း​။ တ​ေနကုန် လည်ပတ်​ေပျာ်ပါး​တဲ့​ စည်း​စိမ်ကို ညဘက်​ေရာက်ရင်​ေတာ့​ အသူရကယ်များ​လို ခါး​စည်း​ြပီး​ ​ေပး​ဆပ်ြကရပါတယ်။ အထူး​သြဖင့်​ စာ​ေမး​ပွဲ​ေတွ နီး​လာတိုင်း​ေပါ့​။

အခုမှ အဲဒီအချိန်​ေတွကို တစိမ့်​စိမ့်​ြပန်လွမ်း​တာ။ အဲဒီတုန်း​က​ေတာ့​ ​ေသချင်​ေစာ်ကို နံလို့​။ စာ​ေတွက များ​လှခက်လှပါတယ်ဆိုမှ သည်က ဝါဆို​ေမာင်ကလည်း​ ြပာသို​ေြကာင်​ေရာဂါက ကပ်ရ​ေသး​တယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ခိုး​ချင်လိုက်တာလည်း​ ြပာလို့​ လက်​ေနှး​လိုက်တာလည်း​ ချာလို့​။ ကိုယ်တွက်တဲ့​စက်နဲ့​ ဌာနမှူး​တွက်တဲ့​ ဂဏန်း​တွက်စက်ချင်း​ မတူလို့​လား​ မသိပါဘူး​။ ​ေခါ်ချိန်မြပည့်​လို့​ ​ေတွ့​ရ။ ဒီဘား​ထိမှာ ​ေြကာက်ရ၊​ အဲလိုမျိုး​ ဒုက္ခ​ေတွကို အတူရုန်း​ကန်​ေကျာ်ြဖတ်ရတဲ့​ ဒီသူငယ်ချင်း​နဲ့​မှ မခင်ရင် ခင်ရာမင်​ေြကာင်း​ မိတ်​ေကာင်း​ေဆွသဟာဆိုတာ ဘယ်မှာ မှ ရှိနိုင်​ေတာ့​မှာ မဟုတ်ဘူး​။

တတိယနှစ်တဝက်မကျိုး​ခင်မှာ​ေတာ့​ ဘဝမှာ ​ေြမှာ်လင့်​မထား​တာ​ေတွကလည်း​ ြဖစ်တတ်တယ် လို့​ သင်ခန်း​စာရလာပါတယ်။ မနက်ပိုင်း​က ​ေဆး​ရံုမှာဆင်း​ေနရြပီ။ ဖုန်း​ေမာ်ကို မြမင်လိုက်ရ​ေပမယ့်​ သူနဲ့​အတူ ြကို့​ကုန်း​ထဲက ဒဏ်ရာရတဲ့​ေကျာင်း​သား​ေတွ ​ေဆး​ရံု​ေရာက်လာြကြပီ။ မိန်း​ထဲကသူငယ်ချင်း​ေတွ RC 2 ကိုအသွား​ တံတား​ြဖူမှာ အိမ်ြပန်မ​ေရာက်လို့​ ​ေကျာင်း​ထဲက အ​ေဆာင်တကာ့​အ​ေဆာင် ​ေဒါင်း​ေတာက်ခဲ့​ရြပီ။ ​ေဘာ်ဒါ​ေတွအား​လံုး​ မိန်း​ထဲကို ​ေရာက်ကုန်ပါ​ေလ​ေရာ။ စာြကည့်​တိုက်​ေရှ့​မှာ အနုပညာအသင်း​က ဗံုတိုတစ်လံုး​နဲ့​ တရား​ပွဲ​ေတွလည်း​ နာတတ်ခဲ့​ြပီ။ အိပ်ထဲပါသမျှပိုက်ဆံက​ေလး​ေတွ လမ်း​စား​ရိတ်​ေတာင် မချန်ပဲ အလှူ​ေငွထည့်​၊​ လှည်း​တန်း​က​ေန ​ေရ​ေကျာ်​ေရာက်​ေအာင် လမ်း​ေလျှာက်ြပန်ရတာလည်း​ ကျင့်​သား​ရလာြပီ။ စိတ်ထဲခံယူချက် ရှိလှလို့​ေတာ့​ မဟုတ်ဘူး​။

ဒါ​ေပသိ ကိုယ်တိုင် မလုပ်ရဲရင်​ေတာင် သူများ​လုပ်တာ​ေတာ့​ လက်ခုပ်တီး​ြပီး​ အား​ေပး​ရမှာ​ေပါ့​။ အိမ်ကလူြကီး​ေတွ စိတ်ပူမှာစိုး​လို့​ လုပ်ချင်တာလုပ်ြပီး​ရင် အိမ်ကို​ေတာ့​ အချိန်မီ ​ေရာက်​ေအာင် ြပန်တယ်။ တစ်ရက်မှာ​ေတာ့​ သူြပန်​ေရာက်မလာဘူး​။ သူ့​အိမ်ကလည်း​ စိတ်ပူ ကိုယ်လည်း​စိတ်ပူ။ ​ေနာက်​ေန့​မှ ြပန်လာတယ်။ အ​ေဆာင်ထဲမှာ ပိတ်မိ​ေနတုန်း​ အတန်း​ေဖာ်တစ်​ေယာက်ရဲ့​ ​ေဖ​ေဖြကီး​ေစာင်မမှု​ေြကာင့်​ အိမ်ြပန်လာနိုင်ခဲ့​သတဲ့​။ ကိုယ်က​ေတာ့​ ကံတရား​လို့​ပဲ ​ေြပာရမှာပါပဲ။ ​ေန့​တိုင်း​သွား​တယ်။ ြပန်လာတဲ့​အချိန်နဲ့​ မ​ေရှး​မ​ေနှာင်း​ဆို အထဲမှာ ပိတ်ဟယ်ဆို့​ဟယ် ဖမ်း​ဟယ်ဆီး​ဟယ်။ တခါတ​ေလ ထွက်ကို​ေြပး​ယူရတယ်။ နာနတ်​ေတာလမ်း​ထဲဝင်​ေြပး​တုန််း​ ကုန်တင်ရထား​ြကီး​က အသာ​ေလး​ အရှိန်​ေလျှာ့​ေပး​ေတာ့​ ရထား​ေပါ်​ေြပး​တက်ရတာ ကုလား​ကား​ထဲကအတိုင်း​ပဲ။ လမ်း​မ​ေတာ်ဘူတာကျမှ ခုန်ဆင်း​၊​ ​ေဆး​ေကျာင်း​ထဲမှာလည်း​ မိန်း​ထဲက တရား​ပွဲ​ေတွ ကူး​ေနပါြပီ​ေကာ။ သိပ်မြကာပါဘူး​။ ​ေကျာင်း​ေတွ ပိတ်​ေလသတည်း​။

ရှစ်​ေလး​လံုး​ေန့​မှာ​ေတာ့​ ဒီ​ေန့​ ဆူး​ေလမှာ တရား​ပွဲရှိမယ် လို့​ သတင်း​ေတွက ြကား​ေနြပီး​သား​။ ထိုင်​ေနကျ ​ေရွှြကည်​ေအး​မှာ ​ေကျာက်ချထား​တုန်း​ လူက​ေလး​ေတွက ဟိုနား​စုစု သည်နား​စုစု ြဖစ်လာ​ေရာ။ စ​ေကာတစ်ချပ်က တိုင်း​ြပည်ြကီး​ ပျက်တယ်ဆိုတာ ဟုတ်​ေလာက်ပါတယ်။ အဲ့​တုန်း​ကလည်း​ ​ေကာင်​ေလး​တစ်​ေယာက်က အရင်တုန်း​က ြကယ်ငါး​လံုး​နဲ့​ အလံက​ေလး​ ဝါး​လံုး​တိုထိပ်ချည်ြပီး​ ထထွက်သွား​တာ စပ်စုတဲ့​လူ​ေတွ ပါသွား​ြပီး​ လူအုပ်ြကီး​ြဖစ်လာ။ စီတန်း​လှည့်​လည်ကုန်ြက​ေရာ။ ဘယ်သွား​ရမှန်း​လည်း​မသိ။ ဘာ​ေအာ်ရမှန်း​လည်း​ မသိ။ “ဒီမိုက​ေရစီရရှိ​ေရး​” တစ်ခု​ေလာက်ပဲ ရတယ်။ တစ်လမ်း​ဝင်တစ်လမ်း​ထွက်နဲ့​ လူကတ​ေြဖး​ေြဖး​ များ​လာ။ ​ေရဆာ​ေြခ​ေညာင်း​လာ​ေတာ့​မှ အိမ်ြပန်ြပီး​ ထူး​ြခား​ြဖစ်စဉ်​ေတွကို မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်ြပီ သူများ​ေြပာတာ နား​စွင့်​ရတယ်။ ဟိုလူအုပ်ြကီး​က​ေတာ့​ မြပန်​ေလြကဘူး​တဲ့​။ ြမို့​ေတာ်ခန်း​မ​ေရှ့​မှာ သပိတ်စခန်း​ဆို လုပ်လိုက်ြပီး​ တရား​ပွဲများ​ဆက်​ေလသတည်း​။ ညဘက်တ​ေခါက်သွား​ြကည့်​ပါ​ေသး​တယ်။ ဘာ​ေတွ ​ေဟာမှန််း​လည်း​မသိဘူး​။ ​ေဟာတတ်တဲ့​သူလည်း​ တစ်​ေယာက်မှ မပါဘူး​။

သူ​ေြပာချင်တာ​ေြပာ။ နား​လည်လည် မလည်လည် ဆံုး​ရင်​ေတာ့​ လက်ခုပ်တီး​မှာပဲ။ လက်ဖဝါး​ေတွများ​ ရဲရဲကိုတွတ်လို့​။ အင်း​စိန်က သမိုင်း​က ဥက္ကလာကဆိုတာ​ေတွက ဆိုက်ကား​ြကီး​ေတွနဲ့​ ​ေရာက်​ေရာက်လာ၊​ ဘာသမဂ္ဂ ညာသမဂ္ဂဆိုတာ​ေတွက သဝဏ်လွှာပို့​ပါတယ်ဆိုြပိး​ စာ​ေတွ တက်တက်ဖတ်။ တကယ်​ေတာ့​ သမဝါယမအသင်း​ အစည်း​အ​ေဝး​ေလာက်​ေတာင် အ​ေြပာ​ေကာင်း​အဆို​ေကာင်း​ မဟုတ်ပါဘူး​။ သို့​ေသာ်လည်း​ သူတို့​ရတဲ့​ေထာက်ခံမှု​ေတွအား​လံုး​က ဟိုလူ​ေတွကို အြမင်ကပ်လို့​ ရကုန်တာ​ေတွချည့်​ပဲ။ သူများ​မှား​ရင်လည်း​ အလိုလိုကိုယ်က အမှတ်ရတတ်​ေပသကိုး​။ ြကာြကာ မရပ်နိုင်ပါဘူး​။ ​

ေညာင်း​လို့​ အိမ်ြပန်ြပီး​ ​ေြခ​ေထာက်လက်​ေထာက်က​ေလး​ ​ေရ​ေဆး​ေနတုန်း​ ​ေသနတ်သံဆိုတာ​ေတွကို ကျယ်​ေလာင်တပ်အပ် ြကး​ရ​ေလ​ေတာ့​သတည်း​။ ​ေစာ​ေစာကလူ​ေတွလူ​ေတွဆိုတာ ​ေြခဦး​တည့်​ရာ ​ေြပး​ြကြပန်တယ်ထင့်​။ အုတ်​ေအာ်​ေသာင်း​နင်း​ပဲ။ သူတို့​ေဒါသ​ေတွက ဘာြဖစ်လို့​ မီး​ပွိုင့်​က​ေလး​ေတွအ​ေပါ် ​ေရာက်သွား​ရသလဲ​ေတာ့​ နား​မလည်နိုင်ပါဘူး​။ အ​ေရး​အခင်း​ဆိုတာက​ေတာ့​ အဲသည်က စ​ေတာ့​တာပါပဲ။ ​ေနာက်ရက်​ေနာက်ရက်​ေတွမှာ​ေတာ့​ အများ​သိြကတဲ့​အတိုင်း​ ​ေြပာင်း​ကိုဆန်ကုန်​ေတာ့​တာပါပဲ။ ဒီအခါမှာ​ေတာ့​ ​ေမာင်စံဖား​ေလး​တစ်​ေယာက် ​ေပတစ်ရာဆီ​ေလျှာက်ပါလို့​ ြမင်သ​ေလာက်ြပလိုက်ချင်​ေသာ်လည်း​ စိတ်သွား​တိုင်း​ ကိုယ်မပါနိုင်​ေတာ့​ပါဘူး​။

အိမ်ကထမင်း​အိုး​က ဝမ်နင်​ေပး​ြပီ​ေလ။ တစ်လကိုး​သီတင်း​ အလုပ်မလုပ်ပဲ ထိုင်စား​နိုင်​ေလာက်တဲ့​ အ​ေြခအ​ေနမှ မဟုတ်ပဲနဲ့​။ အဲ့​ဒါြကီး​က ဘယ်​ေလာက်ြကာမယ်မှန်း​မသိ။ စား​ေရး​ေသာက်​ေရး​ အပူက ငယ်ထိပ်တက်ကပ်​ေနတဲ့​ အဖွား​ကို အိမ်မှာ လူမစံုတဲ့​ အပူထပ်မ​ေပး​ချင်​ေတာ့​ဘူး​။ သွား​ချင်ရာသွား​။ အိမ်ကို အချိန်မီြပန်​ေရာက်မှ ြဖစ်မယ် ဆိုတဲ့​အသိနဲ့​ ခရီး​ဆက်ရတယ်။ သို့​ေသာ်လည်း​ ​ေြခ​ေဗွပါ​ေတာ့​ မ​ေရာက်ပဲ​ေတာ့​ မရှိပါဘူး​။ ​ေဆး​ရံုြကီး​ေရှ့​ ​ေပါ်တီကို​ေပါ်က​ေန ထွန်း​ေဝြကီး​က မိတ်ဆက်​ေပး​ြပီး​ ခင်သီတာထွန်း​ေဘး​မှာ ရပ်​ေနတဲ့​ တို့​ေမြကီး​ကိုလည်း​ စ​ေတွ့​ဖူး​သွား​တယ်။ အ​ေနာက်ဘက်မုခ်မှာ ​ေဟာ​ေနတဲ့​တရား​ပွဲကို ဦး​ဝိစာရအဝိုင်း​ေတာင် မ​ေရာက်လိုက်တဲ့​ လူအုပ်ြကီး​ထဲက​ေန မြကား​လိုက်ရပဲ နာခဲ့​ရတယ်။ သတ္တိဆိုတာ လုပ်ရဲမှ သတ္တိ မဟုတ်။ ခံရဲတာလည်း​ သတ္တိတဲ့​။ ရက်ကြကာလာ​ေလ​ေလ အိမ်ကလည်း​ မျက်စိ​ေအာက်က အ​ေပျာက်မခံ​ေလြဖစ်လာတဲ့​အချိန်မှာ စစ်အုပ်ချုပ်​ေရး​ စ​ေြကြငာပါတယ်။ သမဂ္ဂ​ေတွဖွဲ့​၊​ ​ေခါင်း​ေဆာင်တက်လုပ်​ေနတဲ့​သူ​ေတွ အကုန် ပျား​တုပ်ကုန်​ေရာ။ အဲသည်ညက​ေတာ့​ သူငယ်ချင်း​က ကိုယ့်​ကို လာ​ေခါ်ပါတယ်။ အတင်း​အကျပ်​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ သူ​ေတာ့​ သွား​ေတာ့​မယ်။ မတား​ြဖစ်ပါဘူး​။ ကိုယ်တိုင်​ေတာင် မလိုက်နိုင်တဲ့​အတွက် ရှက်မိတာကိုး​။

အဲသည်ညက သူ့​ကို ​ေနာက်ဆံုး​ေတွ့​လိုက်ရြပီး​ သည်ဘဝမှာ​ေတာ့​ ြပန်​ေတွ့​ရလိမ့်​ဦး​မယ် လို့​ လံုး​ဝထင်မထား​ခဲ့​ပါဘူး​။ ​ေသသည်ရှင်သည်လည်း​ သတင်း​အစအန မရ​ေတာ့​ပါဘူး​။ သတိရလွန်း​လို့​ မျက်ရည်ကျမိတဲ့​အချိန်က​ေတာ့​ တင်သန်း​ဦး​ြကီး​ ပါပီမ ရိုက်ြပတဲ့​အချိန်မှာပါ။ ရက်စက်လိုက်တာ။ သူရိုက်ြပ​ေနတာ​ေတွ တကယ့်​အြဖစ်မှန်ဆိုရင်​ေတာင် မြပသင့်​ပါဘူး​။ သည်မှာ မိသား​စု​ေတွ ကျန်ခဲ့​တာ ဘယ်​ေလာက် စိတ်ဆင်း​ရဲရှာြကမလဲ။ ဒီလူြကီး​ဟာ ​ေကျ​ေနတဲ့​ နှလံုး​သား​ေတွကို မညှာမတာ အမှုန့်​ေချလိုက်တာပဲ လို့​ ခံစား​မိလို့​ ​ေနာက်ဆို သူ့​ကား​ေတွ မြကည့်​ေတာ့​ပါဘူး​။ လှ​ေလး​စိန်​ေတာင် မြကည့်​ဘူး​။ ​ေနာင်ကို သူ့​ေဖ​ေဖ ​ေမ​ေမ​ေတွနဲ့​ေတွ့​ရင် စကား​ေြကာမရှည်ပဲ မျက်နှာလွှဲဖို့​ ြကိုး​စား​ပါတယ်။ သူတို့​အိမ်ဘက် ​ေြခဦး​ မလှည့်​ြဖစ်ပါဘူး​။ ကိုယ့်​ကိုြမင်ရင် သူတို့​ သတိရြပီး​ စိတ်ဆင်း​ရဲမှာ စိုး​လို့​ပါ။ ညီ​ေလး​ ညီမ​ေလး​ေတွ ကို ​ေတွ့​ရင်​ေတာ့​ ဘာြကား​ေသး​လဲ အြမဲ ​ေမး​ြဖစ်ပါတယ်။ ၂၄ နှစ်ဆိုတဲ့​အချိန်ဟာ ဘဝကို အများ​ြကိး​ ​ေြပာင်း​လဲသွား​ေစပါတယ်။ သံုး​ပံုတစ်ပံု​ေလာက်ရှိတာကိုး​။

​ေနာက်ဆံုး​တစ်ြကိမ် သူ့​ကို အရမ်း​သတိရခဲ့​တာက​ေတာ့​ ဘူတန်ကြပန်လာကာနီး​ ဒီမှာမဲဆွယ်​ေနြကတဲ့​အချိန်မှာပါ။ ​ေကျာင်း​သား​သမဂ္ဂ​ေခါင်း​ေဆာင်ပါတို့​၊​ အ​ေရး​အခင်း​တုန်း​က ထိန်း​သိမ်း​ခံရပါတယ်တို့​ ကိုယ်​ေရး​ရာဇဝင်ထဲမှာ ​ေသ​ေသချာချာ ထည့်​ေရး​ထား​တဲ့​ အမတ်​ေလာင်း​ြကီး​ေတွကို ြမင်တဲ့​အခါတိုင်း​ ဘယ်​ေရာက်​ေနမှန်း​မသိတဲ့​ သည်​ေကာင့်​ကို အကင်္ျီ​ေကာ်လာက လက်နှစ်ဘက်နဲ့​ ​ေဆာင့်​ဆွဲြပီး​ “မင်း​ဘဝနဲ့​ရင်း​ခဲ့​တာ ဒီလူ​ေတွ အတွက်လား​” လို့​ ​ေအာ်​ေအာ်ြပီး​ ​ေမး​လိုက်ချင်ပါတယ်။

အခု​ေတာ့​ ြပန်​ေတွ့​ြကတဲ့​အခါ သူ​ေပျာ်​ေနသလို ကိုယ်လည်း​ ​ေပျာ်လွန်း​လို့​ စကား​ေတာင် မ​ေြပာနိုင်ပါဘူး​။ နှစ်နာရီ​ေလာက် စကား​ေတွ​ေဖာင်ြပီး​တာ​ေတာင် “ဟင် ဘာမှလည်း​ ​ေြပာခဲ့​ရ​ေသး​ဘူး​။” လို့​ ​ေအာင့်​ေမ့​မိတယ်။ သူ့​မိဘများ​ဆို ဘယ်လို​ေန​ေလမလဲ။ တြခား​ဟာ​ေတွ ဘာ​ေတွဘယ်လို မ​ေြပာင်း​လဲ​ေသး​ဘူး​ လို့​ ​ေြပာချင်တိုင်း​ေြပာ။ သည်တစ်ချက်က​ေတာ့​ တကယ်​ေြပာင်း​တယ်။ အရင်လိုပံုသာဆို သူဘယ်လိုလုပ်ြပန်လာလို့​ရမှာလဲဗျာ။ မိုး​နတ်မင်း​ြကီး​များ​ကို ​ေကျး​ဇူး​များ​လည်း​ တင်ပါရဲ့​။ ​ေလဆိပ်မှာ တိုင်ြကီး​ကိုလည်း​ ဖက်နမ်း​ခဲ့​ေသး​သတဲ့​။ ​ေြမြကီး​ေတာင် ​ေကာက်နမ်း​ချင်​ေသး​တာ။ သံမန်တလင်း​နဲ့​မို့​ ဆိုပဲ။ အချိန်အြကာြကီး​ အိပ်​ေပျာ်ရာက ြပန်နိုး​လာတဲ့​သူလိုပါပဲတဲ့​။ အရွယ်​ေတွလည်း​ ​ေတာ်​ေတာ်ရခဲ့​ြပီ မဟုတ်လား​။ သူက သူငယ်ချင်း​ေတွဆီက ထင်ြမင်ချက်​ေတာင်း​တာက​ေတာ့​ ​ေရှ့​ဆက်ြပီး​ ဘာလုပ်သင့်​သလဲ​ေပါ့​။ သူ့​ဘဝ သံုး​ပံုတစ်ပံုဟာ အတွင်း​မှာ ကုန်လွန်ခဲ့​တယ်။ ​

ေနာက်တစ်ပံုက အြပင်မှာ ကုန်လွန်ခဲ့​ြပီ။ ​ေနာက်ထပ်သံုး​ပံုတစ်ပံုကို ဘယ်မှာ ကုန်လွန်ချင်သလဲပဲ စဉ်း​စား​ပါ လို့​ ​ေြပာခဲ့​တယ်။ ​ေကာင်း​တာ မ​ေကာင်း​တာ၊​ အဆင်​ေြပတာ မ​ေြပတာနဲ့​ မစဉ်း​စား​နဲ့​။ ဒီတစ်ြကိမ်မှာ​ေတာ့​ ဆန္ဒနဲ့​ပဲ စဉ်း​စား​မှ စိတ်ချမ်း​သာလိမ့်​မယ် ထင်ပါတယ်။ ​ေကာင်း​ေကာင်း​ဆိုး​ဆိုး​ လူဆိုတာ ကိုယ်လုပ်ချင်တာ လုပ်လိုက်ရမှ ​ေြကနပ်မှုရတာ မဟုတ်လား​။ သူက​ေတာ့​ တိုင်း​ြပည်အတွက် တစ်ခုခု​ေတာ့​ လုပ်​ေပး​ချင်​ေသး​တာဆိုပဲ။ ဗီဇဆိုတာက ခက်သား​ပဲ​ေလ။ မင်း​က မင်း​အရင်ကစိတ်​ေတွ မ​ေပျာက်​ေသး​သလို တို့​တိုင်း​ြပည်ကလူ​ေတွကလည်း​ အရင်ကစိတ်ဓါတ်​ေတွကို ​ေဖျာက်ပစ်ဖို့​ဆိုတာ လွယ်မယ်ထင်လို့​လား​ လို့​ စိတ်ထဲကပဲ ​ေမး​လိုက်မိပါတယ်။ မင်း​ကဂီတာ​ေကာ့​ဒ်​ေတွ မ​ေမ့​ေသး​ရင် ငါကလည်း​ ြပန်ဆိုချင်ပါ​ေသး​တယ်။

“ငယ်စဉ်က က​ေလး​တို့​ဘဝမှာ ​ေပျာ်ပါး​ဖို့​ရာ လွယ်ပါတယ်။ ကိုယ်ရတာနဲ့​ တင်း​တိမ်​ေရာင့်​ရဲ၊​ စား​ချိန်မှာ ဝင်စား​မယ်။ အိပ်ချိန်မှာ ဝင်အိပ်မယ်။ အပူအပင်ကင်း​တဲ့​ က​ေလး​ေလး​ဘဝကို တစ်ခါြပန်ြပီး​ ရချင်​ေသး​တယ်။ အြပစ်မသိ​ေသး​တဲ့​ က​ေလး​ေလး​ဘဝကို တစ်ခါြပန်ြပီး​ ​ေရာက်ချင်​ေသး​တယ်။”