“​ေဆာင်း​တွင်း​အိပ်မက် ဂ​ေယာက်ဂယက်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ကိုဝင်း​ဦး​ြကီး​ရဲ့​ မာစတာပိစ် ဂန္တဝင်လက်ရာ ​ေဆာင်း​အိပ်မက် ကို ြကည့်​ရတဲ့​အခါ ဇာတ်ကား​ရဲ့​ အထွဋ်အထိပ် Climax က တင်တင်​ေအး​ ​ေကျာက်​ေသတ္တာြကီး​ကို ဖွင့်​လိုက်တဲ့​ြပကွက်ပါ။

အထဲမှာ ​ေအး​ေအး​သင်း​ြကီး​ရဲ့​ အ​ေလာင်း​ရှိတယ်​ေလ။ တစ်ကား​လံုး​ ​ေဆာင်း​အိပ်မက်ြကီး​ပါလို့​ အခိုင်အမာဆိုလာသူြကီး​က လိုက်ကာခန်း​ဆီး​ေတွလဲမလို့​ ​ေသတ္တာဖွင့်​မယ့်​ ဇနီး​သည်က​ေလး​ကို ြမင်​ေတာ့​ မျက်နှာထား​တည်တည်နဲ့​ ဟိန်း​ေန​ေအာင်မာန်ြပီး​ “ြမင့်​ြမင့်​နွယ် ​ေကျာက်​ေသတ္တာကို မဖွင့်​နဲ့​။” လို့​ တား​လိုက်တဲ့​အသံဟာ အခုထက်ထိ နား​ထဲမှာြကား​ေယာင်သလို မျက်စိထဲမှာလည်း​ သူ့​မျက်နှာ အမူအရာြကီး​ ြမင်​ေယာင်လို့​ ရပါ​ေသး​တယ်။ သူကိုယ်တိုင် တကယ်လား​ အိပ်မက်လား​ မကွဲြပား​သလိုပဲ ြကည့်​ေနရတဲ့​သူအဖို့​လည်း​ ရုပ်ရှင်မှ ဟုတ်ရဲ့​လား​။ တကယ်များ​ ြဖစ်​ေနတာလား​ လို့​ ဇ​ေဝဇဝါ ြဖစ်သွား​ေလာက်​ေအာင် ​ေြပာင်​ေြမာက်ပါ​ေပတယ်။ မ​ေန့​ညက​ေတာ့​ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အဲသလို ​ေဆာင်း​အိပ်မက်ြကီး​တစ်ခု မက်မိတယ်ခင်ဗျ။

အိပ်မက်သာဆိုတယ် တကယ်ြကီး​လိုပါပဲ။ လန့်​နိုး​လာ​ေတာ့​ ​ေရ​ေတွဘာ​ေတွ ​ေသာက်ယူရတယ်။ အသည်း​တုန်အူတုန် ရှိလိုက်ပါဘိ။ အိပ်မက်ထဲမှာ​ေလ ရန်ကုန်ကို ြပန်​ေရာက်သွား​ေရာ။ ​ေရာက်တာမှ ရန်ကုန်​ေဆး​ရံုြကီး​ကိုကို ြပန်​ေရာက်သွား​တာ။ ဘာ​ေတွလုပ်​ေနရသလဲဆို​ေတာ့​ အမယ် စာ​ေမး​ပွဲစစ်​ေနရတယ်ဗျ။ ကျုပ်က စာစစ်သူြကီး​ေပါ့​ေလ။ ပတ်တူး​ေကျာင်း​သား​ေလး​ေတွကို ဆာဂျရီစာ​ေမး​ပွဲစစ်​ေနတဲ့​ အိတ်ဇမ်မနာြကီး​ ပါလား​ဟဲ့​။ ဘယ်သူ့​ကိုစစ်ရမှာပါလိမ့်​။ အလို​ေလး​ေလး​ အလန်း​ဇယား​က​ေလး​ခင်ဗျာ။ လန်ထွက်​ေနတဲ့​ နံမယ်ြကီး​ေဆး​ေကျာင်း​သူ ​ေမာ်ဒယ်ဂဲလ်က​ေလး​။ (အြပင်မှာ တကယ်မရှိဘူး​ေနာ်။ အိပ်မက်လို့​ေြပာြပီး​သား​) က​ေလး​မက​ေလး​က အဆင်း​တင်လှတာမဟုတ်ဘူး​။ စာလည်း​ေတာ်သတဲ့​ေလ။ (အိပ်မက်ပါဆို) ကဲ ဘယ်​ေလာက်​ေကာင်း​တဲ့​ အိပ်မက်က​ေလး​ပါလိမ့်​။ လာ ဆက်မက်ြကည့်​ရ​ေအာင်။ အိပ်မက်​ေကာင်း​တုန်း​ မိုး​မလင်း​နဲ့​ဦး​။

​ေအာ်စကီပံုစံနဲ့​စာ​ေမး​ပွဲဆို​ေတာ့​ အရင်တုန်း​ကလို ​ေတာင်စဉ်​ေရမရ ​ေလျှာက်​ေမး​ဖို့​ မစဉ်း​စား​နဲ့​ သူ့​ေဖာမက်နဲ့​သူဗျ။ ​ေကျာင်း​သား​တစ်​ေယာက်ရဲ့​ အမှတ်​ေပး​စာရွက်မှာကိုက စံနစ်တကျြဖည့်​စွက်ရမယ့်​ ဇယား​ေလး​ေတွနဲ့​ မို့​ အဲဒါ အရင်ြဖည့်​ြကတာ​ေပါ့​။ “သမီး​ နံမယ်​ေြပာ” “……”။ “အသက်” “……..” (တံုး​တိတိြဖင့်​ေြဖ)။ “ဘယ်မှာ​ေနသလဲကွယ်” “အဲဒါ​ေတွက အ​ေရး​ြကီး​လို့​လား​ရှင်။ သူက ​ေပး​ထား​တဲ့​ အချိန်အ​ေတာအတွင်း​မှာ အမှတ်​ေတွ အများ​ြကီး​ရ​ေအာင် ​ေြဖရဦး​မှာ။ ဆရာသိချင် ​ေနာက်​ေတာ့​ အင်တာဗျူး​ေပး​မယ်။” ဒါက​ေတာ့​ သူ့​ေနာက်ကပါလာတဲ့​ အ​ေဖာ်သူငယ်ချင်း​မက​ေလး​ရဲ့​ စကား​သံ ြဖစ်ပါတယ်။ ​ေအာက်ဆွဲ​ေတွကလည်း​ ပါ​ေသး​သကိုး​။ အိပ်မက်ဆို​ေတာ့​ ယုတ္တိရှိတာ မရှိတာ အပထား​။ ​ေဒါသက​ေတာ့​ ​ေထာင်း​ကနဲ ထွက်ြပီး​သွား​ြပီ။ “ပံုစံထဲမှာ ပါတဲ့​အတိုင်း​ ​ေမး​တာကွ။ မင်း​ကသာ သည်စာ​ေမး​ပွဲခန်း​ထဲမှာ ဝင်​ေြဖခွင့်​မရှိတဲ့​သူ။ အခုချက်ချင်း​ ထွက်သွား​ပါ။”

ဘာရမလဲ။ များ​စိတ်ကို သိတယ်မဟုတ်လား​။ ​ေအာ်ထည့်​လိုက်မိတာ အနား​က တြခား​စာစစ်သူ​ေတွက မျက်လံုး​ြပူး​ြကီး​နဲ့​ ဝိုင်း​ြကည့်​ကုန်လို့​ ပါး​စပ်က​ေလး​ အသာပိတ်ြပီး​ ြပန်ထိုင်လိုက်ရတယ်။ ဟုတ်သား​ပဲ​ေလ။ ြဖစ်​ေသး​ပါဘူး​။ ​ေတာ်​ေတာ်ြကာ ဒီဆရာ​ေလး​ သိပ်ဆိုး​တာပဲ လို့​ နံမယ်ထွက်သွား​မှြဖင့်​။ စိတ်ကို​ေလျှာ့​လိုက်ြပီး​မှ “ကဲ သမီး​ေရ။ ​ေဟာသည် လည်ပင်း​က သိုင်း​ရွိုက်ဂလင်း​က​ေလး​အ​ေြကာင်း​ ​ေြပာြကည့်​ရ​ေအာင်​ေနာ်။” က​ေလး​မ​ေလး​က ​ေမာ်ဒယ်ဂဲလ်ဆို​ေတာ့​ ဂျာနယ်ထဲမှာ အင်တာဗျူး​တဲ့​အတိုင်း​ပဲ ​ေြဖပါတယ်။ “ဟုတ်။ အဲဒါ ဘာ​ေခါ်မလဲဆို​ေတာ့​။ ဟို​ေလ။ ဘယ်လို​ေြပာရမလဲ။ အဲဒီအတိုင်း​ပဲ ရှင့်​။ ဟုတ်။” ဗု​ေဒ္ဓာ။ ဟဲ့​။ လုပ်ြကပါဦး​။ အဲဒါ မှန်တာလား​ မှား​တာလား​။ အမှတ်ဘယ်လို​ေပး​ရမှန်း​ေတာင် မသိ​ေတာ့​ဘူး​။ မ​ေပး​လို့​ေတာ့​ မြဖစ်ဘူး​ေနာ်။ သူက စာ​ေတာ်တယ်တဲ့​။ နံမယ်ြကီး​။ “သူက​ေဟာ်မုန်း​ထုတ်တယ်​ေလ သမီး​ရယ်။ အဲဒါ ဘာ​ေဟာ်မုန်း​ေတွလဲ။ များ​ရင် ဘာြဖစ်မလဲ။ နည်း​ရင်ဘာြဖစ်မလဲ။” ဝဋ်​ေတာ့​လည်ပါြပီဗျာ။ အြကီး​အကျယ်ကို လည်တာ။ သူများ​တကာကို ရွဲ့​လာ​ေလသမျှ ကိုယ့်​ကို ြပန်ရွဲ့​တဲ့​တပည့်​မျိုး​နဲ့​မှ ဆိုက်ဆိုက်ြမိုက်ြမိုက် ​ေတွ့​တတ်ပ​ေလ။ တမင်ကို ရွဲ့​ြပီး​ အမှား​ေတွချည့်​ ​ေြဖ​ေနတာ ထင်ပါရဲ့​။ ​ေမး​ရင်း​ေမး​ရင်း​ ​ေချွး​ေတွြပန်ြပီး​ ​ေြခဖျား​လက်ဖျား​ေတွ ​ေအး​လာတာက ​ေကျာင်း​သား​မဟုတ်ပါဘူး​။ စာ​ေမး​ေနတဲ့​ ဆရာပါ။ ဘုရား​ ဘုရား​။ အမှတ်ကလည်း​ ဘယ်လိုမှ ​ေပး​လို့​ မရပါကလား​။

သည်အတိုင်း​သာဆိုရင် စာ​ေမး​ပွဲကျလို့​က​ေတာ့​ ငါ ဒုက္ခ​ေရာက်ရ​ေချရဲ့​။ သူ့​လိုစာ​ေတာ်တယ်လို့​ နံမယ်ြကီး​တဲ့​ေကျာင်း​သား​ကိုမှ ​ေအာင်​ေအာင် မ​ေမး​နိုင်လို့​ရှိရင် သူများ​ဆရာ​ေတွအလယ်မှာ မျက်နှာဘယ်နား​သွား​ထား​ရပါ့​။ ဆရာြကီး​ေတွများ​ သိလို့​က​ေတာ့​ ငါ့​ကိုသတ်မှာ။ ​ေနာက်ဘယ်​ေတာ့​မှ စာ​ေမး​ပွဲ​ေခါ်စစ်ခိုင်း​ေတာ့​မှာ မဟုတ်ဘူး​။ အြကံအိုက်အိုက်နဲ့​ “သမီး​ရယ် အစာအိမ်​ေရာဂါဆိုတာ သိတယ် မဟုတ်လား​။ အဲဒါ ကူး​စက်တတ်သလား​ ဟင်။ ဘာ​ေကာင်က​ေလး​ေတွ​ေြကာင့်​ ကူး​တတ်သလဲ ​ေြပာြပပါဦး​။” လို့​ “ဘာရာဏသီြပည်လို့​ ​ေခါ်ပါသလဲကွယ်” ​ေမး​ခွန်း​မျိုး​ ပျိုး​ြကည့်​လိုက်​ေတာ့​ စိတ်မရှည်​ေတာ့​တဲ့​ က​ေလး​မက​ေလး​က ခပ်လှမ်း​လှမ်း​မှာ စစ်​ေနတဲ့​ ဆရာြကီး​တစ်​ေယာက်ကို ြဗဲကနဲ “ြဆာ့​… သာမီး​ကို သူ ဘာ​ေတွ လာ​ေမး​ေနမှန်း​ မသိဘူး​။ အစမ်း​စာ​ေမး​ပွဲတုန်း​က ကျင့်​ထား​တဲ့​ဟာ​ေတွ မ​ေမး​ပဲ သူ့​သ​ေဘာနဲ့​သူ ​ေလျှာက်​ေမး​ေနတယ်။ စာ​ေမး​ပွဲလည်း​ စစ်တတ်ပဲနဲ့​။” လို့​ Voice Message လှမ်း​ပို့​လိုက်တာ ​ေခါင်း​နား​ပန်း​ကိုြကီး​သွား​တာပဲ။ ငါ့​ေတာ့​ ​ေြမွ​ေပါက်ပါြပီ။ ဟိုမှာ ဆရာြကီး​ကလည်း​ မျက်​ေစာင်း​ြကီး​ထိုး​လို့​ကို ဘုြကည့်​ြကည့်​ေနတာ။ စာစစ်မှူး​လုပ်​ေနတဲ့​ အကိုဆရာ​ေလး​တစ်​ေယာက်က အသာလက်တို့​ေခါ်သွား​ြပီး​ “​ေဟ့​ေကာင်။ မင်း​စာ​ေမး​ပွဲမှာ စာစစ်သူလုပ်ချင်ရင် ဒီအ​ေရ​ေတွမှ မထူလို့​ ြဖစ်မလား​။ ​ေခတ်​ေတွ စံနစ်​ေတွက ​ေြပာင်း​သွား​ြပီ။ …။”

စသည်စသည်ြဖင့်​ ရှည်လျား​စွာ ဩဝါဒ​ေတွ ​ေချွ​ေတာ်မူပါ​ေလတယ်။ ဟုတ်ပါရဲ့​။ စာ​ေမး​ပွဲစစ်ရတာ ​ေြကာက်စရာ​ေကာင်း​လိုက်တာ တကယ်ပါပဲ။ တသက်လံုး​စာ​ေမး​ပွဲ​ေတွ ​ေြဖလာတာ​ေတာင် သည်​ေလာက် မ​ေြကာက်ရဘူး​။ လန့်​နိုး​လာတာ​ေတာင် အ​ေြကာက်မ​ေြပ​ေသး​ဘူး​။ တကယ်လို့​များ​ ရန်ကုန်က စာစစ်သူ​ေခါ်ချင်တယ်ဆို ြငင်း​ကိုြငင်း​ပလိုက်​ေတာ့​မယ်။ အိပ်မက်သာဆိုတယ် အြပင်မှာ တကယ်ြဖစ်​ေနသလိုပဲ ​ေြကာက်လိုက်တာများ​ ​ေဇာ​ေချွး​ေလး​များ​ေတာင် ြပန်ချင်တယ်။

အိပ်မက်ထဲကအတိုင်း​ အြပင်မှာ ြဖစ်​ေနတာ ဘယ်နှစ်ခါ​ေတွ့​ဖူး​လို့​တုန်း​။ ​ေပါက်​ေပါက်ရှာရှာ​ေတွ ​ေလျှာက်မက်ြပီး​ အလကား​ ​ေတွး​ေြကာက်​ေနရတယ်လို့​။ တို့​ဆီမှာ အဲလို​ေကျာင်း​သား​မျိုး​ ရှိမှ မရှိပဲနဲ့​။ ရှိပဲနဲ့​။ ရှိပဲနဲ့​။ အဲ အဲ။ အြပတ်​ေတာ့​ ​ေြပာလို့​မရဘူး​။ ရှိတယ်။ ရှိတယ်။ ​ေသ​ေသချာချာကို ြကံုဖူး​တယ်။ အဲဒီတုန်း​က​ေတာ့​ စာစစ်သူအ​ေနနဲ့​မဟုတ်ဘူး​။ စာစစ်ခန်း​အကူလို့​ ​ေခါ်မှာ​ေပါ့​။ လက်တိုလက်​ေတာင်း​ေလ။ ဝါဝါဝင်း​ေရွှြဖစ်​ေနတဲ့​ ဘုန်း​ြကီး​လူနာတစ်​ေယာက်ကို ​ေရာဂါရာဇဝင်​ေမး​ေနတဲ့​ ​ေမာင်​ေကျာင်း​သား​က ကိုယ့်​ကို လက်တို့​ေမး​တယ်။ “ဒါြကီး​ ဘာြကီး​လဲ။” တဲ့​။ “ဘာြကီး​လဲ​ေတာ့​ မသိဘူး​။ အထာြကီး​နဲ့​ေတာ့​ အထာြကီး​နဲ့​။ ဒီဇိုင်း​က​ေတာ့​ တူတာပဲ အဝါြကီး​နဲ့​ (Obstructive Jaundice)” လို့​ မ​ေနနိုင်မထိုင်နိုင် ​ေဖာ်​ေကာင်လုပ်လိုက်မိ​ေသး​တယ်။ ​ေမျှာ်လင့်​ထား​သလိုပါပဲ။ စာစစ်သူလာ​ေတာ့​ ​ေမာင်မင်း​ြကီး​သား​ အိုး​နင်း​ခွက်နင်း​ြဖစ်​ေသာ်ြငား​ မျက်နှာ​ေတာ့​ တစ်စက်က​ေလး​မှ အြပံုး​မပျက်ဘူး​။ ဘာ​ေရာဂါမှန်း​မသိ​ေတာ့​ ဘယ်လိုကုရလဲလည်း​ မ​ေြပာနိုင်ဘူး​။ လွယ်ပါတယ်။ ဆာဂျရီပါဆိုမှ ခွဲကုလို့​မရရင် ​ေစာင့်​ကုမှာ​ေပါ့​။ Conservative Treatment တဲ့​။ တစ်လံုး​ထွက်လာတယ်။ တိုး​ရှဲ့​ တိုး​ရှဲ့​ ကုန်း​စွန်း​ချဲ့​ေရ။ ဆရာခမျာ အား​တက်သ​ေရာ “​ေအး​။ ဟုတ်တာ​ေပါ့​။ ဒါဆိုရင် ဘာ​ေတွလုပ်ရမလဲ။” ဆို​ေတာ့​ ကွန်နက်ရှင်ကျသွား​လို့​ထင်ပါရဲ့​။ မျက်လံုး​က​ေလး​က ြမှား​က​ေလး​လည်သလို လည်​ေနြပီး​ တစ်ခွန်း​မှ ထွက်မလာ​ေတာ့​ဘူး​။

“ဒီမှာြကည့်​ေလကွာ။ လူနာမှာ ပိုက်​ေတွနဲ့​။ အဲဒါဘာလုပ်ထား​တာလဲ။” လို့​ေြပာရင်း​ နား​ေခါင်း​ကပိုက် လက်ကပိုက်​ေတွကို ြပ​ေန​ေပမယ့်​လည်း​ access denied ပဲ ြဖစ်​ေန​ေသး​တယ်။ “ဒီနာ​ေခါင်း​က ပိုက်ကို ဘယ်လို​ေခါ်သလဲ။” Retry ြပန်လုပ်တယ်ခင်ဗျ။ Still loading နဲ့​ တစ်​ေန​ေသး​တယ်။ ဆရာက မ​ေလျာ့​ေသး​ဘူး​ခင်ဗျာ။ ခင်း​ေပး​ြပန်ပါတယ်။ “အဲဒါ ဘာအတွက်ထည့်​ထား​တာလို့​ ထင်သလဲ” တဲ့​။ ​ေတာ်ပါ​ေသး​ရဲ့​။ ဒီတခါ​ေတာ့​ ပွင့်​သွား​တယ်။ “Drip သွင်း​ဖို့​” တဲ့​။ မဝင်ပါဘူး​ခင်ဗျာ။ တိုင်ထိြပီး​ ြပန်ကန်ထွက်လာပါတယ်။ ​ေရာ်နယ်ဒို ​ေခါင်း​နဲ့​ြပန်တိုက်တယ်ခင်ဗျ။ “​ေသချာြကည့်​ပါဦး​ကွာ။ Drip သွင်း​တဲ့​ပိုက်က လက်မှာပါ။ ဒီပိုက်က နှာ​ေခါင်း​ထဲကို ထည့်​ထား​တာ​ေလ။ အဲဒါ ဘာလုပ်ဖို့​ြဖစ်မလဲ။” တဲ့​။ ဟုတ်ကဲ့​ ပွဲသိမ်း​သွား​ပါတယ် ခင်ဗျာ။ ​ေကျာင်း​သား​က အစာသွင်း​ပိုက် Ryles”s tube ဆိုတာကို မြကား​ဖူး​ပါဘူး​။ Common Sense က​ေလး​သံုး​ြပီး​ ​ေြဖသွား​ပါတယ်။ “အသက်ရှူဖို့​” တဲ့​။ လူချင်း​တူ​ေသာ်လည်း​ အသက်ရှူချင်း​ကွဲတယ်ဆိုတာ အဲဒါ​ေပါ့​။ သို့​ေသာ်လည်း​ အဲသည်​ေမာင်​ေကျာင်း​သား​နဲ့​ တစ်ပတ်အြကာမှာ ​ေငွမိုး​ဟိုတယ်​ေရှ့​မှာ ြပန်​ေတွ့​ြကတယ်ခင်ဗျ။ သူကလာနှုတ်ဆက်​ေတာ့​ ကိုယ်ကလည်း​ မှတ်မိသွား​ြပီး​ “​ေကျာင်း​ေတွ ဘယ်​ေတာ့​ ြပန်တက်ရမလဲ။ ​ေမာ်လြမိုင်မှာ ​ေနတာလား​။” လို့​ ​ေဖာ​ေရှာလုပ်တဲ့​အခါ က​ေလး​က ငါး​သ​ေလာက်ြပံုး​က​ေလး​နဲ့​ “တက်ရ​ေတာ့​ဘူး​ေလ ဆရာ။ ​

ေအာင်သွား​ြပီ။ ဒီမှာမ​ေနပါဘူး​။ အခုဟာက တိုင်း​မှူး​ကို ​ေဂါက်ပွဲလုပ်​ေပး​စရာရှိလို့​ ခနလာတာ။” တဲ့​။ ကဲ သ​ေဘာ​ေပါက်။ အဘ လို့​ ​ေခါ်ရတဲ့​အစား​ေတာင် မဟုတ်ဘူး​။ တခါတခါမှာ အိပ်မက်ကလည်း​ တကယ်လိုပဲ။ တကယ်ကလည်း​ အိပ်မက်လိုပဲ။ လူ့​ကို ဝင်း​ဦး​ြကီး​လိုြဖစ်လို့​။ ဇာတ်သိမ်း​ခန်း​ထဲကအတိုင်း​ သံတိုင်ြကီး​ကိုင်ြပီး​ “​ေဆာင်း​တွင်း​အိပ်မက် ဂ​ေယာက်ဂယက်။ ​ေဆာင်း​တွင်း​အိပ်မက် ဂ​ေယာက်ဂယက်။” လို့​သာ မျက်လံုး​ြကီး​အဝိုင်း​သား​နဲ့​ ​ေအာ်ပလိုက်ချင်​ေတာ့​တယ်။

စာစစ်သူတစ်​ေယာက် ဆရာတစ်​ေယာက်အ​ေနနဲ့​ စာ​ေမး​ပွဲခန်း​ထဲမှာ ​ေကျာင်း​သား​က​ေလး​တစ်​ေယာက် ဒုက္ခ​ေရာက်​ေနတာကို အတင်း​တုပ်တယ်ဆိုတာ Ethic နဲ့​ မညီပါဘူး​ခင်ဗျာ။ ဒါ​ေြကာင့်​မ​ေြပာလိုပါဘူး​။ ဆရာသက်နုစဉ်တုန်း​က​ေတာ့​ စာ​ေမး​ပွဲမှာ ​ေကျာင်း​သား​က ​ေပါက်တတ်ကရ​ေြဖရင် အူ​ေတွတက်​ေန​ေအာင် ရယ်လို့​ က​ေလး​ေတွက သူတို့​ဆရာက တို့​မှား​ရင် သိပ်​ေပျာ်တာလို့​ ထင်ြကတယ်။ တကယ်​ေတာ့​ စာ​ေမး​ပွဲမှာ ​ေကျာင်း​သား​ စာ​ေမး​မရတဲ့​အြပစ်က တပည့်​ဆီမှာချည့်​ပဲ ရှိတာ မဟုတ်ဘူး​ေလ။ ဆရာလည်း​ အမှုတွဲထဲပါတယ်။ သူစာသင်ညံ့​လို့​ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ ြငင်း​မရဘူး​။ စဉ်း​စား​ြကည့်​။ ဘယ်သူက ​ေမွး​ကတည်း​က တတ်လာတာမို့​လဲ။ သည်လိုပဲ သင်​ေပး​ရင်း​သင်​ေပး​ရင်း​နဲ့​မှ တ​ေြဖး​ေြဖး​တတ်လာြကတာချည့်​ပဲ။ ဒါ​ေြကာင့်​ ​ေကျာင်း​သား​ စာမရတာကို ​ေလှာင်စရာ မလိုဘူး​။ မတတ်​ေသး​တာကို တတ်​ေအာင်သင်​ေပး​ရမှာသာ ြဖစ်တယ် လို့​ ​ေတွး​မိတယ်။ သို့​ေသာ်လည်း​ မူလတန်း​ပညာ​ေရး​ကို ​ေဝဖန်တုန်း​က ​ေြပာခဲ့​သလိုပဲ တက္ကသိုလ်ပညာ​ေရး​က ဆရာ​ေတွမှာလည်း​ သင်ြကား​ေရး​သက်သက်ြဖစ်​ေနြပီး​ ပဲ့​ြပင်​ေရး​ဘက်က လစ်ဟင်း​ေနတာက​ေတာ့​ ​ေကျာင်း​သား​ေတွထက် ဆရာ​ေတွမှာ တာဝန်ပိုရှိသလို ြမင်မိြပန်ပါတယ်။ အထူး​သြဖင့်​ ​ေဆး​ေကျာင်း​သက်တမ်း​တ​ေလျှာက်မှာ ဆရာဝန်​ေလာင်း​က​ေလး​ေတွအတွက် ကျင့်​ဝတ် နဲ့​ သိက္ခာပိုင်း​ (Ethics and Attitude) ကို သင်ြကား​ပဲ့​ြပင်​ေပး​တဲ့​သူ မရှိသ​ေလာက် ရှား​ပါး​ေနသလား​လို့​ပါ။

ဒီအခါမှာ မီဒီယာ​ေတွ၊​ လူနာ နဲ့​ လူနာရှင်​ေတွ ဘက်က အထင်အြမင်လွဲမှား​တာ​ေလး​ေတွ ရှိလာတဲ့​အခါ ဆရာဝန်​ေတွဘက်က ​ေရှ့​ေနလိုက်ခဲ့​သလိုပါပဲ။ ကိုယ့်​ဆရာဝန်​ေတွဘက်မှာ လွဲမှား​တာက​ေလး​ေတွ ရှိခဲ့​ရင်လည်း​ ​ေနာင်လာ​ေနာက်သား​ ညီငယ်ညီမငယ်က​ေလး​ေတွ အတုယူမမှား​ေအာင် ကိုယ်ချင်း​ကိုယ်ချင်း​ ကျိတ်ြပီး​ေတာ့​ သွန်သင်ချင်ပါ​ေသး​တယ်။ မသိ​ေသး​ မတတ်​ေသး​တာက တချိန်ချိန်မှာ လုပ်ရင်း​ကိုင်ရင်း​ သိလာတတ်လာြကမှာ မလွဲပါဘူး​။ သို့​ေသာ်လည်း​ အသွန်အသင်မရှိခဲ့​လို့​ မယဉ်​ေကျး​တာ၊​ အကျင့်​ဆိုး​ပါ​ေနတာ​ေတွကျ​ေတာ့​ အသက်ြကီး​လာ​ေလ​ေလ ဆိုဆံုး​မရခက်​ေလ​ေလ ြဖစ်တတ်ပါတယ်။ အတုခိုး​မှား​သွား​တဲ့​အခါ၊​ အမှား​ေတွနဲ့​ အသား​ေသလာတဲ့​အခါ ကိုယ့်​အသက်​ေမွး​မှု​ေလာကြကီး​တစ်ခုလံုး​ ငါး​ခံုး​မ တစ်​ေကာင်​ေြကာင့်​ တစ်​ေလှလံုး​ပုပ်ကုန်မှာ စိုး​မိပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်က ​ေဆး​ပညာမိသား​စုထဲက ဆရာဝန်ဘဝနဲ့​မို့​ “ဟိုမှာ ငါး​ခံုး​မြကီး​တစ်​ေကာင်၊​ သည်မှာ ငါး​ခံုး​မြကီး​တစ်​ေကာင်” နဲ့​ လက်ညှိုး​တထိုး​ထိုး​ သစ္စာ​ေဖာက်​ေလာက်​ေကာင် မလုပ်ချင်ပါဘူး​။ လုပ်လည်း​ မလုပ်ရဲပါဘူး​။ ဒီအခါမှာ ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတဲ့​ ပုဂ္ဂလဒိဋ္ဌာန်​ေတွထက် ဘာလုပ်ရင် ဘာြဖစ်တယ်ဆိုတဲ့​ ဓမ္မဒိဋ္ဌာန်ပိုင်း​ကိုသာ ​ေစာင်း​ေပး​ြပီး​ ​ေရး​ပါ့​မယ်။ ဖတ်တဲ့​သူအဖို့​ သင်ခန်း​စာယူနိုင်ဖို့​ကိုသာ အ​ေလး​ေပး​ေစချင်ပါတယ်။ ​ေပါက်တဲ့​သူ မှန်မှန်​ေြပာ။ အီး​ဘွတ်တရား​ေဟာ လို့​ေတာ့​ တရား​ခံမ​ေဖာ်ခိုင်း​ပါနဲ့​။ မ​ေြပာြပဘူး​။ သတ်ရင်သတ်။

ကဲ အခုကစြပီး​ ​ေရှ့​ဆက်လို့​ ဆရာစိုး​က​ေလး​ရဲ့​ ​ေဆာင်း​တွင်း​အိပ်မက် ဂ​ေယာက်ဂယက်​ေတွကို တင်ဆက်ပါ​ေတာ့​မယ်။ ကိုယ့်​ဟာကိုယ်​ေတာင် တကယ်လား​ အိပ်မက်လား​ ဝိုး​တဝါး​ပါပဲ။ တခါတခါ​ေတာ့​လည်း​ တိမ်လွှာမို့​မို့​လွင်ထဲကလို “အိပ်မက်ထဲက ​ေမာင့်​ချစ်သူ ဝိုး​တဝါး​ မြပတ်သား​ ထပ်မနား​ မှတ်သား​မရတဲ့​သူ” လို့​ ​ေြပာစရာ ချာလီ၏ နတ်မိမယ်က​ေလး​များ​အ​ေြကာင်း​ေပါ့​။ တခါတခါ​ေတာ့​လည်း​ ​ေဆာင်း​အိပ်မက်ထဲကအတိုင်း​ “​ေချာင်း​လိုလို ြမစ်လိုလို တစ်ခု​ေသာ ကမ်း​စပ်မှာ ​ေရာက်လာသည်တွင် ချစ်သူဟာလည်း​ မလှမ်း​မကမ်း​မှာ ​ေရာက်နှင့်​ခဲ့​တာြမင်” သ​ေပါ့​။ အလှည့်​မသင့်​တဲ့​အခါကျ​ေတာ့​လည်း​ မျိုး​ြကီး​ရဲ့​ “အိပ်မက်ဆိုး​ နဲ့​ လမိုက်ည” ဆိုပါ​ေတာ့​။ ဟုတ်ကဲ့​။ ဆရာ့​ဆွဲသီး​က​ေလး​ကို ​ေသ​ေသချာချာ စိုက်ြကည့်​ေနပါတယ်။ ြကည့်​ေနပါတယ်။ မျက်စိ​ေတွ ​ေလး​လာပါြပီ။ မျက်ခွံ​ေတွ​ေလး​လာပါြပီ။ အိပ်ချင်လာြပီဗျ။ အိပ်​ေပျာ်​ေတာ့​မယ်။ အိပ်​ေတာ့​မယ်။ ကျွန်​ေတာ် အိပ်​ေတာ့​မယ်။ ကျွန်​ေတာ်.. ကျွန်​ေတာ်….။

“​ေလ​ေြပ​ေလညှင်း​ ​ေဆာ်​ေသွး​ရိုက်ခတ်၊​ တ​ေရွ့​ေရွ့​ မိုး​ေငွ့​ေဆာင်ခဲ့​ြပီ။ ​ေသာ်တာယုန်​ေပါ် ​ေကျာ်ကာ​ေြပး​ေတာ့​၊​ ​ေရး​ေရး​ ရုပ်သွင် မှုန်လို့​ရီ။ သည်အိပ်မက်မှန်လျှင် ​ေမာင်မင်း​ြကီး​သား​နဲ့​ ဧကန္တ ​ေတွ့​ပါရစီ။ သည်အိပ်မက်မှန်လျှင် ​ေမာင်မင်း​ြကီး​သား​နဲ့​ ဧကန္တ ​ေတွ့​ပါရစီ။” (ခင့်​အိပ်မက် / ြမို့​မြငိမ်း​)