ဦးလှထွတ်ေရးတာ ြဖစ်ပါလိမ့်မယ်။ အမျိုးသားအဆိုနှစ်ေယာက်လံုး သီချင်းတစ်ပုဒ်ထဲကို ဆိုသွားတာ မူဟန်ချင်း မတူတာကို သတိထားမိပါလိမ့်မယ်။ ဂီတဆိုတာ ေလှနံဓါးထစ် မဟုတ်ပဲကိုး။ အဆိုေတာ် တေယာက်တည်းေတာင် မုဒ်ဝင်တာနဲ့ မဝင်တာနဲ့ ဘယ်လိုကွာသလဲလို့ အံတီထားြကီးရဲ့ နက်ြဖန်သို့မဟုတ်ဘယ်ေသာအခါ နဲ့ ဥပမာေပးခဲ့ဖူးပါတယ်။ နားေထာင်တဲ့သူဘက်ကလည်း ဓါတ်ခံနဲ့ ရာသီနဲ့ ကိုက်မှ ပိုခံစားလို့ေကာင်းတာမို့ အချိန်ကိုက်ကေလးပါပဲ။ မိုးတုန်းက မိုးသီချင်းကေလးေတွ အေြကာင်းခံစားြပီး ေရးခဲ့သလို အခု ေဆာင်းကျေတာ့လည်း ေဆာင်းသီချင်းကေလးေတွေပါ့။ “နိုဝင်ဘာမှာလာမလား ဒီဇင်ဘာမှာလာမလား” “တက္ကသိုလ်မှာ ေဝတဲ့နှင်း” “သည်ေဆာင်းေဟမန်” ြကိုက်နှစ်သက်ရာ သီချင်းကေလးေတွေရွးလို့ ေဆာင်းလရာသီ ေမာင်တပါးဆီ ပျိုေလးမှန်းေမျှာ်ရည် နိုင်ြကေစသားေပါ့ေနာ်။
ဘူတန်ေဆာင်း ေလာက်ကိုင်ေဆာင်း ဘယ်ေလာက်ေအးတယ်လို့ ေြပာဖူးြပီးသားဆိုေတာ့ ဒီတခါ ယဉ်ယဉ်ကေလးပဲေအးတဲ့ အညာေဆာင်းတွင်းကို သွားြကရေအာင်။ အညာကေဆာင်းကလည်း ေအးပါတယ်။ ဒါေပသိ အဂင်္လန် ြပင်သစ်မှာလို နှင်းထုများထူထပ်လွန်းလို့ ပျို့ဦးရင် အြပန်ခက်ေလာက်ေအာင်ေတာ့ မဆိုးဘူးေပါ့။ စတာလင်ြကီးေကျးဇူးနဲ့ ဆိုက်ေဘးရီးယား ေဆာင်းကေလး ေလ့လာေရး သွားရသေလာက်၊ နပိုလီယံြကီးဦးေဆာင်မှုနဲ့ ေမာ်စကို အြပန်ေဆာင်းကေလး ြဖတ်သန်းရသေလာက်ေတာ့ ဘယ်ရှိပါ့မလဲ။ ြမန်မာြပည်ကေဆာင်းဟာ အလွန်ဆံုးရှိမှ မဲဇာေတာင်ေြခ စီးေတွေတွတည့် ေခါင်ရည်မူးလည် ြမိုင်ေတာဆီက ေသရည်ကိုသာ တ ရှာေတာ့မိ မိုးရှိရှိလျှင် ဆိုသေလာက်ကေလး။ နှင်းဆိုတာ ေဝယံုကေလး။ ဖံုးေနေအာင်ကျတာမဟုတ်ဘူး။ ေနေြပာက်ကေလးလာရင် ကွဲသွားေရာ။ ေဆာင်းမနက်ခင်း ေနစာလှံုရတာ ြကက်သီးေနွးေလးထေနေအာင် ဇိမ်ရှိတာ။ ပါးစပ်ကေလးဟြပီး ဟားလို့ လုပ်လိုက်ရင် အေငွ့ေနွးေနွးကေလးေတွ ြမင်ရတာ သေဘာကျလို့ ငယ်ငယ်က ခနခန လုပ်ေလ့ရှိတာေပါ့။ ေကာက်ညှင်းေပါင်းပူပူကေလး နဲ့ ေရေနွးြကမ်းကေလး ေသာက်လို့လည်း အရမ်းေကာင်း။
ဟိုတုန်းက ရန်ကုန်မှာဆိုရင်ေတာ့ သမဆိုင်ေရှ့မှာလူစုြပီး ဒီဇင်ဘာအားကစားလ လုပ်ြကတာေပါ့။ သူတို့က အာရုဏ်မတက်ခင်ကတည်းက အသံချဲ့စက်ြကီးနဲ့ လူစုေတာ့ အိပ်ေရးပျက်တာ သိပ်မနိပ်လှပါဘူး။ ြပန်လာတဲ့အချိန်ေလာက်မှ ေကာင်းတာ။ မုန့်ဟင်းခါးပူပူေလး၊ အေြကာ်စံုပူပူေလးေတွ နဲ့ ပိုစားလို့ေကာင်းတယ်။
ေန့ဘက်ေရာက်သွားရင်ေတာ့ ေဆာင်းကုန်သွားြပီပဲ။ အေနွးထည်ေတွ လက်ေခါက်။ ြပန်ေတာင် အိုက်လာေသးတာ။ ေကာင်းတာကေတာ့ ေနွဘက်လို ဖုန်လည်းမထ၊ မိုးတွင်းလို ဗွက်လည်းမေပါက် ေြခာက်ေြခာက်ေသွ့ေသွ့ သန့်သန့်ရှင်းရှင်း။ ေြခခင်းလက်ခင်း သာတယ်ေလ။ အညာမှာေြပာတာပါ။ ရန်ကုန်မှာ ေဆာင်းမရှိေတာ့တာြကာြပီ။ မနက်ခင်းအလုပ်မသွားခင် ေရချိုးလို့ရတယ်။ ညဘက် မီးလာရင် အဲယားကွန်း ဖွင့်အိပ်ရတယ်။ အဲဒါ ဒီဇင်ဘာ။ အေနွးထည်ေတွ မှိုတက်တယ်။ ေချွးေတွသံေတွ မထွက်ေတာ့တာေတာ့ သိပ်ေကာင်း။ ေနလို့ေကာင်းရံုကေလးပဲ ရှိတဲ့ ချစ်ဖို့ေကာင်းတဲ့ ြမန်မာ့ေဆာင်းေနာ်။
ေဒါ်ရီသန့်ဆိုတဲ့ “ေဆာင်းတွင်းပန်းတို့ ပွင့်လန်းေဝစီ ပွင့်လန်းေဝစီ မေြကွေစချင်ပါသည်။ အိုေလး လှပံုထူးပါလို့ သင်းပျံ့ဆင်းရနံ့ြကည် ေတာင်လံုး ြမိုင်လံုး ြကိုင်မဆံုး ေဝဆာသည်..” ဆိုတာလည်း အမှန်ပဲ။ အိမ်မှာတင်တဲ့ ဘုရားပန်းေတာင် ေဆာင်းတွင်းဆို အြကာြကီးခံတယ်။ လူေတွလည်း လန်းလန်းဆန်းဆန်းရှိတာ မဆန်းပါဘူး။ မိုးတွင်းလို အြပင်မထွက်ပဲ အိပ်ယာထဲေခွမေနနိုင်ပဲ သူသူကိုယ်ကိုယ် ေပတရာဆီ ေလျှာက်ပါလို့ ြမင်သေလာက် ြပလိုက်ချင်ပါသည် လုပ်ချင်ြကတာမို့ ပွဲလမ်းသဘင်များလည်း စည်ပါတယ်။
ေဆာင်းတွင်းမှာ ေသေသချာချာ ေအးတာကေတာ့ ညဘက်ေတွမှာပါ။ ငယ်ထိပ်ေလဟပ်တဲ့သူ ေတာ်ေတာ်များများ နှာေစးြကတဲ့အခါေပါ့။ အညာမှာေတာ့ မီးလှံုရင်း ထန်းပင်ြမစ်ေတွ ကန်စွန်းဥေတွ မီးဖုတ်စားရတာ တယ်အရသာရှိဗျာ။ “မပူေပါင် ေနာက်ဆီကချမ်းေရာ့ထင့် အြဖူေစာင် ေခါက်ထည်ြကမ်းကိုလ လွှမ်းကာတဲ့ လွှားကာြခံု ပါးမှာငံုပါတဲ့ နုေရွှကွမ်း” ဆိုတာ အညာေဆာင်းကို ေြပာတယ်မှတ်တာ။ “ကရင်အို ယာြပင်ြကီးမှာ မီးထည့်လို့လှံု”ဆိုလို့ ဇေဝဇဝါြဖစ်သွားတယ်။ ဘားအံေဆာင်းကလည်း ေအးတာပဲကိုး။ အညာကလူေတွကေတာ့ အေနွးထည်ဝတ်တာထက် ေစာင်ြခံုြကတာပိုများတယ်။
တဘက် ေခါင်းေပါင်းြကတယ်။ ပိုေနွးတယ်ေလ။ ပိုက်ဆံကုန်လည်း သက်သာတယ်။ ရှမ်းြပည်ကလူေတွလို ဆွယ်တာလှလှေလးေတွ၊ ဂျာကင်ထူထူေလးေတွ မဝတ်နိုင်ဘူးဗျ။ အညာေဆာင်းညေတွမှာ ရွာနီးချုပ်စပ် ပွဲရှိရင် အဲသလို ေစာင်ြကီးြခံုြပီး မေရာက်ေရာက်ေအာင် သွားြကည့်ြကတာ။ လသာရင် ဓါတ်မီးေတာင် မလိုဘူး။ ပွဲခင်းထဲေရာက်ရင် မုန့်ေလေပွဝယ်စား ေြပာင်းဖူးဖုတ်ဝယ်စားြပိး အသည်ဆီမှာ လက်ကေလးေတွ မီးကင်လိုက်ရင် အချမ်းေြပသွားေရာ။ အညာကရက်တဲ့ ချည်ြကမ်းလံုချည်ေတွဟာ ေဆာင်းနဲ့ေတာ့ အကိုက်ပဲ။ ခါးမှာတထည်စည်းြပီး ေခါင်းမှာ တထည်ြခံုလိုက်ရင်လည်း ေနွးတာပဲ။ မိန်းကေလးေတွကသာ စံပယ်ေခွပန်ေချဦးမေလ။ တဘက်ြပာြခံုလိုက်ဦးမေလ လုပ်ြကတာ။ ေယာကင်္ျားေလးများ ပုဆိုးြခံုရင်း ေထွးညိုတကျိုက်ေလာက်ဆို လံုေလာက်သွားေရာ။
အညာကဒီချိန်ဆို ေဆာင်းသီးနှံများလည်း လုပ်ြကကိုင်ြကတဲ့ အချိန်မို့ အလုပ်နဲ့လက်နဲ့ေတာ့ မြပတ်ြကပါဘူး။ မြကာခင် ပဲေပါ် နှမ်းေပါ်ေပါ်ေတာ့မယ်ေလ။ ငယ်ငယ်က ဆီဆံုေမာင်းတဲ့ နွားစီးရင်း ပဲဖတ်နှမ်းဖတ် ပူပူေနွးေနွး အိအိေမွှးေမွှးေလးေတွ စားတာလည်း ေကာင်းတာပဲ။ ရန်ကုန်မှာ လာလာေရာင်းတဲ့ ဆံုဆီဆိုတာ ရယ်စရာြကီး။ အဖွားဆို အညာကေန နှမ်းဖတ်ချဉ်မှာမှာစားတာ။ ဆီကေတာ့ မေြပာနဲ့။
ရန်ကုန်က ဝယ်တဲ့ဟာဆို ဆီကိုမမှတ်ဘူး။ လက်ဖက်သားေလး ဆီစိမ်ြပီး နှမ်းေလး ြကက်သွန်ေြကာ်ေလးနဲ့ ြမံု့တယ်။ ဆီပါရင် လွှစာေတာင် ေကာင်းသတဲ့။ အိုင်ေနေအာင် မစားေပမယ့် ပဲဆီ နှမ်းဆီ စစ်စစ်မှစားတယ်။ ေချးများရန်ေကာလို့ မှတ်တာ။ ေလာက်ကိုင်ေရာက်ေတာ့ သေဘာေပါက်သွားတယ်။ တရုတ်ဆီေတွအားလံုး ဘာတံဆိပ်ြဖစ်ြဖစ် မနက်ဆို တူနဲ့ဒယ်အိုးထဲ ကေလာ်ချရတယ်။ အညာကလာတဲ့ဆီက ဘယ်ေတာ့မှ မခဲဘူး။ ေလာက်ကိုင်မှာ ဝယ်လို့မရဘူး။ လူနာကန်ေတာ့မှ စားရတယ်။ ဟိုမှာလည်း အညာသူအညာသားေတွ ရှိသေလ။
တပို့တွဲလေရာက်ရင်ေတာ့ ထမင်းနဲေတွ အိမ်တိုင်းထိုးြကတယ်။ ထပ်ေနမှာစိုးရင် ထိုးမုန့်၊ မုန့်ဆီေြကာ်လုပ်ြကတယ်။ ရန်ကုန်မှာ ေရာင်းတဲ့ ြကက်ဥေြကာ်အရွယ် မုန့်ဆီေြကာ်ကေလးေတွ မဟုတ်ဘူး။ အချပ်လိုက်ြကီးေတွ။ အဲဒါြကီးေတွကမှ နှုတ်ခမ်းနာနဲ့ဆို ပါးစပ်အကျယ်ြကီးဟမရလို့ မတည့်မှာစိုးရတာ။ ြမန်မာအစားအစာထဲမှာ တမင်းနဲေလာက် ပညာပါတာ မရှိပါဘူး။ ေကာင်ညှင်းဆန် ဆီ ေြမပဲ နှမ်း အုန်းသီး ချင်း အမည်ချင်း အတူတူေပမယ့် ဆယ်အိမ်ကပို့တဲ့ ထမင်းနဲ ဟာ အရသာ ဆယ်မျိုးကွဲတယ်။ အေြပာ့ အမာ အနပ် အနှဲ အနံ့ တမျိုးစီ။ အခါရာသီနဲ့ အင်မတန်လိုက်တာဗျား။ အားေကာင်းေမာင်းသန် ေယာကင်္ျားြကီးေတွ ေဆာင်းတွင်းြကီး ေချွးြပိုက်ြပိုက်ကျေအာင်ထိုးေနရင် အိုးသူြကီးက ငုတ်တုတ်ထိုင်ြပီး သံေယာင်းမေလးတေချာင်းနဲ့ ေရ ဆား အဆာပလာ သင့်ေအာင်ေမွှေပးရတယ်။ တမင်းနဲေကာင်းလို့ကေတာ့ ေစးအိေနတာ။ အိုးကပ် ဇွန်းကပ် မကပ်ဘူး။ ဆိုင်က ေအာ်ဒါမှာစားရတာေတွက ထမင်းနဲေတာ့ ထမင်းနဲ ။ ဘာလိုေနမှန်း မသိပါဘူး။ မိုးြဗဲဒယ်ေဘးထိုင် မီးလှံုတဲ့အရသာ မပါတာြဖစ်မယ်။
ြပန်စဉ်းစားြကည့်ရင် ြမန်မာေဆာင်းဟာ ေနေကာင်း ထိုင်ေကာင်း အိပ်ေကာင်း စားေကာင်းယံုကေလးပဲ။ မိုးမင်းလွန်ကဲ အံုဖွဲေစွရွာ လို့လည်း စိတ်မညစ်ရဘူး။ ေနသူရိန် ပူရှိန်ြပင်းရန်ေကာ့ လို့လည်း ေနမထိ ထိုင်မသာမြဖစ်ရဘူး။ ဥတုသံုးပါးထဲမေတာ့ အြကိုက်ဆံုးပဲ။ သူများနိုင်ငံေတွမှာ ေဆာင်းြကမ်းြကီးေြကာင့် ငှက်ကေလးများလို ေရွှ့ေြပာင်းေနထိုင်ြကရတာေတွ၊ ပူးကေလးများလို အိမ်တွင်းေအာင်းေနြကရတာေတွ မြကားမိပါဘူး။ ဘူတန်မှာ အခုတာဝန်ကျေနတဲ့ အေရှ့ပိုင်းေတာင်တန်းေတွေပါ်မှာ တိုင်းရင်းသား လူမျိုးစု တစ်စုရှိတယ်။ သူတို့အေခါ် မီးရတ် လူမျိုးတဲ့။ ယာ့ခ် လို့ေခါ်တဲ့ အေမွှးရှည် နွားေနာက်မျိုးကို ေမွးြမူြကြပီး အလွန်ြမင့်မားတဲ့ ေတာင်ေတွေပါ်မှာ ေနြကတယ်။ ရွက်ဖျင်တဲြကီးေတွ ထိုးေနေလ့ရှိြကသတဲ့။ သူတို့ကို ေတာင်ေပါ်ဂျစ်ပစီ လို့လည်းေခါ်တယ်။ ြမန်မာြပည်က ဆလံုလူမျိုးေတွကို ပင်လယ်ဂျစ်ပစီေခါ်သလိုေပါ့။ ဘာြဖစ်လို့ဆိုေတာ့ အခုလို ေဆာင်းအခါဆိုရင် ေအးလွန်းလို့ ေတာင်ေပါ်မှာ မေနနိုင်ြကေတာ့ဘူး။
ေမွးထားတဲ့ သတ္တဝါေတွနဲ့အတူ အနိမ့်ပိုင်းကိုေရွှ့လာြကတယ်။ အဲဒီသူတို့အတွက် အနိမ့်ပိုင်းဆိုတာ ကိုယ်ေနတဲ့ ေတာင်ေပါ်ြမို့ထက် ြမင့်ေသးတယ်။ ေလတဟူးဟူးတိုက်ေနတဲ့ ေတာင်ေပါ်မှာ လူေရာနွားေရာ သိုးနဲ့ဆိတ်ပါ ေပွ့လို့ဖက်လို့ အတူေနြကပါသဗျား။ သူတို့အဝတ်အစားက တို့ဆီက ဂံုနီေကာ်ေဇာလို အေမွှးထူထူြကမ်းြကမ်းကို ကရင်သင်တိုင်းလို ေြခဆံုးေခါင်းဆံုးဝတ်တယ်။ ေယာကင်္ျားေတွက နွားသားေရချပ်ြကီးေတွကို အြပင်က တထပ်ဝတ်ေလ့ရှိတယ်။ သူတို့ အနီးစပ်ဆံုးလာတဲ့ ြမို့ြပဟာ ကိုယ်ရှိေနတဲ့ ြမို့ပဲ။ ကုန်သွယ်မှုမရှိဘူး။ ပိုက်ဆံေငွေြကး သိပ်မသံုးဘူး။ ပစ္စည်းချင်းဖလှယ်တဲ့ စနစ်ကို ကေန့ထိ သံုးေနြကတုန်း။ ေဆးရံုကို သူတို့လာြပရင် ေကျာေပးထားဦး လူမြမင်ခင် အနံ့ြကိုရတယ်။ နွားေနာက်နံ့။ ရိုးတာကေတာ့ လွှတ်ရိုးြကတယ်။ လိပ်ေခါင်းရှိတဲ့သူက ဆရာဝန်မြပဘူး။ ယားေတာ့ အယားေြပေအာင် ေကျာက်ခဲရဲေနေအာင်မီးဖုတ် ေရေနွးထဲထည့်ြပီးမှ ဖင်ေရေနွးစိမ်တယ်။ အသားနီလန်မှ ဆရာဝန်ဆီေရာက်တယ်။
အသက်ေမွးဝမ်းေကျာင်းတာက နွားေနာက်ေမွးတာ သိုးေမွးတာပဲ။ နွားေနာက်ကရတဲ့နို့ကို ဒိန်ခဲလုပ်တယ်။ အဲဒီဒိန်ခဲက ကွမ်းသီးထက်မာတယ်။ အံသွားနဲ့ဝါးေတာင်မရဘူး။ ကပ်ေြကးနဲ့ြဖတ်လည်း မြပတ်ဘူး။ ပါးေစာင်မှာ ငံုထားမှ တေြဖးေြဖးေပျာ်လာြပီး နူးပွလာတာ။ တတံုးငံုထားလိုက် မဝါးပဲေနရင် တေနကုန်ေတာင် ခံဦးမှာ။ နွားေနာက်သားေြခာက် တခါတေလရတယ်။ သူတို့အစားအစာက အေြခာက်အြခမ်းပဲ စားတာ။ အသားစိမ်းငါးစိမ်း သိပ်မစားဘူး။ တခါတေလမှ အသားစားချင် သိုးကေလးတေကာင်ေလာက်ကို ပါးစပ်နှာေခါင်း အဝတ်နဲ့ ပိတ်ြပီး ကပ္ပိတယ်။ အသားေတွကို ေြခာက်လှမ်းြပီး၊ ကလီစာေတွကို အရင်စားြကတယ်။ အူေတွကို ေရစင်စင်ေဆး၊ ထွက်တဲ့ေသွးမှန်သမျှခံထားြပီး ငရုတ်ေကာင်းတို့ဆားတို့နဲ့ ဝက်အူေချာင်း သွပ်သလိုသွပ်တယ်။ တဲထဲမှာ မီးကေလးဖိုြပီးေတာ့ မိသားစုလိုက် သူတကိုက် ငါတကိုက် နှိုက်စားြကတာေပျာ်လို့။ သူတို့ဆီမှာက ေဆာင်းတွင်းဆို ေရေတွခဲေတာ့ ြမစ်ေတွေချာင်းေတွ ေရနည်းကုန်တယ်။ ငါးကေလးေတွက ကုန်းေပါ်မှာ ဘတ်လတ်ဘတ်လတ်နဲ့ ခုန်ေနေရာ။ အဲဒီငါးေတွကို ဖမ်းြပီးရင် ေရများတဲ့ြမစ်ထဲေချာင်းထဲ သွားြပန်လွှတ်တယ်။ ကုန်သည်ေတွက ခုလို သူတို့ အနိမ့်ပိုင်းဆင်းလာတဲ့အချိန် တက်သွားြပီး ဆားတို့ ဆန်တို့ကို သူတို့စုထားတဲ့ သိုးေမွှး၊ ဒိန်ခဲ နွားေနာက်သားေြခာက်နဲ့ လဲြကတယ်။
သနားစရာေကာင်းလိုက်ေလ လို့ မေအာင့်ေမ့နဲ့ ။ သူတို့က ဘူတန်မှာ အေပျာ်ဆံုးလူမျိုး။ ဘာလို့ ေပျာ်သလဲဆိုေတာ့ ဘာမှ မလိုချင်လို့ ေပျာ်တာ။ ရှိတာနဲ့ ရှိသလို ေရာင့်ရဲြပီးေနတယ်။ သူတို့ဆီမှာ မီးမရှိပါဘူး။ ေကျာင်းမရှိပါဘူး။ ဘာမရှိပါဘူး။ ညာမရှိပါဘူး။ ဘယ်ေတာ့မှ မေြပာဘူး။ ဘာမှမရှိပဲေနတာ ပိုေကာင်းတယ်။ ပစ္စည်းေတွ အများြကီးရှိရင် ေရွှ့ရေြပာင်းရ သယ်ရပိုးရ အလုပ်ပိုတယ်။ ပညာတတ်ရင် ြမို့တက်ချင်လာမယ်။ ြမို့မှာဆို ဘာမဆို အကုန်လိုေနတာချည့်ပဲ။ ဘူတန်မှာ ဒီမိုကေရစီရလည်း သူတို့ဆီက အမတ်ကေန လွှတ်ေတာ်မှာ အေရးဆိုမယ် ဘာမယ် မရှိပါဘူး။ တက်တဲ့အစိုးရ သူတို့နဲ့ေတွ့ချင် ေတာင်ေပါ်လာခဲ့။ ရှိတာနဲ့ဧည့်ခံမယ်။ သူတို့အတွက် ဘာမှ မလိုပါဘူး။
ြပည့်စံုတယ်။ ဒါေြကာင့်သူတို့အစိုးရကလည်း သူတို့ကို ချစ်တယ်။ မနှစ်က အမျိုးသားေန့ညစာစားပွဲမှာ သူတို့ ဝန်ြကီးချုပ်ကေတာ်က သူတို့ဝတ်စံုဝတ်ြပီး သူတို့ ရိုးရာအကကို ကိုယ်တိုင်ဝင်ကတယ်။ နိုင်ငံြခားသားဧည့်သည်ေတွက ဒီလူမျိုးေတွကို ြကည့်ချင်လို့ ြမို့ေတာ်ကေန ကားနှစ်ရက်စီးြပီး ဘူတန်အေရှ့ပိုင်းကို တကူးတက လာြကရတာ။ ပေဒါင်ေတွလို လည်ပင်းရှည်ြကီးေတွနဲ့ ထူးြခားလို့မဟုတ်ပါဘူး။ အေနအထိုင် ေအးချမ်းလွန်းလို့။ ြပန်သွားရင် သူတို့အားလံုးဆီပါသွားတာ ေအးချမ်းတဲ့ အြပံုးလှလှနဲ့ ဓါတ်ပံုကေလးေတွ။ တို့ဆီ တချို့အရပ်က တိုင်းရင်းသားအဖွားြကီးေတွလို ရင်ဘတ်ြကီးလှန်ြပြပီး ဖိုတို ဖိုတို ေဒါ်လာ ေဒါ်လာ မလုပ်ြကဘူး။ သူတပါးရဲ့ ယဉ်ေကျးမှု စိတ်ထားစရိုက်ေပမယ့် ေလးစားအတုယူမိပါတယ်။ သူတို့လိုပဲ မြပည့်စံုရှာတဲ့ ကိုယ့်အမျိုးသားေတွလည်း ေရွှြပည်ေတာ် ေမျှာ်တိုင်းေဝးကို အိမ်မက်ေနမည့်အစား လက်ရှိဘဝမှာ တင်းတိမ်ေရာင့်ရဲြခင်းနဲ့ ြပည့်စံုချမ်းသာတဲ့ ဘဝကိုယ်စီရြကပါေစလို့ ဆုေတာင်းေပးလိုက်ပါတယ်။
ေဆာင်းမှာေမွး၍ နှင်းမှာသေန္ဓတည်၊ ကိုယ်ချစ်ေသာ ေဆာင်းမင်းသမီးရယ် ကွယ်။ ေဆာင်းရယ် နှင်းရယ် ချစ်သူရယ် အတူတူပါပဲကွယ်။
[(ေဆာင်းရယ် နှင်းရယ် ကိုယ့်ချစ်သူရယ်။ အတူတူပါပဲ အသည်းမှာအြမဲ တင်စား ကမ္ဗည်းြခယ်။
ေဆာင်းဆိုသည်က ေအးြမြခင်းကို သရုပ်ေဆာင်တယ်။ ေငွနှင်းြဖူက သန့်စင်တယ်လို့ အဓိပ္ပါယ် ကိုယ်ယူမယ်။ ချစ်သူကကွယ် ေဆာင်းနှယ်ေအး၍ နှင်းလိုြဖူတယ်။ ေဆာင်းရယ် နှင်းရယ် ကိုယ့်ချစ်သူရယ် အတူတူပါပဲကွယ်) ၂ ။
နှင်းြမူနှယ် အဆင်းြဖူတယ် ယမင်းနွယ် အချစ်ရဲ့ အသည်းနှလံုးက နှင်းလိုြဖူစင်တယ်။ ပုလဲလိုကွယ် အြမဲကိုယ်တကယ် အသည်းဝယ် ယုယချစ်မယ်။ ချစ်သူရယ် လှစ်ြကူတယ် စကားရယ် ေဆာင်း၌ေသွး ညှင်းေလေြပနှယ် ကိုယ့်ေရွှဘဝင် အသည်းမှာကွယ် အြမဲတကယ် ေအးြမလှတယ်။
ေဆာင်းဆိုသည်က ေအးြမြခင်းကို သရုပ်ေဆာင်တယ်။ ေငွနှင်းြဖူက သန့်စင်တယ်လို့ အဓိပ္ပါယ် ကိုယ်ယူမယ်။ ချစ်သူကကွယ် ေဆာင်းနှယ်ေအး၍ နှင်းလိုြဖူတယ်။ ေဆာင်းရယ် နှင်းရယ် ကိုယ့်ချစ်သူရယ် အတူတူပါပဲကွယ်] ၂ ။
စန္ဒယားလှထွတ်
တွံေတးသိန်းတန်
ပိုးအိစံ
0 comments:
Post a Comment