ေဒါ်ေမရှင်ဆိုခဲ့တဲ့ “လှိုင်းကေလးေတွ ေဖွးတဲ့ ြမစ်ဧရာြပင်ဝယ် ခင်နဲ့ေမာင် ေလာင်းကေလးစီးကာ ေလျှာင်းေမွ့စို့ကွယ်..” ဆိုတဲ့ ေရွှမိုးညို မဟုတ်ပါဘူး။ နန်းေတာ်ေရှ့ဆရာတင် ကိုယ်တိုင်ေရးြပီး ကိုယ်တိုင်ဆိုခဲ့တဲ့ ေအာင်ပင်လယ်ေမွးရပ်ေြမ အလွမ်းသီချင်းကေလး ေရွှမိုးညိုပါ။ ြမန်မာ့ရုပ်သံမှာ ကိုဝင်းဦး ဆိုထားခဲ့ြပီး အခုေတာ့ ကိုသုေမာင် အဆိုနဲ့ပါတင်ေပးလိုက်ပါတယ်။ ဆရာတင်နဲ့ ဆရာြငိမ်းတို့ဟာ မန္တေလးအေြခစိုက် ဂီတအနုပညာရှင်ေတွပါ။ သို့ေသာ်ြငား စီးပွားေရးေဈးကွက်က ြမို့ေတာ်ရန်ကုန်မှာ ပိုလို့ ဖွံြဖိုးခဲ့ေလေတာ့ မြကာခနဆိုသလို ရန်ကုန်ဆင်းလာေလ့ရှိဟန် တူပါတယ်။ ရန်ကုန်မှာ ဆရာေရွှြပည်ေအး၊ ဆရာေရွှတိုင်ညွန့်တို့လို ကုမ္ပဏီသူေဌးေတွ ပင်တိုင်ေမွးထားတဲ့ ဂီတပညာရှင်များလည်း ရှိြကတာကိုး။ သူတို့ချင်းေတွ့တဲ့အခါ နံမည်ဂုဏ်သတင်းေတာ့ ြကားဖူးတာ ြကာပါြပီ။ လူချင်းေတာ့ အခုမှပဲ ေတွ့ြကရေလမင့် ရယ်လို့ ဝမ်းသာအယ်လဲ ဖက်လှဲတကင်း ရင်းရင်းနှီးနှီး ရှိြကပါသတဲ့။
တေခါက်ေတာ့ ဆရာတင် ရန်ကုန်က ေတာ်ေတာ်နဲ့ မြပန်ြဖစ်ေသးတဲ့အချိန်မှာ ရန်ကုန်မိုးကေလးကလည်း ညို့ညိုကေလးမှိုင်းလာတဲ့အခါ သူေနခဲ့တဲ့ ေအာင်ပင်လယ်မှာ ခုချိန်ဆိုရင် ြကာြဖူြကာြပာေလးေတွလည်း ပွင့်ြကလှေရာ့မယ်။ ေကာက်စိုက်သမ ကေလးေတွကလည်း သီချင်းေလးေတွ သံြပိုင်ဆိုြကရင်း ကိုြကီးတင်အလာကို ေမျှာ်ေနြကေလာက်ေရာ့မယ်လို့ ေတွးမိြပီး မျက်ရည်များေတာင် လည်လာပါသတဲ့။
ရန်ကုန်သားေတွကလည်း ြကာြကာေနေစချင်၊ မြပန်ပါနဲ့ဦးရယ်လို့ အတင်းဆွဲထားလို့ ပန်းြခံဥယျာဉ်ထဲက ေပျာ်ပွဲရွှင်ပွဲများနဲ့ စွဲေဆာင်ေချာ့ေမာ့ထားြကတာနဲ့ အဲဒီတုန်းက ကွမ်းြခံဘူတာ လို့ေခါ်တဲ့ ရန်ကုန်ဘူတာြကီးမှာ ရထားလက်မှတ် ဝယ်ြပီးသားေတွကလည်း ဆံုးရေသးသတဲ့။ ပုဇွန်ေတာင်သားေတွကေတာ့ သူပထမဆံုးစေရးခဲ့တဲ့ “ဇီးကွက်” သီချင်းကေလးကတည်းက သူ့ကို ြကိုက်ြကတာဆိုေတာ့ မြပန်ေစချင်ဘူးေပါ့ေလ။ သူသေဘာကျရာ ပုဇွန်ေတာင် ြကည့်ြမင်တိုင်သူကေလးများကလည်း “ရှင်တို့ မန္တေလးက ပူလွန်းေအးလွန်းပါသေလ။ ြပန်မေနစမ်းပါနဲ့။ ရန်ကုန်တင် ေနစမ်းပါ” လို့ ဆိုြပန်ေတာ့ “ခင်ဗျားတို့ လိုက်ခဲ့ပါလို့ မေခါ်ပါဘူးဗျာ။ ကျုပ်ကေတာ့ ကိုယ့်အရပ်ကိုယ် လွမ်းလွန်လွန်းလို့ ြပန်ပါရေစေတာ့” လို့ ဆိုရင်း ဒီသီချင်းကေလးကို ေရးခဲ့ပါသတဲ့ဗျာ။ သူေနတဲ့ နန်းေတာ်အေရှ့က ေအာင်ပင်လယ် အရပ်ဆိုတာ အဲဒီအချိန်မှာ လယ်ေတာတခွင် ြဖစ်ေနေတာ့ သီချင်းထဲက ပုေလွသံကေလးနဲ့ ပတ် ေဗ တိုး ဘို ဆိုတဲ့ ဒိုးဆစ်သံကေလးဟာ အမှန်တကယ်ပဲ လွမ်းဖို့ေကာင်းလိုက်ပံုများ။
တကယ်ေတာ့ ေအာင်ပင်လယ်လို အညာက ေတာအရပ်ထက်စာရင် ရန်ကုန်ဆိုတာ နတ်ဘံုနတ်နန်းတမျှ ခန်းနားတာလည်း သူသိပါတယ် တဲ့။ ေနလည်း ေနချင်ပါတယ်။ ဒါေပမယ့် မိုးကေလးညိုလာရင် လွမ်းမျက်ရည်ေလး လည်လာတာကေတာ့ ဘယ်လိုမှ တားမရပါဘူးတဲ့။ ရန်ကုန်က ေခတ်မီယဉ်ေကျးမှုနဲ့ အဂင်္လိပ်ဘင်သံလွှမ်းတဲ့ ဂီတေတွဟာ သူ့အဖို့ ပတ် ေဗ တိုး ဘို ဆိုတဲ့ ပတ်လံုးသံေလာက်ေတာ့ နားထဲမစွဲတာ အမှန်ပါပဲတဲ့။ ေဝးရပ်ေြမမှာ ေရာက်ေနြကတဲ့ ြမန်မာေတွအားလံုး ခံစားနားလည်လို့ရြကမယ် ထင်ပါတယ်ဗျာ။ သူေရးခဲ့တာက ကိုယ့်အရပ်ကိုယ်လွမ်းတယ်။ ေတာ်ြပီ မေနဘူး။ ြပန်မယ် ဆိုတာမျိုး မဟုတ်ပဲ။ မြဖစ်လို့သာ ြပန်ရတာပါ။ တကယ်ေတာ့ ဒီမှာ မေနချင်လို့ အဆင်မေြပလို့ ဒီကလူေတွနဲ့ သံေယာဇဉ်မရှိလို့ ြပန်သွားတာ မဟုတ်ပါဘူးရယ်လို့ အိမ်ရှင်ေတွ လွမ်းကျန်ရစ်ေအာင်လည်း လုပ်သွားတဲ့ ဧည့်သည်ြကီးဗျ။ မန်းေလးသားများ အင်နန်ပလီတယ်ေနာ်။
ဒီသီချင်းကေလးကို ဒီအချိန်မှာ ေရးရတာကလည်း ကိုယ်နဲ့ တိုက်ဆိုင်ေနေပသကိုး။ အိမ်ြပန်ချင်တာ ထွန့်ထွန့်လူးေနေသာ်ြငားလည်း ဘူတန်မှာ နှစ်နှစ်တာ ေတွ့ခဲ့ရတဲ့လူေတွကို ြပန်သွားရင် ေနာက်မေတွ့ရေတာ့ဘူးရယ်လို့ စိတ်မေကာင်းစွာနဲ့ အတတ်နိုင်ဆံုး ေြကနပ်ေအာင် ြပုစုကုသ ဆက်ဆံလိုက်ေလျာလို့ နှုတ်ဆက်ေနရတဲ့ အခါပါဗျာ။ ြပန်ချိန်တန်လို့ ဖုတ်ဖက်ခါြပီး နင်တို့ဟာနင်တို့ ြဖစ်ချင်ရာြဖစ် ကျန်ရစ်ြကေရာ့လဟယ်လို့ စိတ်ထဲမှာ မထားနိုင်တာ ကိုယ့်အားနည်းချက်ေပါ့။ အတိတ်ကေရစက်ေြကာင့် တခါမှ မြမင်ဘူးမေတွ့ဘူးပဲနဲ့ တရပ်တေကျးကလာတဲ့ သူစိမ်းြပင်ြပင်ကို မိသားစုသဖွယ် ဝိုင်းဝန်းခင်မင်ြကတာေတွလည်း ဘယ်ေမ့နိုင်ပါ့မလဲ။ ေရွှမန်းတင်ေမာင် သီချင်းထဲကလို “တစ်ဦးေမတ္တာ တစ်ဦးမှာ ကူးလာဆက်ဆံ တုန့်ြပန်ပါသည်။ ဧကန်မလွဲ အမှန်ပါပဲအတည်။” လို့ ကြပရဦးမလားပဲ။ ဒီမလည်းပဲ ပါရိုးေလဆိပ်မှာ တီးကက်ေတာင်ပင် ဝယ်လို့ထားပါေပါ့။
ဘူတန်ကလူေတွနဲ့ တပါတည်း နှုတ်ဆက်ရမည့်သူေတွကေတာ့ ေဖ့စ်ဘုတ်ေပါ်က မိတ်ေဆွများပါပဲ။ မြပန်ခင်မို့ မအိပ်မေန အတင်းတွန်းေရး တွန်းတင်ေနတာ။ ြပန်သွားရင် ကိုယ့် အိပ်ချိန်စားချိန်ထက် အေရးြကီးတဲ့ ဝတ္တရားများစွာနဲ့ ေရးဖို့ေနေနသာသာ ေတွးဖို့ေတာင် အချိန်ရေတာ့မယ် မထင်ပါဘူး။ အခုလိုမျိုး စိတ်ထဲရှိရာ ေရးခွင့် ေတွးခွင့်လည်း မရှိတဲ့အရပ်မို့လို့ ဒီမှာေရးခဲ့တာေတွကို ရမယ်ရှာြပီး လာလာေလ လိုက်ခဲ့ေတာ့ဆို ေတွ့ဆံုေဆွးေနွး ပညာေပးေနမလားေတာင် မသိ။ ေြကာက်လို့ေတာ့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဆက်ေရးနိုင်ဖို့ ဆိုတာကေတာ့ သိပ်မေသချာ အမှန်။ စိတ်ကူးထား တာကေတာ့ ဒီမှာေရးထားတဲ့စာေတွကို သိမီသူများ မှတ်တမ်းမှတ်ရာများနဲ့ ေမးြမန်း ရှာေဖွ ဖတ်ရှု တိုက်ဆိုင်လို့ အေချာြပန်ြပင်ေပးချင်ပါတယ်။
ပံုနှိပ်စာလံုးနဲ့ထုတ်ဖို့ ဆိုတာကေတာ့ မူပိုင်ခွင့်ေတွရယ် ဆင်ဆာေတွရယ်နဲ့မို့ ြဖစ်နိုင်ေချ နည်းပါးလွန်းပါတယ်။ တကယ်ေတာ့ ဒီမှတ်စုကေလးေတွ ေရးရတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကေတာ့ ေပျာက်ကွယ်လုနီးြဖစ်ေနတဲ့ သီချင်းေကာင်းကေလးေတွကတဆင့် ြမန်မာမှု အနုပညာနဲ့ ခုေခတ် ြမန်မာလူငယ်ေတွ မစိမ်းေစချင်လို့ ြပန်လည်ေဖာ်ထုတ်ေပးချင်တာပါ။ ဒါေြကာင့်မို့ ကူးချင်တဲ့သူ ကူးချင်သေလာက်ကူး။ ကျွန်ေတာ့်နံမည် မတပ်လည်းရတယ်။ နားေထာင်ြဖစ် ေတွးြဖစ်ရင် ေတာ်ြပီ လို့ သေဘာထားပါတယ်။ ဒီမှတ်စုေတွနဲ့ စာေရးဆရာလည်း လုပ်မစားချင်သလို နံမည်လည်း မြကီးချင်ပါဘူး။ ဒီသီချင်းကေလးေတွကို ကျွန်ေတာ် ခံုခံုမင်မင် အရသာရှိရှိ နားေထာင်ပါတယ်။ ဆိုတဲ့အခါ ဆိုပါတယ်။ အဲဒီပီတိက ကျွန်ေတာ့်အတွက် လံုေလာက်ပါတယ်။ ဒီမှတ်စုေတွ ေရးတဲ့အခါ ကျွန်ေတာ့်မှာ အကျိုးအြမတ်တစ်ခုရပါတယ်။ အဲဒါကေတာ့ အေတွးအေခါ်ပါ။
အရင်ကထက်စာရင် ေတာ်ေတာ်ေလး ေတွးတတ်ြမင်တတ် လာတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ အရင်က ေတွးကို မေတွးနိူင်တာေလ။ ကျွန်ေတာ့်ေစတနာ အရင်းခံကေတာ့ လူငယ်ေတွကိုလည်း အဲသလိုပဲ ြမန်မာသီချင်းေလးေတွ နှစ်နှစ် ြခိုက်ြခိုက် နားေထာင်တတ်၊ အေြကာင်းအရာတစ်ခုကို တဘက်သတ်မဟုတ်တဲ့၊ သူများလှည့်ဖျား မှိုင်းတိုက်ထားတဲ့ အြမင်မဟုတ်ပဲ ကိုယ်ပိုင် အသိဉာဏ် နဲ့ မှန်မှန်ကန်ကန် သံုးသပ်တတ် လာေစချင်ပါတယ်။ ကျွန်ေတာ့်အြမင်က အမှန်လို့မဆိုလိုပါဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် သံုးသပ်ပါ။ ငါ့အေဖေြပာလို့ မှန်တာ။ ငါ့အဘ လုပ်လို့ ဟုတ်တာ။ ငါ့ဆရာက ဒီအတိုင်းြပထားတာဆိုတဲ့ ေဘာင်ထဲကေန ထွက်ြပီး ေတွးေခါ်ဆင်ြခင်နိုင်ဖို့ ကိုယ်ပိုင် အသိဉာဏ်ရှိဖို့လိုတယ်လို့ မထင်ဘူးလား။ ကျွန်ေတာ့်သမီးေလးြကီးလာရင်လည်း ကျွန်ေတာ့်ေြပာစကားနားေထာင်၊ ေြပာတဲ့အတိုင်းတေသွ မတိမ်းလုပ်ဆိုတဲ့ အရုပ်တစ်ရုပ်ထက် သူကိုယ်တိုင် ေတွးေခါ်သံုးသပ် ဆင်ြခင်တာကိုပဲ လိုချင်ပါတယ်။ ေခတ်ကာလ အေြခအေနအရ အမိန့်နာခံမှုက ေတွးေခါ်ဆင်ြခင်မှုထက် အေရးပါေနတဲ့ ကျွန်ေတာ်တို့ နိုင်ငံမှာ အသိဉာဏ်ဦးေနှာက်ေရာ ခံစားတတ်တဲ့အသည်းနှလံုးပါ ဖွံြဖိုးတဲ့ လူငယ်မျိုးဆက်သစ်ေတွ ပွားများလာေစချင်ပါတယ်။
ေဖ့စ်ဘုတ်ေပါ်မှာ ကျွန်ေတာ့်နဲ့ မိတ်ေဆွြဖစ်ချင်သူတိုင်းကို အစိမ်းအကျက် ကျားမ မေရွး ကျွန်ေတာ် လက်ခံပါတယ်။ အတတ်နိုင်ဆံုး အဆင်ေြပေအာင် ဆက်ဆံပါတယ်။ မလိုက်ေလျာနိုင်တဲ့ သူတချို့အတွက်ေတာ့ ကျွန်ေတာ် စိတ်မေကာင်းပါဘူး။ ကျွန်ေတာ့်မှာ ေဆးရံုတာဝန် ဝတ္တရားများြပီးရင် အဲဒီေန့ အင်တာနက်ေပါ်က အေြခအေနနဲ့ ကျွန်ေတာ့်ဆီ ေရာက်ေနတဲ့စာများကို ဖတ်ရပါတယ်။ ြပီးရင် ဒီကေန့အတွက် ဘာသီချင်း တင်ရင်ေကာင်းမလဲ လိုက်ရှာရပါတယ်။ ကျွန်ေတာ့်ကွန်ြပူတာထဲမှာ ဘာသီချင်းမှ ပါမလာပါဘူး။ လိုချင်တဲ့သီချင်းနဲ့ ရတဲ့သီချင်းကလည်း ကိုက်ချင်မှ ကိုက်ပါတယ်။ ရြပန်ေတာ့ ဘာေရးရမလဲ ေတွးရပါေသးတယ်။
ေြပာချင်တဲ့ အေြကာင်းအရာကို ရေတာ့မှ ေတွးရင်း ေရးရင်း ြပင်ရင်း ဖျက်ရင်းနဲ့ မြပီးနိုင်မစီးနိုင် စခန်းသွားရပါတယ်။ ကွန်နက်ရှင်မေကာင်း၊ သီချင်းရှည်သွားရင် အိပ်ချိန်ထဲက ေတာ်ေတာ် ပဲ့ပါသွားေရာ။ များေသာအားြဖင့် ကွန်မန့်ေပးသူ၊ စာပို့သူ၊ စကားလက်ဆံုေြပာသူများ အားလံုးလိုလို ကျွန်ေတာ် ေကာင်းေကာင်းမွန်မွန် ြပန်ြကားပါတယ်။ သို့ေသာ်လည်း ဘာလုပ်ေနလဲ။ ဘာဟင်းနဲ့စားလဲ။ ဘယ်သူချက်ေကျွးလဲ။ မညာနဲ့ေနာ်။ တြခားဘယ်သူနဲ့ေြပာေနေသးလဲ ဆိုတာမျိုးကို တရက်က နှစ်ရက် ကျွန်ေတာ် သည်းညည်းခံပါတယ်။ ြကာလာတဲ့အခါ ကျွန်ေတာ် အချိန်မေပးနိုင်လို့ အေြကာင်းမြပန်ပါဘူး။ တခါမှ မြမင်ဖူးတဲ့သူေတွမို့လို့ မုန်းစရာလည်း အေြကာင်းမရှိသလို ချစ်စရာလည်း အေြကာင်းမရှိပါဘူး။ အဲဒီသူေတွ ကျွန်ေတာ့်ေြကာင့် စိတ်အေနှာက်အယှက် ြဖစ်ရတယ်ဆိုရင် စိတ်မေကာင်းပါဘူး။
ေနာက်မိတ်ေဆွတမျိုးကေတာ့ ကျွန်ေတာ်နဲ့ အြမင်မတူ ကွဲြပားေသာသူများပါ။ ကျွန်ေတာ့်အေနနဲ့ ကိုယ်ကသာအမှန် ဆန့်ကျင်ဘက်ကအမှားလို့ ဘယ်တုန်းကမှ မေတွးပါဘူး။ သူလည်းသူ ယံုြကည်ရာမို့ သူ့အြမင်နဲ့သူလို့ သေဘာထားပါတယ်။ ဒါေပမယ့် ကျွန်ေတာ်ေရးတဲ့စာေတွက အေနှာင့်မလွတ် အသွားမလွတ်မို့လို့ သူတို့အတွက် တနွယ်ငင် တစင်ပါရပါတယ်။ လက်သည်းဆိတ် လက်ထိပ်နာရပါတယ် ဆိုရင်လည်း အဲဒီအတွက် ေတာင်းပန်ပါတယ်။ ေနာက်အေြကာင်းတစ်ခုကေတာ့ ကျွန်ေတာ်ေရးခဲ့တဲ့စာေတွအတွက် တာဝန်ရှိတဲ့သူ တစံုတရာြပစ်ဒဏ်ခံထိုက်တဲ့သူဆိုရင် ကျွန်ေတာ်ကိုယ်တိုင်သာြဖစ်ပါတယ်။ ကျွန်ေတာ်စာေရးရတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ထဲမှာ အစိုးရမေကာင်းေြကာင်း ေရးြပီး သူများလက်ခုပ်တီးခံချင်တဲ့စိတ်၊ အဖမ်းခံရမှာစိုးလို့ မြပန်ရဲေတာ့ဘူး ခိုလှံုခွင့်ေပးပါ ဆိုတဲ့စိတ် စိုးစဉ်းမျှ မရှိပါဘူး။ ကျွန်ေတာ်ေတွ့ြမင် ခံစားရတဲ့အတိုင်း ယံုြကည်တဲ့အတိုင်း ရိုးသားစွာေရးပါတယ်။
ဝန်ထမ်းဆိုတာ အစိုးရဆန့်ကျင်ေရးအဖွဲ့အစည်း ြပည်ပမီဒီယာ အသံလွှင့်ဌာနဆိုတာေတွကို အဆက်အသွယ် မလုပ်ရဘူး။ စတာေတွဟာ ဝန်ထမ်းစည်းမျဉ်းစည်းကမ်းထဲမှာပါတယ် ဆိုရင်လည်း လက်ခံပါတယ်။ ကျွန်ေတာ် ဘယ်သူနဲ့မှ အဆက်အသွယ်မလုပ်ပါဘူး။ ကျွန်ေတာ့်စာေလး ထည့်ေပးပါ ဘယ်သူ့ကိုမှ စာမူမပို့ဖူးဘူး။ နှစ်သက်သူတိုင်း ဧဟိ ဘုဥ္ဇာဟိ။ သေဘာရှိ ကေလာဟိ။ အဲဒီေတာ့ မင်းရဲ့အေတွးအေခါ်ေတွဟာ လွဲမှားေနတယ်။ ြပန်လည်တည့်မတ်သွားေအာင် တရားစခန်းေလး ဝင်ေချပါဆိုလည်း ဝင်ယံုေပါ့။ ေရှ့ကသွားတဲ့သူေတွလည်း သွားေနတုန်း။ ေနာက်က လိုက်လာမည့်သူေတွလည်း လိုက်လာြကဦးမှာပဲ။ ကျွန်ေတာ့်မှာ အဲဒီဝဋ် ပါရင်လည်း ဆပ်ရမှာပ။ ကျွန်ေတာ့်စာေတွဟာ အဲဒီလူြကီးေတွအတွက် ကလိကလိနဲ့ အေနှာက်အယှက်ြဖစ်ရပါတယ် ဆိုရင်လည်း ဝမ်းနည်းပါသည်ေပါ့။
သို့ေသာ်ြငားလည်း အြပင်မှာ တခါမှ မြမင်ဖူး မေတွ့ဖူးေသးတဲ့ မိတ်ေဆွများကို မြကာခင် အရှင်လတ်လတ်ြကီး ြမင်ေတွ့ေြပာဆိုခွင့်ရေတာ့မှာကိုေတာ့ ဝမ်းသာပါတယ်။ ဓါတ်ပံုထဲမှာထက် အြပင်မှာ ပိုေချာသကိုးလို့ အြပန်အလှန် ေြပာြကတာေပါ့ေနာ်။ သေဘာေကာင်းမှာကေတာ့ ေသချာြပီးသားပဲဟာ။ (ဧည့်သည်မလုပ်ခင်ကတည်းက ြကိုဖားထားတာ) သူများေတွေတာ့ မသိဘူး။ ကျွန်ေတာ်ေတာ့ အဲဒိအေြပာေလးေတွနဲ့ချည့် ေဖ့စ်ဘုတ်ထဲက သူငယ်ချင်းေတွဆီ လိုက်လည်ြပီး ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက်ပို့ခိုင်းေနတာြကာေပါ့။ သူတို့ခမျာ ေရာင်းစားလည်း ဝယ်မည့်လူမရှိတဲ့ ေရွှဧည့်သည်ြကီးကို ြကိုရပို့ရ ဒုက္ခေတွများလို့။ အိမ်မြပန်ခင် ခုတေခါက် အလှည့်ကျသူများကေတာ့ ဘန်ေကာက် ချင်းမိုင် ဖူးခက် စကင်္ာပူမှ မိတ်ေဆွြကီးများ ြဖစ်ပါေြကာင်း သတင်းေကာင်းေပးလိုက်ရပါတယ်။ ဟိုပုဇွန်ေတာင်သားေတွလိုေတာ့ မတားေလာက်ဘူး ထင်ပါရဲ့ ေနာ့။
ဝသန်ကာလ မိုးေတွကျေတာ့ တို့ေြမကို တ ပါလို့ ပါးပါးကွက် ထားအသားညက် မညင်းပါဘု ကန်သင်းမှာလ ကန်သင်းမှာလာလို့ ေပွ့ပါေတာ့ေမ။
မိုးေတွက ညို … ညို….ဝို … ဝို .. ရွာမလိုလိုနဲ့ ဟိုနန်းေတာ်ေရှ့သို့ ညွှန်းရမယ့် သဏ္ဍန်ပံုလို လွမ်းတာနဲ့ အသံကုန်ဆို ဆို..။
(ရန်ကုန်ြမို့အတွင်း ကိုယ့်သီချင်းေလးကိုယ် ေရးလို့ဆို) ၂ ။ ဟိုေတာင်စဉ်နယ်မှာေလ ြကာြဖူြကာြပာေတွက ေပါပါဘိသနဲ့ တို့ေမာင်တင်ေရ လာလျှင် လာပါေတာ့ရယ်လို့ ခုေနများ ေကာက်စိုက်သမေလးေတွက သီချင်း သံြပိုင်ဆို။ ပတ် ေဗ တိုး ဘို။
အို … ေရွှမိုးညို။
(မန္တေလး ေရွှမန္တေလး ချမ်းေအးပူအိုက် ေအာက်သူေတွလိုက်ခဲ့ရမယ် ေမာင်တင်မဆို) ၂ ။ (ရန်ကုန်မှာ မြပတ်ေနချင်ပါတယ်။ နတ်ေြပြကီးလို့ ဆိုြကပါစို့။ သို့ေပမယ့် ကိုယ့်ြမို့ကိုယ်ေတာ့ လွမ်းေသးတယ် ရိုးရိုးပဲဗျို) ၂ ။ ဟိုပန်းြခံ အတွင်းဝတိံြကီးလိုကွယ် အဂင်္လိပ်ဘင်သံေတွက ေလချိုချို ကျုပ်တို့ ေဗတိုးဘို ေလာက်ေတာ့ နားထဲမစွဲသဗျို။
အို … ေရွှမိုးညို။
ြပန်ေတာ့မယ်။ ေမာင်တင် ြပန်ေတာ့မယ်။ ြပန်ေတာ့မယ် ြပန်ေတာ့မယ် နဲ့ ကွမ်းြခံဘူတာရံုမှာ တီးကက်ေတာင်ပင် ဝယ်လို့ထားပါသတဲ့။ ဇီးကွက်ေရးတဲ့ ေမာင်တင်ေရ မင်း ြပန်ေတာ့မလားရယ်လို့ ဟိုပုဇွန်ေတာင်သားေတွက တားြပန်လာသကို။ ပတ် ေဗ တိုး ဘို။
အို … ေရွှမိုးညို။
သုေမာင်
http://morris.myanmar-sar.org/Myanmar%20Oldies/Artist_-_Shwemoenyo.mp3
ဝင်းဦး
0 comments:
Post a Comment