ေမး ။ နံမည်ကေလး တဆိတ်ေလာက် ခင်ဗျာ။
ေြဖ ။ ဟုတ်ကဲ့။ အေဖတို့ အေမတို့ ေပးထားတဲ့ အတိုင်းပဲ ပရိုဖိုင်းမှာ တင်ထားပါတယ်။ ြကူ ေြကာင် ပွားလို့ေကာင်းေအာင် ချစ်ဖို့ေကာင်းတဲ့ ကိုကို တို့၊ အလန်းဇယားကေလးတို့ လို လှတပတ နစ်ကေလးေတွ ေပးရမယ့် အရွယ်လည်း လွန်ခဲ့ပါြပီ။ ေဗဒင်ဆရာဆီေြပးြပီး စန်းတက်မယ့် နံမည်ေပးနည်းေတွနဲ့ြဖစ်ြဖစ်၊ စာေရးဆရာမေလးများထံ ဉာဏ်ပူေဇာ်ခ ကန်ေတာ့လို့ြဖစ်ြဖစ်လည်း အသစ်မမှည့်ချင်ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့်နံမည် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ေမ့ေနမှ အခက်။
ေမး ။ ဟိုစာဒီစာေတွေရးေနေတာ့ ကေလာင်အမည်ေလးဘာေလးများ ေပးချင်မလား လို့။
ေြဖ ။ ေတာင်မေရာက် ေြမာက်မေရာက် စာတိုငညိုလုပ်ေနတာ ြကိးြကီးကျယ်ကျယ် စာေရးဆရာများလို နံမည်မှည့်ေနစရာ လို မထင်ေပါင်ဗျာ။ အဲဒါမျိုးေတွက ေကျာင်းတုန်းက ဖေယာင်းခံေကာ်ပီ နဲ့ ကဗျာစာအုပ်ထုတ်တဲ့ေခတ်မှာ ကျန်ခဲ့ြပီ။
ေမး ။ ဒါဆို စာေရးဆရာ မြဖစ်ချင်ဖူးဆိုတဲ့ သေဘာလား။
ေြဖ ။ ြကမ်းြကားေလြကားဆရာရယ်။ စာေရးဆရာဆိုတာ ကျွန်ေတာ် ငယ်ငယ်က သိဖူးြမင်ဖူးသေလာက်ေတာ့ ဗဟုသုတသိပ်စံုရတာ။ သူများဆရာလုပ်ရတယ်ဆိုတာ လွယ်မှတ်လို့။ သားသားတို့က အခုမှ လက်ေဆာ့တဲ့ အဆင့်ပါ။
ေမး ။ မြဖစ်ချင်ဘူးလို့ ေြပာချင်တာလား။
ေြဖ ။ ဟုတ်ကဲ့။ ကျွန်ေတာ် ဆရာဝန်ေပါက်စ ဘဝမှာ သီချင်းြကီးေတွ တက်ေနတုန်းက ဆရာေမာင်သစ် နဲ့ အမှတ်မထင် ဆံုဖူးပါတယ်။ ဆရာက ကျွန်ေတာ့်ကို လူမိုက် လို့ေြပာပါတယ်။ ေခတ်မရှိေတာ့တဲ့ မျိုးတုန်းေပျာက်ကွယ်ေနတဲ့ အလုပ် နှစ်ခု ကို တြပိုင်တည်းလုပ်လို့တဲ့။ ဆရာဝန် အလုပ်ရယ်။ သီချင်းြကီးသင်တာရယ်ပါ။ ဒီအလုပ်နှစ်ခုတည်းနဲ့ေတာင် လူေမွှးလူေတာင် မေြပာင်နိုင်တာ စာေရးဆရာများ ထပ်လုပ်မိရင် ငတ်ေသရချည်ရဲ့။
ေမး ။ စာေရးဆရာေတွကို အထင်ေသးလှချည်လား။
ေြဖ ။ အေမွှပါလားဟဲ့။ စာေရးဆရာများကို အထင်ေသးတာ မဟုတ်ရေပါင်ဗျာ။ ြမန်မာစာေပေလာကြကီးထဲ မဝင်ဝံ့လို့ပါ။ ပင်လယ်ြကီးက သိပ်ကျယ်ေတာ့ ငါးကေလး နီမိုလို ကိုယ့်အသိုက်ကေလးထဲေနတာပဲ စိတ်ချရပါတယ်။ ဘိုးေတာ် ဘွားေတာ်ြကီးများေတာင် မရှုနိုင် မကယ်နိုင် ယကလယ်လိုက်ေနတာ ြမင်ရေတာ့ သိုင်းေလာကရဲ့ စိန်ေခါ်သံေတွကို ပရိသတ်ပဲ လုပ်ပါ့မယ်ဗျာ။ နံမည်ြပီးရင် အသက်ဆက်ေမးေလဗျာ။ ခင်ဗျားဥစ္စာ တုတ်ေရာင်းဓါးေရာင်းနဲ့။
ေမး ။ ေကာင်းြပီ။ ဒါေလာက်ေြပာချင်ေနရင်ြဖင့်။ မမင်းြဖူ မှန်မှန်ေြပာဗျာ။ အသက်ဘယ်ေလာက် ရှိြပီတုန်း။
ေြဖ ။ ေမွးသမိခင် ဖွားသန့်စင်ခဲ့တာကေတာ့ ၁၉၆၇၊ ဩဂုတ်လ ၂၉ ရက်မှာပါ။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ေတာ့ သံုးဆယ်ေကျာ်ြပီလို့ပဲ မှတ်ထားလိုက်တယ်။ ခနခန ေရေနရမှာစိုးလို့။ စိတ်ကေတာ့ ကိုယ်ေမွးထားတဲ့သမီးနဲ့ေတာင် ေဆာ့လို့ေကာင်းတုန်း။
ေမး ။ သူများေတွက ပရိုဖိုင်းမှာ ငယ်ငယ်က ပံုကေလးတင်ထားတာလားလို့ ေမးြကတယ်ေနာ်။
(မှတ်ချက်၊ ဤေမးခွန်းအား ေြဖချင်လွန်း၍ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လာဘ်ထိုးကာ ေမးေစသည်.)
ေြဖ ။ မဟုတ်က ဟုတ်ကဗျာ။ အဲဒါ ဘူတန် ေရာက်မှ ဝက်ကင်ထဲကေန ရီုက်ထားတာ။ အရင်က ကင်မရာတို့ လက်ေတာ့တို့ ဆိုတာ တသက်နဲ့တကိုယ် တခါမှ မပိုင်ဖူးဘူး။ ဖိုတိုေရှာ့လည်း မလုပ်တတ်ေပါင်ဗျာ။ ညေမှာင်ရင်ေတာင် ဖလက်ရှ် ဘယ်လိုဖွင့်ရမှန်းေတာင် ေကာင်းေကာင်းသိတာမဟုတ်။ မယံု ရိုက်ထားတဲ့ ပံုေတွကိုြကည့် ေနပူထဲကေစာင့်ေနပါ မပန်းေဝ ချည့်ပဲ။
ေမး ။ ဒါဆို ေတာ်ေတာ်နုတာပဲေနာ် လို့ အေြပာခံချင်သလား။
ေြဖ ။ အရင်က မြမင်ဖူးတဲ့ သူစိမ်းေတွက ေြပာေကာင်းေြပာမှာေပါ့။ ေန့တိုင်းမှန်ြကည့်ေနတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုေတာ့ အိုလာတာ ရွဲလာတာ သိတာေပါ့။ အသက် ၃၀ ေကျာ်ကတည်းက စ သတိထားမိတယ်။ လိုင်စင်ပံု ရိုက်ရင် ၂ ဆိုင် ၃ ဆိုင် ေြပာင်း ရိုက်ယူတာေတာင် စိတ်တိုင်းမကျေတာ့ဘူး။ ေနာက်ေတာ့မှ သေဘာေပါက်သွားတယ်။ ဆိုင်က ညံ့တာမဟုတ်ဘူး။ ငါက ဂွမ်းလာတာလို့။
ေမး ။ အဲလို အနိစ္စလက္ခဏာေတွထင်လာေတာ့ ေတာမထွက်ချင်ဘူးလား။
ေြဖ ။ ဟုတ်ကဲ့။ ငါေတာ့ ေရှ့ေလျှာက် အရွယ်ကျြပီလို့ ြမင်မိတဲ့အချိန်မှာ ကျွန်ေတာ် ဆံုးြဖတ်ချက် ြပတ်ြပတ်သားသားချလိုက်ပါတယ်။ အိမ်ေထာင်ြပုဖို့ပါ။
ေမး ။ ဘုရားြဖစ်မည့် အုတ်နီခဲြကီးပါလား။ ေယာကင်္ျားတေယာက် မိန်းမ ရဖို့ ရုပ်လိုတယ် လို့ ထင်တယ်ေပါ့။
ေြဖ ။ တြခားဟာေတွက ကျွန်ေတာ့်မှ မရှိတာဗျာ။ ဒါေလးေတာင် အေမေမွးေပးထားလို့ သနားကမားကျန်တာ။ အသက်ကရ၊ ဗိုက်ကရွှဲလာ၊ ေမးနှစ်ထပ်နဲ့ မျက်ခွံမို့ေမှးေမှးနဲ့ဆို ကိုယ့်ရုပ်ေတာင် ကိုယ် မှန်ထဲ ြပန်မြကည့်ချင်ဘူး။
ေမး ။ အင်း ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ြကည့်ေပျာ်ရှုေပျာ်လို့ထင်ထားတာကေတာ့ ေမးစရာေတာင် မလိုေတာ့ဘူး။
ေြဖ ။ ဟုတ်။ အဲဒါကေတာ့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်လည်းသိတယ်။ သူများေတွလည်း ေြပာြကတယ်ေလ။
ေမး ။ ေတာ်ြပီကွယ်၊ ေမတ္တာပျက်လို့ အေြကာင်းအရာေြပာင်းတယ်။ အလုပ်အကိုင် အေြကာင်းေြပာ။
ေြဖ ။ ဒီေလာက် ခုနစ်ေဆွး ရှစ်ေဆွး သီချင်းြကီးေတွ လှန်ေလှာေနမှ ေမးေနရေသးလားဗျာ။ ခွဲစိတ်ဆရာဝန်လုပ်တာေပါ့။
ေမး ။ ေရာ်။ ဆိုင်လို့လား ဆရာသမားရဲ့။
ေြဖ ။ ဆိုင်ပါေသာ်ေကာဗျာ။ အမိေြမက ခွဲစိတ်ဆရာဝန် အလုပ်ဟာလည်း ကျွန်ေတာ် ေရးေရးေနတဲ့ သီချင်းေတွေခတ်တုန်းက ကိရိယာေတွ ပညာေတွကို ရိုရိုေသေသ ဆက်လက်သင်ြကား ေလ့ကျင့်ေနြကရတာေပါ့။ ေလှြကီးထိုး လက်ရိုးခွဲအတတ်မှာေတာ့ အေနာက်နိုင်ငံေတွနဲ့ ယှဉ်နိုင်ပါတယ်။ စစ်ြကိုေခတ်ကဆရာဝန်ြကီးေတွနဲ့ေလ။
ေမး ။ ဆင်ဆာေတွ ပါလာေတာ့မှာပဲ။ စကားေြပာတာ လွတ်လွတ်ကင်းကင်း ေြပာတတ်ပံုမရဘူး။ အခု လက်ရှိ ဘယ်မှာ အလုပ်လုပ်ေနလဲ။
ေြဖ ။ နိုင်ငံေတာ် အစိုးရ ရဲ့ အစီအစဉ် နဲ့ ဘူတန်နိုင်ငံ အေရှ့ပိုင်းက ြမို့ကေလးတစ်ခုမှာ နှစ်နှစ်တာ တာဝန်ထမ်းေဆာင်ေနပါတယ်။ လာမည့် ဇန်နဝါရီလလယ်မှာ နှစ်ေစ့တဲ့အခါ အမိေြမမှာ ကျရာတာဝန်များကို ြပန်လည် ထမ်းေဆာင်မည် ြဖစ်ပါေြကာင်း။
ေမး ။ ေကျာ်စိုးဦး ေလသံကလည်းပါေသး။ တကယ်ြပန်မှာမို့လို့လား။ သူများေတွလို ဟိုနားဒီနားေလးေတွ စီဗီပို့ြပီး အလုပ်မေလျှာက်ချင်ဘူးလား။ အိမ်ြပန်ေရာက်ရင် ချင်းေတာင်ပို့မှာ သိသားနဲ့။
ေြဖ ။ ဝဋ်ေကျွးဆိုတာ ပါလာရင် ကုန်ေအာင်ဆပ်ရတယ်ဗျ။ ကျွန်ေတာ်က ဝဋ်မကုန်ေသးဘူးေလ။ ပူတာအို ပို့လည်း သွားရမှာပ။ အင်းစိန်၊ ေရြကည်အိုင်၊ သာယာဝတီ၊ ြမစ်ြကီးနားမပို့ရင် ေတာ်လှြပီ။
ေမး ။ ဘာ အခုမှ ေြကာက်ပါြပီလဲ။ နိုင်ငံ့ဝန်ထမ်းတေယာက်လုပ်ြပိး အစိုးရကို အြကည်ညိုပျက်ေအာင် ဘာလို့ေရးရသလဲ။
ေြဖ ။ မှန်လှပါ။ ထားရင်လည်းေနပါမယ်။ သတ်ရင်လည်းေြပးပါမယ်။ နိုင်ငံ့ဝန်ထမ်းဆိုတာ နိုင်ငံေတာ်ကို သစ္စာေစာင့်သိရတာပါ။ ဘဘဗိုလ်ချုပ်ြကီးများရဲ့ အိမ်ေတာ်ပါကျွန် မဟုတ်ေြကာင်းပါ။ ြပည်သူကိုသာ သစ္စာေစာင့်သိရန် ရှိေြကာင်းပါ။
ေမး ။ ခင်ဗျားက အခုေြပာေတာ့သာ မိုးလားကဲလား နဲ့ပါ။ မေဗဒါထဲက ေမာင့်အေဖြကီးေြပာသလို ကုလားထိုင်တလံုးေလာက် ပစ်ေပးလိုက်ရင် ြငိမ်သွားမှာ။
ေြဖ ။ ဒါကေတာ့ ထိုင်ြကည့်မှ သိေတာ့မေပါ့ဗျာ။ ပင်စင်သက်တဝက်ကျိုးလာတာေတာင် ရာထူးတခါမှ မတက်ဖူးေသးပဲ နဲ့ ဘယ်သိမှာတုန်း။
ေမး ။ ဒီအေခါ်အေြပာနဲ့ေတာ့ ေတာ်ေတာ် နီးစပ်တာ ရာထူးတက်ဖို့။ ဆရာဝန်ြကီး သိပ်ြဖစ်ချင်ေနတယ်ေပါ့ေလ။
ေြဖ ။ အဲဒါြဖစ်မှာ အေြကာက်ဆံုးပါ။ ငါးတကာယိုသမျှ သူ့ဆီစုြကတာ။ ေခတ်အခါက အရင်လို ေကာင်းေတာ့တာမဟုတ်။ အမျိုးထဲ ေရှ့ေန မရှိဘူးဗျ။
ေမး ။ ဒါဆိုလည်း တသီးပုဂ္ဂလေလး ဘာေလး ဝင်နွှဲေလဗျာ။ ခင်ဗျား ေကျာင်းေနဖက်ေတွေတာင်ပါဆို။
ေြဖ ။ မမီေတာ့ဘူးဗျ။ အလကားေြပာတာပါ။ ရှင်ဘုရင့် ပုဆိုး ပိုးေတွ တရွှမ်းရွှမ်းြမည်တဲ့အထဲမှာ လက်နှီးစုတ်ေပျာက် မရှာချင်ပါဘူးဗျာ။ အခုေရးေနတဲ့စာေတာင် ဖတ်ြပီး လူမုန်းမများေတာ့ ေြပာချင်တိုင်း ေြပာ။ ပီယသိဒ္ဓိ ကအဲသလို။
ေမး ။ ဘဝမှာ အြဖစ်ချင်ဆံုး နဲ့ မြဖစ်ချင်ဆံုးအရာနှစ်ခု။
ေြဖ ။ အြဖစ်ချင်ဆံုးကေတာ့ နားပင်းေနတဲ့ ဘုန်းြကီးတစ်ပါး ြဖစ်ချင်တယ်ဗျာ။
ေမး ။ နား က ဘာလို့ ပင်းချင်ရတာတုန်း။ မြကားချင်ေယာင်ေဆာင်ဖို့လား။
ေြဖ ။ နားမပင်းရင် သီချင်းသံြကားတိုင်း လိုက်ဆိုေနလို့ အာပတ်ေြဖလို့ ကို ဆံုးမှာ မဟုတ်ဘူးဗျ။
ေမး ။ ဒါဆို မြဖစ်ချင်ဆံုးက ..
ေြဖ ။ ြပည်ေထာင်စု ြမန်မာနိုင်ငံေတာ် အစိုးရ ေပါ့။
ေမး ။ ဘာစကားေြပာတာလဲ။ နာချင်ြပန်ြပီ။
ေြဖ ။ အဟုတ်ပါဗျာ။ ခိုးသားငါးရာနဲ့ ဘုရားတည်ြပီး ေဂါပကလုပ်ရမှာ ရှင်ေမာဂ္ဂလန်ေတာင် စွမ်းနိုင်မယ် မထင်။
ေမး ။ ေတာ်ြပီ။ ြကာရင် ငါပါ စက်ကွင်းမလွတ်ြဖစ်ေတာ့မယ်။ ကဲ..အခု စာဖတ်သူေတွကို ဘာေြပာချင်ေသးလဲ။ ေြပာ ..
ေြဖ ။ စိတ်ရူးေပါက်တိုင်း ေရးသမျှ ေတာင်စဉ်ေရမရတို့ကို သည်းခံဖတ်ရှုေပး၍ ေကျးဇူး အထူးတင်ပါေြကာင်း။
(၁၄. ၁၀. ၂၀၁၀)
0 comments:
Post a Comment