အဆိုေတာ် ဆိုထားတဲ့ သီချင်း အစအဆံုးမေြပာပါနဲ့ ဖဲဝိုင်းမှာ သူငယ်ချင်းတစ်ေယာက်က အမှတ်တမဲ့နဲ့ “ချစ်သူရှိရာ..” လို့ တပိုင်းတစကေလး ညည်းသံြကားမိရင်ေတာင် လက်ထဲကဖဲချပ်ေတွေမ့ြပီး နားကေလးစွင့်မိတဲ့အထိ အရိုးစွဲေနပါတယ်။ စာသားေလးေတွကအစ ရသေြမာက် ဂုဏ်ေြမာက်လွန်းလို့ ကဗျာေတွေတာင် သူ့ေလာက် ကဗျာမဆန်ေအာင်ပါပဲ။ ြကက်တူေရွးကေတာ်ေတာ် မယ်ေဘာ်က ကဲပါေပတယ်လို့ ဆိုြကေပမယ့် ဒီသီချင်းကို ညွှန်းဖို့ရာေတာ့ မူရင်းအရသာကို မီေအာင်မေရးနိုင်တာနဲ့ ေငးမှိုင်ရှာေပါ့ ြကက်တူေရွးလုပ်ရမှာပ။
သီချင်းေခါင်းစဉ် ေပးထားတဲ့ “နှမလက်ေလျှာ့ေနေလေတာ့” တို့ “နှမြပာဝင်းေနရစ်မင်း” တို့ဆိုတာ အင်းဝေခတ်က ြမန်မာစာေပမီးရှူးတန်ေဆာင် စာဆိုေတာ်ြကီး ရှင်မဟာရဋ္ဌသာရ ရဲ့ ကဗျာေတွကစာသားပါ။ ေပေလးပင် သျှင်ေလးပါးဆိုတဲ့ ေတာင်တွင်းြကီးထွက် ရတနာေတွထဲမှာ ကေလးဘဝ ကိုရင်ဝတ်နဲ့ကတည်းက ဆရာေတာ်ြကီးစပ်တဲ့ “ေအာက်ချင်းရင်ေသွး ဥကေမွးသည် ေကွးေလးနုနယ် သနားဖွယ်” ဆိုတဲ့ သံေပါက်ကို ငှက်တို့မည်သည် ဥကမေမွး ေပါက်ရိုးသာရှိသည် ဆိုြပီး “ေအာက်ချင်းရင်ေအာက် ဥကေပါက်သည် ေတာင်ေရာက်နုနယ် ချစ်စဖွယ်” လို့ တမဟုတ်ချင်း အထွန့်တက်တတ်တဲ့ ကိုရင်တတ်ပ ဘဝက လာပါတယ်။
အရွယ်ငယ်ငယ်နဲ့ မင်းပါးခစား စာဆိုများြဖစ်လာတဲ့အခါ မာတုကာမကေလးများကလည်း သည်းသည်းလှုပ် ြကည်ညိုြကပံုပါ။ သို့ေသာ်လည်း သာသနာ့ဝန်ထမ်းဘဝနဲ့ အရိုးထုတ်မယ့်သူမို့ မချင့်မရဲ သံေယာဇဉ်တွယ်ရှာသူတို့ကို ဒီဘဝအတွက်ေတာ့ နှမလက်ေလျှာ့ေနေလေတာ့ ရယ်လို့ ေချွးသိပ်ရှာေလသလားမသိ။ အဲသလို အီစီကလီလကင်္ာများ ေရးေပရန်ေကာရယ်လို့ ငယ်ကသီတင်းသံုးဘက် သူငယ်ချင်း သျှင်မဟာသီလဝံသ က ြကားတဲ့အခါ မခံချင်ေအာင်လို့ “ေတာင်ကိုမေဖာက် ေတာင်းကိုေဖာက်သည် စူးေဆာက်သာသာ ရဋ္ဌသာ” လို့ ခနဲ့ြပီး သူကေတာ့ “ေတာင်းကိုမေဖာက် ေတာင်ကိုေဖာက်သည် စိန်ေကျာက်အသွင် သီလဝံ” ပါတဲ့။ ေလာကီေြကာင်းနဲ့ ဓမ္မေြကာင်းတို့ ေရးဖွဲ့တဲ့အခါ အနှစ်အရသာ ကွာြခားပံုကို သိေစပါတယ်။ ငယ်ငယ်က ြမန်မာစာသင်လာခဲ့ရင် ဒီအေြကာင်းေတွက သိြပီးသားြဖစ်မှာပါ။ ြပန် အစေဖာ်ရံုသက်သက်ပါ။
အခုသီချင်းထဲမှာေတာ့ ဂုဏ်ရည်မတူတဲ့ ချစ်သူကို ခုဘဝမှာေတာ့ ေပါင်းဖက်ရန် မြဖစ်နိုင်ေတာ့လို့ ေနာင်ြဖစ်ေလရာဘဝတိုင်းမှာ ဒီလိုနဖူးစာ မင်ရည်မကျဲေစေြကာင်း ဆုေတာင်းမိတဲ့ ဆင်းရဲသားလုလင်ကေလးအေြကာင်း ေရးဖွဲ့ပါတယ်။ လက်လုပ်လက်စား အေြခခံလူတန်းစားက လူရွယ်ကေလးေတွ ဘယ်ေလာက်အသည်းခိုက်မလဲ သိသာပါတယ်။ သမီးရှင်များ မဂင်္လာေဆာင်မှာ မဖွင့်ြဖစ်ေအာင် ေရှာင်ေလ့ရှိြကပါေရာလား။ ဒီသီချင်းနဲ့ အေြကာင်းအရာတူ ကာလေပါ် ရခိုင်ေတးတစ်ပုဒ်လည်း မင်းြပားမှာ အေတာ် နံမည်ြကီးခဲ့တယ်လို့ သိရပါတယ်။ မဂင်္လာပွဲေတာင် ပျက်သွားပါသတဲ့။ ခံစားနားဆင် ေသာတရှင်တို့ကလည်း အဲသေလာက်ေတာင်ဗျား။ ရွာမှာေတာ့ တွံေတးကို ေရလဲနဲ့ နားေထာင်ြကတာပါ။ “တန်ဖိုးအနဂ္ဂရတနာ နိတံုေရွှကိုသာ..” ဆို အဲဒါ မဂင်္လာေဆာင်၊ “ေထွးညိုကေလးရယ် ” ဆို ညေန ကာလသားေတွ ထန်းရည်ဝိုင်းေရာက်သွားြပီ။ “ေခါင်းေလာင်းသံ တညံညံေပး..”ဆို ေကျာင်းက မိဘဆရာအသင်း အစည်းအေဝးေနမှာ၊ “အြငိမ့်ခံုေပါ်မှာ က ေတာ့ ကိုယ့်အနားမကပ်နဲ့ဆရာ..” ဆို ကေလးေတွ ေကျာင်းကပွဲစေနတာ။ “ပိေတာက်ကို တေယာက်ပျိုချစ်သလို..” က သြကင်္န်မှာ စတုဒီသာမုန့်လံုး၊ ေတာသားများ ြမို့တက်သွားလို့ ဟန်ြကီးပန်ြကီးလုပ်ေနရင် တွံေတးသိန်းတန် အသံကေလးသာေပးလိုက် ေခါင်းကေလး လည်လာလိမ့်မယ် ထင်ပါရဲ့။
ြမန်မာနိုင်ငံရဲ့ အေြခခံလူတန်းစားဟာ ေကျးလက်ေတာရွာများက လာပါတယ်။ ထွန်ယက်စိုက်ပျိုးလုပ်ကိုင် စားေသာက်ရတာ ဆင်းရဲတွင်းနက်လာြပီး စားဝတ်ေနေရး ခက်ခဲရှာလွန်းတဲ့အခါမှာ ေရြကည်ရာြမက်နုရာ ြမို့ြကီးများဆီတက်လို့ အလုပ်ြကမ်း ေအာက်ေြခသိမ်း ေသာ်လည်းေကာင်း၊ ေရာင်းေရးဝယ်တာ ကျွမ်းကျင်ရာကိုလည်းေကာင်း လုပ်ကိုင်စားေသာက် ြကရပါတယ်။ ရန်ကုန်ြမို့ြကီးရဲ့ ပလက်ေဖာင်းေပါ်က ေဈးသည်အများစုဟာ အညာသားေတာသားများ ြဖစ်ပါတယ်။ လူကသာ အညာက၊ ေရာင်းေနတာ ရခိုင်မုန့်တီ၊ ဟသင်္ာတမုန့်တင်းခါး၊ ရှမ်းေခါက်ဆွဲ၊ ေြမအိုးြမီးရှည်၊ ဘဝက အစပ်အဟပ်မတည့်လည်း ချက်ြပုတ်ေရာင်းေနတာေတွ အစပ်အဟပ်တည့် ြပီးတာပဲ။ ရွာမှာလို ေနပူစပ်ခါး ရုန်းရင်း ဝမ်းမဝ ခါးမလှလို့ ြမို့တက် ဝမ်းေကျာင်းရရှာတာပါ။
ေတာက လယ်ပိုင်ယာပိုင်ရှိတဲ့ လူငယ်လူရွယ်များလည်း သိပ်မကွာြခားလှပါဘူး။ မိဘလက်ငုတ်ကေလး ထုခွဲရင်းနှီးြပီးရင် ေအးဂျင့်ရှာလို့ ြပည်ပထွက်စွန့်စားရတာပါပဲ။ ဘဝတက်လမ်းအတွက် ရဲဝံ့စွန့်စားရတာ မဟုတ်ပါဘူး။ မိသားစု စားဝတ်ေနေရး အလျင်မီေအာင် မြဖစ်မေန လုပ်ရရှာတာပါ။ မိဘများအဖို့ရာလည်း ေရှးကလို ငါ့သားသမီးများ ဘွဲ့ရလို့ ပညာတတ်ြကီးများြဖစ်ရင် ဆိုတဲ့ ရည်မှန်းချက်ထားလို့မရေတာ့ပါဘူး။ ဘွဲ့ကို ဘယ်ေနရာမှာမှ သံုးစားလို့မရတာ ြကာခဲ့ြပီပဲ။ လုပ်ကိုင်စားေသာက်လို့မရတဲ့ အရာတခုအတွက် အချိန်ေတွ ေငွေတွ လုပ်အားေတွ ရင်းနှီးဖို့ဆိုတာ ပိုလျှံေနတာမှ မဟုတ်ပဲ။ အလကားေန အဆိုးြမင်ရန်ေကာလို့ထင်တဲ့သူဟာ ကိုယ်တိုင်မသိ မြမင် ကိုယ်ချင်းမစာနိုင်တဲ့သူပါ။
ဒီလူေတွအတွက် တြကိမ်တခါ ေတွးြကည့်ဖူးလို့လား။ ဒီကေန့ဒီအချိန်မှာ သားသမီးရှိတဲ့မိဘတိုင်း ငါ့သားသမီးဆယ်တန်းေအာင်ရင် ဘယ်ေကျာင်းကို လိုက်ေစမှာလဲလို့ မေတွးတဲ့သူရှိလား။ နီးရာတက္ကသိုလ်မှာ ြကံုသလိုတက်လိုက်ပါကွယ်။ အချိန်တန် အလုပ်ကအဆင်သင့်လိ်ု့ စိတ်ချလက်ချေနနိုင်တဲ့သူရှိသလား။ ကိုယ့်သားသမီးကျေတာ့ စကင်္ာပူ၊ မေလးရှား၊ ဩစေတးလျား၊ အဂင်္လန်ပို့ ေကျာင်းထားချင်ြပီး ေတာြကိုအံုြကားက ဆင်းရဲသားဘွဲ့ရများ ဆိုက်ကားနင်းလို့ သတင်းစာေရာင်းလို့ ဝမ်းေကျာင်းေနြကရတာ သတ္တဝါတခု ကံတခုလို့ ေြဖသိမ့်ရမလား။
ေနာက်ဆံုးေတာ့ ေပျာ်ရာလည်းမေန၊ ေတာ်ရာလည်းမေနပဲ၊ ဘဝတက်လမ်း အရှည်ြကီး စဉ်းစားချိန်မရလို့ ထမင်းေလးနပ်မှန်ြငား ေလာက်ငှတဲ့ ဝင်ေငွရှိရာ ြပည်ပမှာ ဝမ်းေကျာင်းရပါေတာ့တယ်။ အဆင်မေြပပဲ ပျက်သွားရှာတဲ့ ဘဝေတွလည်း မေရမတွက်နိုင်ပါ။ နိုင်ငံေတာ်က လူစွမ်းအားအရင်းအြမစ်ေတွ အေြမာက်အများ ရင်းနှီးြမှုတ်နှံလို့ နိုင်ငံြခားဝင်ေငွေတွ ရှာေနတယ်ဆိုြပီး အခွန်ေကာက်ဖို့ေတာ့ မပျက်ေစရပါဘူး။ စာအုပ်လုပ်ကတည်းကကို “ေဟးလားကွယ် ေမာင်ရို့၊ ဝမ်းစမိုးေရာ ေသာသာညံ” နဲ့ စ ရတာ။ မိဘပစ္စည်း ထုခွဲရင်းနှီးထားတာမို့ အခန့်မသင့် အဆင်မေြပရင်ေတာင် ြပန်လာဖို့ မစဉ်းစားရဲတဲ့ဘဝပါ။ ဒီဘဝအတွက်ေတာ့ ေမာင်ြကီးေရာ နှမပါ လက်ေလျှာ့ေနေလဦးေတာ့ကွယ်။ ေနာင်သံသရာ ြဖစ်ေလရာဘဝတိုင်းမှာ ြမန်မာြပည် လူလာမြဖစ်ပါရေစနဲ့ လို့ ဆုေတာင်းရမေလာက်ကို စိတ်နာပါတယ်။ အြပင်မှာ အိုေနရရှာေတာ့လည်း ချစ်သူရှိရာ မလာဝံ့ဝံ့ ဗျာသင့်လှိုင်ပူြကွယ်ရတာပါပဲ။ ြမန်မာြပည်မှာ ထမင်းြကမ်း ယပ်ခတ်စားလို့ နပ်မှန်ြပီဆိုတဲ့ တေန့ေတာ့ြဖင့် သခင့်ဆီအေြပးြပန်လာမယ့်သူေတွချည့်မို့ အားလံုးအတွက် တစ်ခုတည်းေသာ ေမျှာ်လင့်ချက် လင်းေရာင်ြခည်ကို ြကိုဆိုြကပါစို့လားခင်ဗျာ။ တို့ေြပမှာ တို့ေမကမ်းပါတဲ့ သေြပညို ေရွှဘိုပန်းရယ်က လန်းလျက်ပါကို တဲ့။
(ချစ်သူရှိရာ သည်ဌာနဆီသို့ မှန်းဆ တမ်းတပါေသာ်လည်း တခါတေခါက်ြဖင့် မလာေရာက်ဝံ့သူပါကွယ်။ နှစ်ကူးလည်၍ ေန့နှယ်ရက်ေြပာင်း လေညာင်းကူးလာ၊ ြကည်သာရွှင်ြပ ချစ်သူမျက်နှာ လှလှပပ ြမင်လိုလှတဲ့ တေမခင်ကိုြဖင့် မြကင်ဝံ့ သူဗျာြကွယ်) ၂ ။
ြမတ်မျိုးြမင့်မှန် ြကင်မယ်ြကံ၍ ရွယ်ရန်ရည်ရင့် ဆင်တိုင်းတင့်သူရယ်။ ေဒဝစ္ဆရာနတ်မယ်လျနှယ် လှေခါင်ဝင်းထွဋ် ပစ်မျိုးလွတ်ကင်း ဆင်းအင်လက္ခဏာ ြပည့်စံုရှာတယ်။ အချစ်ဦးသူ မပစ်ဘူးအတူ စိတ်ကရည်စူး ရည်စူးမိေသာ်လည်း ဂုဏ်တံတိုင်းကာြခား ြခံုသိုင်းကာထား။ သံကွန်ြခာ ခုနစ်ဆင့်မှာမှ အသွင်တင့်သူ လှေခါင်မှူးရယ် မြကင်ဝံ့သူ မင့်ေမာင် ရူးရှာမယ်။
အခုေတာ့ြဖင့် မေနသာ တေြပတရွာသို့ ေသွခွာလို့ ေြပးခဲ့ြပီကွယ်။ မြကင်နာလို့ေတာ့ ဟုတ်ပါဘူး။ မယှဉ်သာလို့ ဆုတ်လာသူ တစ်ဦးဘဝဝယ်။ ချစ်သူရှိရာ မလာဝံ့ဝံ့ ဗျာသင့် လှိုင်ပူြကွယ်။
(စိေန္တြမတ်ထံ ဆုပန်သ အခုတဖန်ဘဝ မဆံုရသည် ရှိေသာ် ေနာင်တမလွန် ဘဝဆက်တိုင်း ချစ်ရသူနဲ့ ချစ်တိုင်းညားရပါေစတကယ်။ ဂုဏ်တံတိုင်း ေငွတံတိုင်း တံတိုင်းထပ်ကာထား ပိုင်းြဖတ်ကာ သွားနိုင်တဲ့ကိုယ် ြဖစ်ရပါလိုေြကာင်း ဆုေတာင်းမိတယ်။ မယှဉ်ဝံ့သူ ကိုယ့်အြဖစ်များရယ်ေြကာင့် ဒီဘဝအတွက်ေတာ့ နှမလက်ေလျှာ့ေနေလဦးေတာ့ ကွယ်) ၂ ။
0 comments:
Post a Comment