ေအာက်ြပည်ေအာက်ရွာကလူေတွဟာ ဗမာသံကို ပီပီထွက်ေလ့မရှိဘူး။ အာမထိလျှာမထိ စကားေြပာြကတယ်ဆိုသူေတွအတွက် သူဆိုသွားတဲ့သီချင်းကို ဂရုစိုက် နားေထာင်ြပီး ေလ့လာနိုင်ပါတယ်။ ြကွားြကွားဝင့်ဝင့် တင့်တင့်တယ်တယ် ဆိုတဲ့ စကားထပ်ေတွမှာ ေနာက်စာလံုးကို ဖိြပီးဆိုရတာကို သတိြပုမိပါတယ်။ ြကွားဂျွား ဝင့်ဝင့် တင့်ဒင့် တယ်ဒယ် လို့ အသံထွက်သလိုေပါ့။ အဲသလိုပဲ ြကံဂျန်ဖန်ဘန်၊ ကျိုးဂျိုးစားဇား စသည်ြဖင့် ထွက်ရပါတယ်။ “ေမ့အေြကာင်းကံ ဆိုးေလစွဟာမို့ ” မှာလည်း ဆိုးေလဇွ လို့ ေသချာထွက်ထားပါတယ်။
စ နဲ့ ဆ ကို မကွဲဘူးလို့ ဆိုသူများအတွက်ပါ။ တေြဖးေြဗးနဲ့ ဗမာလို ပီဘီသသ ေြပာဒတ်ဆိုဒတ်တဲ့သူေဒွ နည်းသွားမစိုးလို့ ဒီသီချင်းကေလးနဲ့ အစေဖာ်ေပးလိုက်ပါတယ်။ အရပ်ေဒသလိုက်လို့ မပီတာကေတာ့ မတတ်နိုင်ဘူးေပါ့။ “ဘူးတီး နဲ့ ဝက်တား ကို အိုးအတစ်ကေလးနဲ့ ေတချာချက်ြပီး တပ်တပ်တိမ်းထားတာ တိုးကုန်လို့ တမံတလင်းေပါ် အကုန်တွန်ပလိုက်ရတယ်။ တွားေရာ။” လို့ ေြပာတဲ့အရပ်က ေြပာေလ့ရှိတာကိုး။
သီချင်းရဲ့ အေြကာင်းအရာကေတာ့ အေဖာ်မဲ့လို့ လွမ်းေနရှာတဲ့ မိန်းကေလးတေယာက်ေရှ့မှာ လဝန်းြကီးက ထိန်ထိန်သာြပီး ြကယ်ေတွအစံုအလင်နဲ့ ေပျာ်ပါးေနလိုက်တာ ငိုချင်ချင်ြဖစ်ေနတဲ့သူကို လာအရွဲ့တိုက်ေနသလိုပါပဲတဲ့။ ဟုတ်ပေနာ်။ အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိ၊ သူများရင်ထဲ ဘာေတွြဖစ်လို့ြဖစ်ေနမှန်း အကဲမခတ်ပဲ ကိုယ့်အေပျာ်နဲ့ကိုယ် ေဖ့စ်ဘုတ်ေပါ်ရှယ်ေနြကတာ၊ တချို့လူေတွကို အရွဲ့တိုက်သလိုများြဖစ်ေနမလား မဆိုနိုင်ဘူး။ ရာမဇာတ်ထဲမှာ ဂမ္ဘီြကီးက ဒဿဂီရိကို သွားတိုင်ေတာ့ သူ့အကိုက “ေအာင်မေလး ရာမ လို့ ြကားယံုနဲ့ ေကျာထဲကစိမ့်သဟဲ့” လို့ ြကက်သီးေတွထ ြပီးတွန့်တွန့်သွားတာလည်း ြမင်ေယာင်မိပါတယ်။ တချို့က နံမည်ြကားယံုနဲ့ကို ေြကာက်ေနတာ။ အသုဘအိမ်ေရှ့ ြပံုးြဖီးြဖီးလုပ်မိေနသလို ြဖစ်မှာစိုးလို့ ကိုယ့်ဘာသာပဲ ဘရိတ်အုပ်လိုက်ပါသဗျား။ ကိုယ်ဆိုတဲ့ ကိုယ်ကလည်း ေတာ်ေတာ် မေကာင်းတာပါ။
သူများေထ့ရေငါ့ရမယ်ဆို နှစ်ေယာက်မရှိဘူးလား မသိပါဘူး။ စာေရးလိုက်ရင် အရွဲ့အေစာင်းေတွများလို့ ေလြဖတ်ြပီး မျက်နှာြကီးရွဲ့သွားမှာေတာင် စိုးရတယ်။ မရေတာ့ဘူး။ ဝသီကိုက ပါေနြပီ။ သူများအရွဲ့တိုက်စရာ မရှိရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ြပန် အရွဲ့တိုက်တာ။ ရယ်စရာေတွ ေရးေနလို့ သိပ်ေပျာ်ေနတယ် မထင်နဲ့။ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ရွဲ့ေရးေနတာ။ ေနာက်ဘဝကျရင် ေဒါ်ေမရှင် ရဲ့ ချစ်ေရစင် ဇာတ်ကားထဲက ဖိုးရွဲ့ များြဖစ်မလားမသိပါဘူး။ နားထဲမှာ ကိုကိုြမင့်လာမယ်ဆိုလို့ အိပ်ယာကလူးလဲထြပီး ဆံပင်ကေလးြပင်ထံုးရင်းေြပာတဲ့ “ဖိုးရွဲ့ ေရ။
မမညို ကို တို့ပတ်ပဝါေလး ယူေပးပါဦး” ဆိုတာေလး ြကားေယာင်ေနတယ်။ အဲလိုရွဲ့ေရးတဲ့စာကိုများ သေရာ်စာလို့ေခါ်တဲ့သူက ရှိေသး။ အြဖူနဲ့ အမည်းြကားမှာ “ဟုတ်ပါရဲ့ ဟယ် ြဖူလိုက်တာများေဖွးလို့။ မည်းလိုက်တာများေမှာင်လို့” နဲ့သွားလုပ်ေတာ့ တဘက်ဘက်က ရိုက်မလွှတ်ေတာင် မျက်မုန်းကျိုးေတာ့မှာက ေြမြကီးလက်ခတ်မလွဲ။ အမှန်ကေတာ့ အရမ်းစိတ်ညစ်ဖို့ေကာင်းတဲ့ ကိစ္စေတွမှာ ငိုမယ့်အစား ေလှာင်ြပံုးေလးြဖစ်ြဖစ် ြပံုးမိသွားေအာင် ငိုအားထက် ရယ်အားသန်ကေလးေတွနဲ့ စိတ်ေပါ့ေပါးေအာင် ေရးတဲ့စာမျိုးကိုေခါ်တာပါ။ မှတ်မှတ်ရရ စဖတ်ဖူးတာကေတာ့ ဆရာ သိပ္ပံေမာင်ဝ ရဲ့ ရွာ့ကျက်သေရ ပါ။ ဆရာေစာေကျာင်းက ေနာင်ကျရင် သမ္မတြကီးေတွ ဘာေတွ မထွက်ဘူးလို့ ဘယ်သူေြပာနိုင်မလဲတဲ့။ မှန်လိုက်တာ ဆရာရယ်။ တွတ်ေတာင်မဟုတ်ဘူး။ ဒဲ့။ ဒဲ့။
ဖိုးေသာြကာ ပထမဦးဆံုး တီဗီဇာတ်လမ်းရိုက်ေတာ့ သီချင်းေခါင်းစဉ်ကေလးနဲ့။ “စိန်ြခယ်ြဖာေရာင်လင်း” တဲ့။ ဦးသုေမာင်က ဆိုေပးထားတယ်။ ေရးတာက လှည်းတန်းဦးလူကေလး တဲ့။ အဲဒီထဲက စာသား “ငိုမလို ရယ်မလို ေယာင်ကာမဲ့မိ ေလှာင်ပါနဲ့ တိမ်မင်းဝဠာ” ဆိုတာကိုလည်း ကိုမင်းလူြကီး ဟိုးတုန်းက ဝတ္ထုေခါင်းစဉ်တပ်ဖူးတယ်။ သီချင်းစာသားေလး တပိုင်းတစေရးြပမယ်။ “ဂဠုန်နဂါး ပံုမြခား စံုများလှ ရုပ်ေကာင် မှန်စွာေသချာ ေဖွရှာမှန်းထင်ြကည့် လွမ်းချင်သည့်စိတ်က ဝိပလ္လာ” တဲ့။ “ြပန်ကာလှန်ကာ ေရှ့ေနာက်ေတွး ေရးေရးခုြမင် ရွှင်ပါနိုင်ပဲ ေြကွလုသည်း” တဲ့။ ဘာေတွေရးထားတယ်ထင်လို့လဲ။
တိမ်ပန်းချီရုပ်စံုေတွြမင်လို့ လွမ်းေနတဲ့ မိန်းကေလး တေယာက်လား။ ဟုတ်ေပါင်ဗျာ။ ဖဲရှံုးလို့ ေြကွးေတွတင်ြပီး စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ထွက်ထိုင်ေနတုန်း တိမ်ေတွြကည့်ရင်း ဖဲချပ်အပွင့်အရုပ်ေတွ ြမင်ေယာင်လာလိုက်၊ ဘယ်အလှည့်တုန်းက ဘယ်လိုေလးေခါ်လိုက်ရေကာင်းသားနဲ့ အေလာင်းပိုက်ေဆွးမိတဲ့အေြကာင်း ေရးထားတာဆိုပဲ။ “ေလညင်းထန် ြမစ်ယံကတိုး ရှိန်ခိုး ေတာင်ြကာဥ ကျူးဆင်ချည့်မိုး” ထက်ဆိုးေနြပီ။ (မသိမှာစိုးလို့ ဘာသာြပန်ေပးလိုက်ပါတယ်။ ေလးညင်း၊ ထန်းြမစ်၊ ယမ်းကတိုး၊ ရှိန်းခို၊ ေတာင်ြကာဥ၊ ဂျူး၊ ဆင်ေချးမှို ဆိုတဲ့ ေဆးညွှန်းကို သီချင်းလုပ်ဆိုတာကိုေြပာတာ)။ အဲဒီေတာ့ စိတ်ညစ်စရာများကို စိတ်မညစ်နိုင်ေတာ့ေအာင် ဟာသေလးေနှာလို့ ြပံုးေစတဲ့စာမျိုးလို့ပဲ ေြပာရမှာေပါ့။
သေရာ်စာေတွေြကာင်း ေြပာရင်းကေန ထံုးစံအတိုင်း သေရာ်ေတာ်ေတာ် ရုပ်ရှင်ကားေလး တစ်ကားအေြကာင်း မိတ်ဆက်ေပးပါဦးမယ်။ ြပင်သစ်ရုပ်ရှင်ကားကေလး။ နံမည်က “Le Placard” တဲ့။ အဓိပ္ပါယ်က ဘီရို ေပါ့။ သူေြပာချင်တဲ့ ဘီရို ဆိုတာ အဝတ်ထည့်တဲ့ ဟာကိုေြပာတာမဟုတ်ဘူး။ ြပင်သစ်ဘန်းစကားအရ ဘီရိုထဲကထွက်လာတယ် လို့ေြပာတာ နားလည်ေအာင်ြပန်ရရင် အပုန်းမြကီး ပွင့်လာတယ် လို့ ဆိုလိုတာ။ သူ့ကိုယ်သူ ေဂးပါလို့ ဝန်ခံတာကိုေြပာတာ။ နဂိုကမှ သေရာ်ပါတယ်ဆိုမှ ေဟာ့ေတာ့ပစ်နဲ့တိုးေတာ့ ပွဲကဆူသလား မေမးပါနဲ့။ ြမန်မာမင်းသားေတွေတာင် ခုတေလာ အဲဒီကားမျိုး ဓါတ်ကျေနတယ်ဆိုလား။ ြပင်သစ်မှာ စီးပွားပျက်ကပ်ေြကာင့် ကုမ္ပဏီေတွ ဝန်ထမ်းေလျာ့ချပစ်ရတဲ့အခါ အူေြကာင်ြကား သူများနဲ့ေရာေရာေနှာေနှာ မေနတတ်တဲ့ ဒင်နီယယ်ြကီးတေယာက် မျက်ခံုးလှုပ်လာတာေပါ့။ ခိုင်လံုတဲ့သတင်းရပ်ကွက်က အထုပ်ြပင်ထားခိုင်းတဲ့အခါ ခမျာမှာ ေြမွကိုက်ပါေလေရာ။ သူတို့နိုင်ငံေတွမှာ အလုပ်ြပုတ်ရင် မြကာဘူး တန်းငတ်တာေလ။ ကိုယ့်ရှိတာအကုန်လံုးက အေြကွးနဲ့ဝယ်ထားတာချည့်ပဲကိုး။
မိန်းမကကွာစာေတာင်း၊ သားလူပျိုေပါက်ကလည်း အေဖကို မျက်နှာေြကာမတည့်၊ အားမကိုးေလာက်တဲ့ ဘဲနာြကီး လို့ ကလန်ေနေတာ့ ေနာက်ဆံုး ဝရံတာက ခုန်ချေသဖို့ ြကံပါေရာ။ ေဘးကပ်လျက်အခန်းက ပင်စင်စားအဖိုးြကီးက သိလျက်နဲ့သာ မဏိေမခလာ ေမးခွန်းထုတ်ြပန်တာ လုပ်ေတာ့မှ ြဖစ်ေြကာင်းကုန်စင် ငိုချင်းချေရာ။ အဘိုးြကီးက အြကံေကာင်းေပးလိုက်တယ်။ ေမာင်ရင် လိုင်းေြပာင်းလိုက်တဲ့။ ေစာ်တကားေမာ်တကားေနာ်။ သူများတကာ စိတ်ညစ်လို့ သတ်ေသမယ်ဆိုကာမှ မာမီတို့ ပါတီဝင်ခိုင်းေနတယ်။ ဝင်စရာလား။ ဟုတ်ကဲ့။ ဝင်စရာပါတဲ့ခင်ဗျာ။ သူတို့ဆီမှာ ေဂးတေယာက်ေယာက်ကို အလုပ်ြဖုတ်မိလို့ရှိရင် ဒါဟာ လူလူချင်း အဆင့်အတန်းခွဲြခားတာ။ လူ့အခွင့်အေရးချိုးေဖာက်တာ။ မခံနဲ့ေကာင်မေရ။ တို့အမျိုး ဝန်ြကီးေတွ တေလှြကီး။ မိုး ဒူးနဲ့တက်တိုက်လို့ ရသဟဲ့ဆို များတို့အခွင့်အေရး ေစာင့်ေရှာက်ေရးအဖွဲ့ေတွက တရားစွဲလိုက်ရင် ေလျာ်လိုက်ရမှာ ေသာက်ေသာက်လဲ။ ေလာက်ေတာင်မေလာက်ဘူးတဲ့။
အြကံပိုင်ေသာ ေမာင်ေခွးက ေနာက်ေန့ရံုးတက်ေတာ့ လူပံုအလယ်မှာ “သွပ်ြပားေတာ့ ဆက်ြပီး ဟန်မေဆာင်နိုင်ေတာ့ဘူး ဆရာ။ ပုန်းလို့ဝြပီ။ ပွင့်လိုက်ြကစို့ သူငယ်ချင်း။ တူတူေရ ဝါး။” ဆို လုပ်ချလိုက်ေတာ့ အားလံုး ပါးစပ် အေဟာင်းသားနဲ့။ သတင်းဦး သတင်းထူး။ မေနနိုင်လွန်းလို့ ချက်ချင်း အခန်းကူးြပီးေြပာရတဲ့ စူပါအတင်းြကီးြဖစ်သွားေရာ။ အလုပ်ထုတ်စာြကီးြပင်ထားတဲ့ ေဘာစိခမျာ နင်သွားလို့ ချက်ချင်း အေရးေပါ်အစည်းအေဝး ြပန်ေခါ်လိုက်ရတယ်။ တတ်နိုင်ပါဘူး။ သူ့မထုတ်ရလည်း တေယာက်ေယာက်ကေတာ့ ထုတ်ကို ထုတ်မှြဖစ်မှာ လစာကေပးစရာမှမရှိတာ။ လာေလ့ေရာ့ ေနာက်တေယာက်ဆိုေတာ့ အရင် “ဗာတဲ” ကားထဲမှာ မင်းသားလုပ်တဲ့ ေဂျရာေဒပါးဒယားြကီး မဲြကပါေလေရာ။ ဘိုးေတာ်က အရင်ေန့က မြပုတ်ေတာ့ဘူးဆို ေပျာ်ေနရာက ခုေတာ့ ေသြပီဆရာ။ ဘယ်လိုြဖစ်ကုန်တာလဲ။ ဒီလို ဒီလိုပဲ ဆိုေတာ့။
ေအာင်မယ် ဒင်းကေတာင် မိန်းမြကီးငုတ်တုတ် သားလူပျိုမတ်တတ်နဲ့ အပုန်းဇာတ်ပွင့်ေသးလို့ရှိရင် ငါကေရာ ဘာမပွင့်နိုင်စရာရှိလဲ။ သူေရှာက်သီးေဆးြပားဆို ကိုယ်လျက်ဆားေရာင်းယံုရှိတာေပါ့ ဆိုြပီး ဖွင့်ချလိုက်ြကစို့ရဲ့ ကိုကိုရယ် ြဖစ်သွားေရာ။ ဒါေတာ့ လွန်လွန်းသကွယ်။ မရိုးသားေတာ့ဘူး။ ဘယ်သူက အစစ်လဲေြပာဆို ဒါရိုက်တာေတွ ေခါင်းခဲကုန်တာေပါ့ကွယ်။ ဘြကီးသားနှစ်ေပွလည်း ကိုယ်စမိတဲ့ဇာတ်ဆိုေတာ့ ဘယ်သူြပိုင်လို့ ေြခာက်ပါေတာ့နိုင် ဆက်ကရတာေပါ့။ ေနာက်မှေမွးတဲ့လူက မိဦး မှည့်ချင်ေတာ့ ကဲပါေလ အစကမသိခဲ့လို့ အေြခြကီးနဲ့ေနတာပါ။ ခုေတာ့ ကိုယ်ချင်းကိုယ်ချင်းေတွမို့ ချစ်မိသွားြပီ ဆိုြပီး လူပံုအလယ်မှာတင် ရီေဝေသာညှို့မျက်ဝန်းြကီးေတွနဲ့ ချစ်ကဲ့လားကွယ် ြကိုက်ကဲ့လားကွယ် ေမးစမ်းပရေစ ေပါ်ေပါ်ထင်ထင်ရယ် ြဖစ်ကုန်ေရာ။ တေယာက်ကလည်း လူကို ဘယ်လိုအစားမျိုး မှတ်ေနသလဲမဆိုနိုင် ေပါ့ေနာ်။ ေဂးဆိုတာ ြမင်ြမင်ကရာ လွယ်လွယ်နဲ့ြကိုက်တတ်တယ်ထင်ရင် မှားသွားမှာေပါ့ တဲ့။ တကားလံုး ပါးစပ်မပိတ်ေအာင်ကို ရီရတာ။
ေဂးပရိတ်ေလျှာက်တဲ့အခါ တီဗီထဲပါလာြပန်ေတာ့ တေလာကလံုးသိကုန်ေရာ။ မိန်းမဘက်မှာေတာ့။ အဲလို နှစ်ဖက်ချွန်ေဂးများဟာ ချစ်ေရးချစ်ရာတယ်ကျွမ်းသတဲ့ ဆိုြပီး သူငယ်ချင်းေတွက ဝမ်းသာအားရ ညည်းဘဲြကီးက ချစ်စရာြကီးေတာ်။ အရမ်းစက်ဆီြဖစ်ပံုပဲ ဆို အတွင်းေရးေတွ အင်တာဗျူးြကေတာ့ စိတ်ကြပန်လည်လာသလိုလို။ ေနနှင့်ဦး။ လင်မယားချင်း ပညာေတွလျှိုထားတယ်။ အိမ်ေရာက်ေတာ့မှ ဆွဲေမွှ့ပလိုက်ဦးမယ်။ ဟင်းဟင်း။ ဆို ေရာဂါတက်လာေရာ။ သားလုပ်တဲ့သူကလည်း ဪ ဒါေြကာင့်မို့ ငါ့ေမွးသဖခင်ဟာ သူများနဲ့မတူ။ ငါ့ကို ချစ်ရှာလွန်းလို့ ဒီအရွယ်အထိ သူ့ခမျာ ချုပ်တီးေနရရှာတာ။ ဒီေနရာမျိုးမှ နားလည်မှုမေပးရင် ငါ လူမပီသရာကျေတာ့မေပါ့ေလ ဆိုြပီး ေလးစားပါတယ် ဒယ်ဒီရယ်။ သူငယ်လိုချင်ရင် သားမှာ ေဘာ်ေဘာ်ေတွတေလှြကီး။ နည်းနည်းေလးမှ စိတ်မပူနဲ့ ပူနဲ့လာ။ ဆို အချိုးေြပာင်းသွားပါေရာ။ ေန့ချင်းညချင်းကို ဘဝြကီးကေြပာင်းလဲသွားတုန်းမှာ ဘာမဆို ရင်တွင်းြဖစ်။ ရင်ဘတ်ြကီးနဲ့ အြပည့်ခံစားြပီးမှလုပ်တယ် ဆိုတဲ့ ေဒပါးဒယားြကီးကလည်း ပီြပင်ေအာင် မုအသွင်းလွန်သွားြပီး တကယ်ေြပာတာပါ။ ြပန်မချစ်ရင် သတ်ပစ်ပါ ဆို ပွဲေတွြကမ်းလာပါေရာ။ အစကသိရင် ငယ်ငယ်ကတည်းက ေြခာက်ပါရဲ့တဲ့။ ဖေရာ်ရကား ဖေရာ်ရကား။ တကယ်မဟုတ်ပဲနဲ့။ ဟန်လုပ်တဲ့ဆရာြကီး ဘယ်ေလာက်ထိ ဟန်လုပ်နိုင်မလဲ ြကည့်ြကေသးတာေပါ့ေနာ်။ “Le Placard” တဲ့။ အင်တာနက်ေပါ်၊ ပန်းဆိုးတန်း၊ ကုန်သည်လမ်းေပါ်သာ ရှာြကည့်ြကေပေတာ့။ ခုေတာ့ ရွဲ့လိုက်ြကဦးစို့ ေမလှြမိုင်ေရ။
ချစ်ရည်တူ နှစ်ကိုယ်မျှေပမယ့် အလိုကျရယ်တဲ့ မြဖစ်နိုင် ဖန်လာပံု ေတွးကာ ေတွးကာ ေဆွး ေဆွး ေဆွးရက်ခ်ုတိုင်။ အေတွ့ေနှာင်းရန် ညှိုးေခွသမျှေတွေြကာင့် ေမ့အေြကာင်းကံ ဆိုးေလစွဟာမို့ ဖိုးေရွှလနဲ့ မျက်နှာြပိုင် ဪ မဆိုင်ဝံ့ ခုများ။ လမင်းြကီးနဲ့ မျက်နှာြပိုင် မဆိုင်ဝံ့ ခုများ တင့်ရွှန်းငယ်စို။
တင့်ရွှန်းငယ်စို ဝင့်လွန်းသကို ေဘာ်ေငွယုန်ရဲ့ ေဘာ်ေငွယံုရဲ့။ ေပျာ်ေနပံု ။ ေပျာ်ေနပံု။ ေပျာ်ေနပံုေတွ အပိုချဲ့ြပီထင့် ငိုမယ့်သူ ဘဝင်ခိုက်ေအာင် စန္ဒာရယ်။ ရွဲ့လိုက်တာလား။ ေမ့ကို ရွဲ့လိုက်ထာလား။
(ြကွားြကွားဝင့်ဝင့် တင့်တင့်တယ်တယ် ေနနိုင်ေပ့ကွယ် စန္ဒာရယ်။ သိဒ္ဓိေပါက်လို့ စိတ်ရှိသေလာက် ေပျာ်ေနတာလား။ အားမဲ့ရာ သနားငဲ့မညှာဖွယ်။ ေသာကကင်းေဝး ေနနိုင်ေရးကို သိရင်ညွှန်ပါ့ကွယ်) ၂။
(ဪ စန္ဒာရယ်။ ေနစိမ့်လှပါတယ်။ ဥပေက္ခာြပုထား ရှု့အားနိုင်ေပ့ကွယ်။ စကားအတန်တန် အသနားခံပါ့မယ်။ အရှင့်မျက်ေမှာက်ေတာ်မှာကွယ် ြကင်ေဖာ်ေဝးလို့ အေဆွးဓါတ်ခံ ပိုေနပါတဲ့မယ်။ ေပျာ်ရွှင်စွာ ထွက်စံပါယ် ြကယ်တာရာများသခင်ရဲ့။ အေရးေတာ်သာလွန်းလို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိမထားနိုင်တယ်။ အခုလို အခါထဲမှာ သာပဲ သာနိုင်လွန်းတယ်။ ငိုမယ့်သူ ဘဝင်ခိုက်ေအာင် ရွဲ့လိုက်တာလား ေငွစင်ရထားရယ်) ၂ ။
0 comments:
Post a Comment