ကေချသည်မကေလးများဟာ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ ဘာပဲရှိေသာ်ြငား ပွဲထွက်တဲ့အခါကျရင် ဇာတ်ကွက် ဇာတ်ရှိန်ကိုလိုက်လို့ ငိုဟယ်ရယ်ဟယ် သရုပ်ေဖာ်ရသလိုပဲ ဘဝဇာတ်ခံုေပါ်မှာလည်း ဝမ်းစာေရးအတွက် စိတ်ကမပါေသာ်ြငား ဘဝအမှန်ကို ခနေမ့လို့ ရွှင်လန်းအားရ တက်ြကွစွာ ကခုန်ေနြကရရှာသူေတွ တပံုတပင်ရှိေနတာကို ေြပာချင်ပံုပါ။ “ပန်းပန်လျက်ပါ” ဇာတ်ကားထဲက မေဗဒါ သူ့ချစ်သူမဂင်္လာေဆာင်မှာ ကခဲ့ရသလိုေပါ့။
အနုပညာသည်ဆိုတာ ကိုယ့်ရဲ့အတတ်နဲ့ ပရိသတ်ကို ဖမ်းစားရမှာြဖစ်တာမို့ သူများကို ဗူးမသွင်းခင် ကိုယ်ကအရင် လိပ်ြပာဝင်ေအာင် အာရံုယူရတာေလ။ ဒီအခါမှာ ကိုယ့်မူရင်းခံစားချက်ကို ခနေမ့ေပျာက်မှ ြဖစ်နိုင်မှာေပါ့။ ဒါဟာ ဟန်ေဆာင်လိမ်ညာ ဖံုးဖိတဲ့ ပရိယာယ် မာယာလို့ေတာ့ မေြပာေစချင်ပါဘူး။ ရည်ရွယ်ချက်ချင်းကမှ မတူတာ။ ကိုယ်တိုင်လည်း ဘဝမှာ ကေချသည်တေယာက်လိုပဲ ခံစားရတာ အခါခါပါပဲ။ လူကသာ တေယာက်တည်းေပမယ့် ြကံုေတွ့ကျင်လည်ရတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် အမျိုးမျိုးမှာ သူ့ေနရာနဲ့သူ အံဝင်စွာ လှုပ်ရှားနိုင်ဖို့ ခံစားချက်ေတွကို တကန့်စီထားြပီး ဇာတ်ကွက်ကိုဆ လိုက်လို့ကရပါတယ်။ ေဆးရံုမှာ ဆရာဝန်ဇာတ်ကိုက၊ အိမ်မှာ မိသားစုဘဝကိုက၊ ညေနကျြပန်ေတာ့ ြပင်သစ်သံရံုးမှာ ေကျာင်းသားဘဝ၊ ပိတ်ရက်ေတွမှာ လူမှုေရးဘဝေတွကိုက ေနခဲ့တာ နှစ်အေတာ်ြကာခဲ့ေလရဲ့။
ဘယ်ဇာတ်ေြကာင်းကိုမှ တေနရာကတေနရာ သယ်လို့မရဘူး။ ေရာက်တဲ့ေနရာမှာ အသက်ဝင်ေအာင် က ြပီးရင် တခါတည်းြဖတ်ခဲ့။
ေနာက်တေနရာက ေနာက်တဇာတ်ဟာ အရင်ဇာတ်လမ်းရဲ့ အဆက်မှမဟုတ်တာ။ တခါေတာ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ငါတယ်တတ်လည်း တတ်နိုင်ပါလားေနာ်လို့ သတိထားမိသွားပါတယ်။ ခုေလးတင် ေဆးရံုေပါ်မှာ ဘဝတပါးကူးေြပာင်းသွားတဲ့ အမအတွက် ဝမ်းနည်းပက်လက် ငိုေကျွးခဲ့ြပီး ေနာက် နာရီဝက်ေလာက်ြကာေတာ့ သံရံုးမှာ ဟာသြပဇာတ်တပုဒ်ကို ရယ်ရယ်ေမာေမာကလို့၊ အိမ်ြပန်ေရာက်ေတာ့ ေခါင်းထဲမှာ ဘာမှမကျန်ဘူး။ ကေလးနဲ့ ေဆာ့ဖို့က အဓိက။ အဲဒီအချိန် ေဆးရံုက ေခါ်ြကည့် လူနာသည်သာ ကိုယ့်ဘဝ ြပန်ြဖစ်ေရာ။ ဟန်ေဆာင်တာ တခုမှမပါပါဘူး။ စကီဇိုဆန်တယ်လို့ ေြပာချင်လည်းေြပာေပါ့။ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ေတာ့ ကေချသည် လို့ ညှာညှာတာတာ ကင်ပွန်းတပ်လိုက်ပါတယ်။
အမှန်ေတာ့ ဒီသီချင်းကိုေရးချင်တာ ကိုယ့်အေြကာင်းကိုယ်ေြပာဖို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ရန်ကုန်မှာ ကျင်လည်ေနြကရှာတဲ့ ကေချသည် နှမကေလးများအေြကာင်းကို ေြပာချင်လို့ပါ။ အဲဒါက ပို စိတ်ဝင်စားဖို့ ေကာင်းတယ်ေလ။ သူတို့အေြကာင်းကို ဖတ်ချင်လို့ “ဂျင်မေလးဂျမ်း” ေရးပါဗျို့ လို့ ေတာင်းဆိုတဲ့သူရှိေပမယ့် သီချင်းရှာမရေသးခင် ကေချသည်နဲ့ တို့ထိြကည့်ြကတာေပါ့။ ေခတ်ေရစီးေြကာင်းအရ ေမာင်ြကီးနှမ ဖူးပွင့်စတို့ဟာ မိသားစု စားဝတ်ေနေရးနဲ့ ဘဝေရှ့ေရးအတွက် အိမ်တွင်းပုန်း ဗိုင်းေကာင်းေကျာ်ဖိ မေနနိုင်အားေတာ့ပဲ ဘဝခရီးြကမ်းကို ကိုယ်တိုင် တတပ်တအား ထွက်လို့ ရင်ဆိုင်ေလှာ်ခတ်ြကရပါတယ်။ ဣတ္တိရူပံ ဓနံ လို့ဆိုြကေတာ့ ကိုယ်သန်ရာသန်ရာ လက်နက်ကို အားကိုးလို့ ဘဝတိုက်ပွဲ အနိုင်ကျဲရြပန်ပါတယ်။ ငယ်တဲ့သူကလည်း ငယ်တဲ့အေလျာက် လှတဲ့သူကလည်း လှတဲ့အေလျာက်၊ ပညာတတ်တဲ့သူကလည်း တတ်တဲ့ပညာအေလျာက် အသက်ေမွးြကရတဲ့အခါ ကျားရဲရာ ြကမ္မာမယိုးသာေပမယ့် မုဆိုးကိုစိုင်သင်လိမ့်မေပါ့ လို့ မရဲေသာ်လည်း ေြပးခဲေစသေဘာနဲ့ မာယာေတာကို တိုးြကရတာေပါ့။
ကေချသည်လို့ဆိုေတာ့ သူတို့ထဲက အဆိုအကေတွနဲ့ အသက်ေမွးရရှာတဲ့ ေတးသီငှက်ကေလးေတွ၊ ကယမင်းေလးေတွ အေြကာင်းကို ေြပာြကရေအာင်ပါ။ မိန်းကေလးငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ြကည့်ေပျာ်ရှုေပျာ် သာယာနာေပျာ်ဖွယ် ဆိုတတ်ကတတ်တဲ့သူေတွအတွက် ဒီေခတ်ြကီးမှာ အလုပ်မရှားပါဘူး။ စားေသာက်ဆိုင်နဲ့ ဘီယာဥယျာဉ်ေတွ ေပါလွန်လွန်းလို့။ မတတ်ေသးရင် သင်ယူလို့ရတယ်။ အဓိက လိုအပ်တာက ေဟာင်းြမင်းေဆွးေြမ့တဲ့ ဒီအလုပ်မျိုးဟာ မိန်းမေကာင်းအလုပ် မဟုတ်ဘူးဆိုတဲ့ အယူအဆေတွကို ေြမာင်းထဲပို့ခဲ့။ ကိုယ့်ရှိမှ ကိုယ်စားရတာ။ သူများအတင်းအဖျင်း ေြပာတဲ့သူေတွရဲ့မျက်လံုးေတွကို ေမ့ပစ်လိုက်။ ကိုယ်ေကာင်းရင် ေခါင်းဘယ်မှမေရွ့ဘူး လို့ တကိုယ်လံုး ေရွှ့ချင်သလိုေရွှ့ြပီး ေြကွးေကျာ်ထား။ ဒါမျိုးလုပ်လို့ လင်ေကာင်းသားေကာင်းမရနိုင်ဘူး လို့ေတာ့ မထင်ေလနဲ့ကွယ်။
ဇီးသီးသည် မဗျိုင်း နန်းေတာ်ေပါ်ေရာက်ဖို့ဆိုတာ နန်းေတာ်ကလူနဲ့ ေတွ့ဖို့လိုတယ်ေလ။ ကိုယ့်မှာ အရည်အချင်းရှိရင် ရှိသလို တက်လမ်းေတွရှိပါတယ်။ ေအးချမ်းေမ၊ ေလးေလးဝါး၊ သီရိကိုကို၊ ရတနာဦး မြကားဖူးေသးရင် မှတ်ထားလိုက်ဦး။ ဆိုင်ကမတင်ပဲ ြဖစ်လာတာ တေယာက်မှမပါဘူး။ ြဖူြဖူေကျာ်သိန်းေတာင် ဆိုင်ဆိုနဲ့ မကင်းခဲ့ဘူး။ အေရးြကီးတာက ကိုယ့်မှာ အရည်အချင်းရှိဖို့နဲ့ အဲဒီအရည်အချင်းကို တိုင်းြပည်ကသိေအာင် ေြမေတာင်ေြမာက်ေပးနိုင်တဲ့သူနဲ့ ေတွ့ရဖို့ပဲလိုတာ။ ဝါးလံုးေခါင်းထဲမှာ လသာေနလို့ အလကားပဲ။ ရည်ရွယ်ချက်က အဲဒီေလာက်အထိ အိမ်မက်လို့ရတဲ့ အလုပ်တခုကို ေသးသိမ်တဲ့ အယူအဆေတွနဲ့ စကားတင်းဆိုလာရင် ၂ ကလက် လုပ်လိုက်ပါကွယ်။
ဒီအလုပ်လုပ်တိုင်း အထင်ေသးစကား ဆိုလို့ေတာ့မရပါဘူး။ တချို့ဆို ေမေမကိုယ်တိုင် ရင်အုပ်မကွာ လိုက်ေစာင့်ေရှာက်တာ။ သို့ေသာ် ေမေမလည်း စင်ြမင့်ေဖျာ်ေြဖမှုေတွမှာ ဒံုးေဝးလို့မရဘူးေပါ့။ ဆိုတဲ့ကတဲ့ အလုပ်ေပမယ့် အဓိက ဝင်ေငွဟာ ပန်းကံုး လက်ေဆာင် ဆုေြကးေတွေပါ်မှာဆိုေတာ့ စင်ေအာက်က မီးအေြခအေနကို စင်ေပါ်ကြကည့်ကရတာ။ ကိုယ်တေယာက်တည်း လုပ်စားေနတာမှမဟုတ်ပဲ။ ဒီေတာ့ ဝိုင်းဆရာ ဆိုင်တီးစိုင်းရယ် ဂျာြကီး လို့ေခါ်တဲ့ ဆိုင်က မန်ေနဂျာရယ်က ေရထဲက ငါးကိုလိုက်လို့ ဘယ်ငါး ဘယ်ချိတ်နဲ့ ငါးစာချရမလဲ ေခါင်းစားရတာ။ ဒါေတွ ေမေမမသိပါဘူး ေတွများလာတဲ့အခါ ေမေမလည်း ခွင့်လွှတ်နားလည်မှုေတွနဲ့ ထံုလာရတာေပါ့။ သမီးေလးက ပိုက်ဆံရှာနိုင်ေလ ေမေမ့ဩဇာက ေမှးမှိန်လာေလေပါ့။ ငါ့သမီးေလး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မိဘလုပ်ေကျွးရှာတယ်လို့သာ မှတ်လိုက်ပါ ေမေမ။
ေနာက်တခုက သမီးေလးက ေမေမတို့ကို လုပ်ေကျွးတယ်ဆိုတာ အရွယ်က ရှိေသးတာမို့ ကိုယ့်အရွယ်ကေလးနဲ့ အလှဆံုးအချိန်မှာ သမီးေလးကို တသက်လံုးလုပ်ေကျွးဖို့ လူတေယာက်ေယာက် လိုပါတယ်။ ဘီယာဆိုင်ကို ဘုရားဒကာေတွ မလာေပမယ့် ဘီယာချစ်သူ ကိုကိုဦးဦးေတွမှာလည်း ချစ်တတ်တဲ့ နှလံုးသားနဲ့ပါ။ အေရးြကီးတာက အိမ်တေဆာင်မီးတေြပာင်နဲ့ တင့်တင့်တယ်တယ်ထားနိုင်ရင် ဣေြန္ဒရတာေပါ့။ ဘဝရပ်တည်မှုဆိုတာ ေခတ်ေဟာင်းက အယူအဆေတွထက် အေရးြကီးပါတယ် လို့ ဒီအခါမှာေတာ့ မိသားစုကပါ နားလည်ေပးရမှာေပါ့။
တချို့ကျေတာ့လည်း တွက်ေရးစက်သူေဌးနဲ့မိြပီး ထင်သလိုြဖစ်မလာတဲ့ သေဘင်္ာသားအေဟာင်းြကီး၊ နိုင်ငံြခားမှာ အလုပ်ဆက်မလုပ်နိုင်ေတာ့တဲ့ လူပျိုသိုးြကီးများနဲ့ ဆံုတတ်ေတာ့လည်း ပူစရာမရှိပါဘူး။ ငယ်ေလးက ကိုြကီးကို လုပ်ေကျွးမယ်။ ကိုြကီးကသာ နားလည်မှုေတွေပး။ အလုပ်သေဘာက အလုပ်သေဘာပဲ ဆိုြပီး ေမေမရင်အုပ်မကွာကေန ကိုကိုေန့တိုင်းလာြကိုဇာတ်ကို ဆက်ကလို့ရပါတယ်။ ဟိုတုန်းကလို ပန်းေကာင်းအညွန့်ကျိုးတဲ့ ေခတ်မဟုတ်ေတာ့ဘူးေလ။ ေဗဒါပျံ အံကိုခဲ ပန်းပန်လျက်ပဲ တဲ့။ ဒီဆိုင်မှာရိုးသွားရင် ေနာက်တဆိုင်မှာ နံမည်အသစ်နဲ့ လူအသစ် ဘဝသစ် စလို့ရပါတယ်။ ပညာေရွှအိုးလူမခိုးတဲ့။ တတ်ြပီးသားဥစ္စာ ဘာခက်တာလိုက်လို့။
ဒီလိုနဲ့ ပညာေတွစံုလာတဲ့အခါ ဘယ်ဇာတ်လမ်းမျိုး ကခိုင်းမလဲ ေြပာ။ လက်တန်းကလို့ ရလာေစရမှာေပါ့။ သို့ေသာ် သမီးေလးတို့ ရင်ထဲမှာလည်း ခံစားတတ်တဲ့ ချစ်တတ်တဲ့ အသည်းနှလံုးနဲ့ပါကွယ်။ လူသားေတွ မဟုတ်လား။ မဟုတ်ေသာ်ရှိ ဟုတ်ေသာ်ရှိ ချစ်ပါတယ် ြကိုက်ပါတယ် ဆိုေသာစကားေြပာြကားလို့ ကိုယ့်ဆီက သူတို့လိုချင်တာ အရယူသွားတဲ့ ေယာကင်္ျားေတွများလာတဲ့အခါ တခါတရံမှာ ကိုယ်ကချစ်ရတဲ့၊ အလိုလိုက် အရိပ်ြကည့်ေနရတဲ့ အချစ်မျိုးကိုလည်း ခံစားချင်ေသးတာေပါ့။ တသက်လံုးမဟုတ်ေအာင် ခနြဖစ်ြဖစ် စိတ်ကူးယဉ်ေနရတာ အရသာရှိပါတယ်။ ဒီအခါမှာ မုန့်ဘိုးေလးေတွနဲ့ ဘီယာဆိုင်လာထိုင်ရင်း ချိတ်စရာချိတ်ရှာေနတဲ့ ေကျာင်းသားကိုကိုေလးေတွကို ရင်ထဲကနှလံုးသားနဲ့ ချစ်ပလိုက်လို့ရပါတယ်။ သူတို့ဆီက ဘာမှမေမျှာ်လင့်ဘူးေလ။ အချစ်ပဲေမျှာ်လင့်တာ။ မီးတို့ဘက်ကေတာ့ ြပန်ေတာင်အမ်းလိုက်ဦးမှာ ေမတ္တာနဲ့။ ဘဝမှာ ခနေလးြဖစ်ြဖစ် ချစ်တတ်လို့ရှိရင် ေနာက်ဘယ်ေတာ့မှ မေမ့ေတာ့ဘူးေလ။ လမ်းခွဲသွားေတာ့ ငိုပလိုက်မှာေပါ့။ အချစ်အတွက် ငိုရတာ အရသာ။ ပညာရင့်လာတဲ့ ကေချသည်ဆိုတာ သူများဇာတ်ညွှန်းနဲ့မှ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ဇာတ်ထုပ်လည်းကိုယ် လိုသလို ခင်းလို့ ကတတ်လာတာ သမ္ဘာေလ။ ေဆးစက်ကျရာ အရုပ်ထင်ရမှာပ။
ဒီအချိန်မှာေတာ့ ကေချသည်ဆီမှာ ေလာကြကီးကို ခါးေစာင်းတင်ရဲတဲ့ သတ္တိလည်းရှိလာပါြပီ။ ေမာင့်မျက်နှာ တရွာမှတ်ထင်တဲ့ အေတွးမျိုး တစိုးတစိမှမရှိေတာ့ပါ။ သားသမီးလိုချင် ေယာကင်္ျားအားမကိုးပဲ ကိုယ်တိုင်ေမွးရေမွးရ။ ဘဝခရီးေရဆန်ကို ရရာတက်နဲ့ ေလှာ်ဖို့အသင့်။ အဆိုအကအြပင် အကိုအဘတို့ အလိုကျဖို့ ဘယ်လိုြပရမလဲပါ ေကာင်းေကာင်းကျွမ်းကျင်ေနမှကိုး။ လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းက ေပးတဲ့အသိထက် ကိုယ့်ဘဝနဲ့ရင်းြပီးရလာတဲ့ ဘဝေပးအသိေတွက တပံုတပင်။ ေဖေဖေမေမ ေမာင်ေလးညီမေလးေတွအတွက် ရင်းခဲ့ြပီးတဲ့ေနာက်မှာ သားသားမီးမီးတို့အတွက် မရင်းနိုင်စရာ ဘာအေြကာင်းမှ မရှိေတာ့ပါဘူး။ အလုပ်ဟူသမျှ ဂုဏ်ရှိစွ ကေန တတ်သည့်ပညာ မေနသာအထိ ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်ဖွင့်မလား။ အေညာင်းေြပအညာေြပ အပူထုတ်ေခါင်းေလျှာ်မလား၊ အရွယ်ကိုလိုက်လို့ စားကျက်သစ်ေတွ မေဟာင်းေသးပါဘူး။ ဆရာမြကီးြဖစ်လာရင် ညီမေလးများကိုလည်း ဦးေဆာင်သင်ြပရင်း မင်းသမီးများလို ဇာတ်ပို့ခန်းေြပာင်းရိုက်ရတာေပါ့။
ဒီလိုကျင်လည်ခဲ့ရလို့ ကိုယ့်သားသမီးေတွ အညွန့်ကျိုးမှာလည်း မပူပါနဲ့။ ဒီအလုပ်က ခုမှ ရှိတဲ့အလုပ်မဟုတ်ပါဘူး။ ကမ္ဘာဦးကတည်းက ေရှးေရှးဘုရားရှင်ေတွ လက်ထက်ကတည်းက ရှိခဲ့ြပီးသား။ ေဆးဆရာြကီး ဇီဝကဆိုတာ ေဝသာလီြပည်က အမ္ဗပါလီကေမွးတာကွဲ့။ မသိရင် ေမးြကည့်လိုက်ြက။ ဘဝကို လက်ေတွ့ကျကျ ရင်ဆိုင်ရုန်းကန်ေနရတဲ့အခါ ပတ်ဝန်းကျင် အသိုင်းအဝိုင်းရဲ့ အထင်ေတွ အြမင်ေတွကို အြမဲစဉ်းစားေနလို့မရပါဘူး။ ချီးမွန်းတာ ကဲ့ရဲ့တာဆိုတာ အရင်ကမှ ခုနစ်ရက်ခံဦးမယ်။ အခုေခတ်မှာ ေနာက်သတင်းအသစ်ေပါ်လာရင် အရင်သတင်းကို ဘယ်သူမှ စိတ်မဝင်စားဘူး။ လူပံုအလယ် အေြကးလှန် ဖေနာင့်နင်းလာလုပ်ရင်ေတာင် ပါးဆွဲရိုက်ြပီး ေလျာ်ေြကးေပးလိုက်ရင် တလေလာက်ေန ေမ့သွားြကေရာ။ ကိုယ့်ဘဝနဲ့ကိုယ်ေလ။ ေထာင်ကျကျ ြပားကျကျ ရုန်းကန်ခဲ့ရတဲ့ ကေချသည်တေယာက်ရဲ့ ဘဝကို သားတို့သမီးတို့ နားလည်နိုင်လာတဲ့တေန့ အေမကို ပိုချစ်နိုင်လာပါလိမ့်မယ်။ အေမကေတာ့ ခုကတည်းက ပိုချစ်လို့ ဆက်ကေနရပါဦးမယ်။ “ပရိေယသနဝမ်းစာေရး မှန်းကာေတွး ေကွးေနေအာင်ပဲ ကခဲ့ရတယ်။ ကျွန်မရဲ့ ဘဝဝယ် ဪ ဘဝအေြခမလွယ် ကေချသည်..”တဲ့။
(ပရိေယသန ဝမ်းစာေရး မှန်းကာေတွး ေကွးေနေအာင်ပဲ ကခဲ့ရတယ်။ ကျွန်မရဲ့ဘဝဝယ် ဪ ဘဝအေြခမလွယ် ကေချသည်) ၂ ။
(ရယ်ချင်လျက်နဲ့ ဇာတ်ကွက်ကိုဆ ငိုလိုက်ရတယ်။ လွမ်းတသက်သက် ငိုချင်လျက်နဲ့ကွယ် ခိုင်းေစချက် ညီမျှရန်တကယ် ရယ်ရြပန်တယ်) ၂ ။
တခါတရံဝယ် မုန်းသူကိုလည်းချစ်ဟန်ဖွဲ့ရတယ်။ တခါတရံဝယ် ချစ်တဲ့သူလည်း မုန်းမာန်ချဲ့ရတယ်။ မုန်းမာန်ချဲ့ရတယ်။ (ေရွှပွဲလာများ ရွှင်အားရေစမယ် ထင်ရှားကျွန်မအေြခမလွယ် အဟုတ်ေနာ်တကယ် သရုပ်ေဖါ်တယ်) ၂ ။ ေနာက်ေသာ်မျက်ကွယ် စီးကျ မျက်ရည် အသွယ်သွယ်။
အမူအယာအရ လူတကာက ဘယ်သူဘာမျှ မသိြကေလတယ် လူ့ဘဝနဲ့နှိုင်းဆကာရယ် တုကာြပေပမယ် ဥပမာ ကေချသည် ကေချသည်။
0 comments:
Post a Comment