အိမ်ပတ်လည်က အပင်ြကီးေတွကို ေဘာင်ခတ်လို့ အဆံုးအစမဲ့တဲ့ မိုးေကာင်းကင်ြကီးကိုြကည့်ရင်း ပံုြပင်ေတွ အများြကီးနားေထာင်ခဲ့ရပါတယ်။ ရန်ကုန်မှာ မီးပျက်ရင် ေမှာင်တာချင်းတူေပမယ့် ဘာမှ မြမင်ရဘူး။ ရန်ကုန်က မယ်ဇလီဖူးသုပ်ေတွကလည်း စားမေကာင်းပါဘူးဆိုရင် ြမစိမ်းြပာထဲက ဘဘိုးတင် ဓါတ်ြပားေဟာင်းြကီး ဖွင့်တယ်ြဖစ်ဦးမယ်။ အညာက ဘြကီးေစာတို့ အေမသုန်တို့ သုပ်တဲ့ မယ်ဇလီဖူးသုပ်ေလာက် ဘယ်ဟာမှ မေကာင်းဘူးဗျ။ ေန့ခင်းဘက်ဆို မယ်ဇလီဖူး ဟင်းချိုကေလးကလည်း ထမင်းအားြကီးြမိန်တာ။ မီးထွန်းပွဲကေတာ့ ရန်ကုန်အေနာက်ပိုင်းမှာ အေတာ်စည်တယ်။ ဦးဘဂျမ်း ကာတွန်းြပပွဲေတွလည်း လုပ်ြကတယ်။
ကိုယ်ေနတဲ့ ေရေကျာ်ဘက်က သီတင်းကျွတ်သာ ြကိတ်ြကိတ်တိုးစည်တာ။ ဒီညမှာ အစည်ဆံုးကေတာ့ ေရွှတိဂံုဘုရား၊ ဗိုလ်တေထာင်ဘုရားေတွမှာေပါ့။ မသိုးသကင်္န်းယက်ြပိုင်ပွဲေတွ ရှိတယ်ေလ။ ဒီေခတ်ြကီးထဲမှာ ယက္ကန်းစင်ကို အဲဒီမှာပဲ ြမင်ရေတာ့တာ။ စင်နံမည်ကေလးေတွကလည်း ဝိသာခါတို့ ေဂါတမီတို့ သုဇိတာတို့။ ယက္ကန်းသမေလးေတွကလည်း လှပေြကာ့ေမာ့လို့။ ယက္ကန်းယက်တယ်ဆိုတာ ေြခလက်မျက်စိ တစက်ကေလးမှ နားရတာမဟုတ်ဘူးဗျ။ လွန်းထိုးသလို ဆိုတဲ့ လွန်းအိမ်ကေလး ဟိုဘက်ဒီဘက် ေြပးေနတာလည်းေတွ့ရတယ်။ ေယာင်ကိုထစ်၍ ရစ်ကိုေထာင်၊ မာမေလာင်၍ ေမာင်မလာဆိုတဲ့ ကဗျာထဲက ရစ်ဘီးကေလးေတွလည်း ေတွ့ရမယ်။ စေကာ့ေဈးထဲမှာ ဝယ်စားတဲ့ မုန့်ဗိုင်းေတာင့် ဆိုတာနဲ့တူတဲ့ ဗိုင်းေတာင့်ကေလးေတွလည်း ေတွ့ရမယ်။ အဲဒီပွဲေတွမှာ အြမဲဖွင့်ေလ့ရှိတာကေတာ့ ကိုြမြကီး နဲ့ ြမန်မာ့အသံအဖွဲ့ ဆိုထားတဲ့ ြမိုင်ြမိုင်ဆိုင်ဆိုင် လတန်ေဆာင်တိုင် ဆိုတဲ့ သီချင်းကေလးပါပဲ။
လြပည့်ညေတွထဲမှာ တန်ေဆာင်မုန်းလြပည့်ေလာက် ထိန်ထိန်သာတဲ့ လမင်းြကီးကလည်း မရှိဘူးေလ။ ြမူေမှာင်ေဝကင်း ေငွအဆင်းစန္ဒ ဆိုတာ သူ့ကိုေြပာတာေပါ့။ သာေတာင့်သာယာ အခါေကာင်းအခါမွန်မှာ မဂင်္လာရှိေသာအမှုေတွကိုသာ ေရွးလို့ ြပုြကမယ်ဆိုြပီး သူေတာ်ေကာင်း ဆရာေကာင်းအရှာထွက်ခဲ့တာလည်း တန်ေဆာင်မုန်းလြပည့်ညမှာပါပဲ။ နာရဒ ဇာတ်ေတာ်ထဲမှာေလ။ သူ့ခမျာ ဘုရားမပွင့်တဲ့ သာသနာပအခါမို့ တိတ္ထိ တက္ကဒွန်းြကီးများနဲ့သာ ေတွ့ခဲ့ရရှာတာ။
ကျွန်ေတာ်တို့ ခင်ဗျားတို့များေတာ့ ကံေကာင်းချက်နှယ်ဗျာ။ ြမိုင်ြမိုင်ဆိုင်ဆိုင် တန်ေဆာင်တိုင်ပွဲမှာ ကထိန်ပွဲြကီး ြခိမ့်ြခိမ့်သဲ နွှဲဖို့ ကံြကံုေနေသးပါရဲ့ေနာ်။ ပေဒသာပင်ြကီးေတွ ဟီးထေနတဲ့ အရပ်ေလးမျက်နှာက ကထိန်ပွဲြကီးေတွကို မှန်းလို့ သာဓုေခါ်လိုက်ြကပါစို့။ ဒီရာသီမှာကေတာ့ ဆရာေရာတကာပါ ေပျာ်ြကတဲ့ပွဲေပကိုး။ ြပန်ေတွးြကည့်ရင်ကို ေပျာ်စရာြကီးပါပဲ။ စိတ်ထဲမှာ ဘုန်းြကီးေကျာင်းေတွေတာင် အေတာ် လွမ်းသွားမိပါတယ်။
ြမန်မာလူမျိုးတို့သဘာဝ ဘုရားေကျာင်းကန်နဲ့ မေဝးတာ ဓမ္မတာပါ။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ေဖေဖ ေမေမ ကိုကို မမ ြပီးရင် ဘုန်းဘုန်း ဦးေတာ် သင်ြကတာေလ။ သားငယ် သမီးငယ်များ နံမည်ေပးေတာ့လည်း ခုေခတ်လို လွန်းထားထား၊ မင်းသိခင်္၊ စံဇာဏီဘို ဘယ်ရှိမလဲ။ ဘုန်းဘုန်းဆီေလျှာက်လိုက်ရင် အမည်သညာ ေခါ်စရာကားဆို ေပချပ်ကေလးနဲ့ ဇာတာပါထွက်လာမယ်။ ခု ကျွန်ေတာ့နံမယ်လည်း ဘုန်းြကီးေပးထားတာ။ ရွာမှာဆိုရင်ေတာ့ မနက်မိုးလင်းကတည်းက “ဆွမ်းေတာ်ဗျို့” ကို မီေအာင်ချက်ြကရတာ။
ရန်ကုန်ကျေတာ့ ေကျာင်းသားရှားလို့ ဦးဇင်းများ ကိုယ်တိုင်ြကွရရှာတယ်။ အိမ်ေတွမှာဆွမ်းပင့်ထားလို့ ပံုမှန်ြကွေနကျကိုယ်ေတာ်ဆို အိမ်ထဲပင့် ေနရာထိုင်ခင်းများေပး ဝတ်ြဖည့်လို့ ထိုင်ကိုယ်ေတာ် တဲ့။ ရံဖန်ရံခါကစလို့ ေန့စဉ်မှန်မှန် မဖိတ်ေသာ်ြငား ြကွလာေတာ်မူတဲ့ တစိမ်းကိုယ်ေတာ်ေတွကေတာ့ အိမ်ထဲမဝင်ဘူး။
အိမ်ဝက မတ်တတ်ဆွမ်းခံတယ်။ ရပ်ကိုယ်ေတာ် တဲ့၊ အဆင့်အတန်းခွဲတယ် မဟုတ်ေပမယ့် နိစ္စပတ်ဝတ်ြဖစ်ေနေတာ့ ေလာင်းတဲ့ဆွမ်းဟင်းချင်းေတာ့ မတူဘူးေပါ့။ ကန်ေတာ့ဆွမ်းလို့ေတာ့ မရှိပါဘူး။ လာလာသမျှ အများစာ တဇွန်းတခပ်စီေတာ့ ေလာင်းြဖစ်တာချည့်ပဲ။ အဲဒါကေလာင်းဆွမ်းပဲရှိေသးတာ။ ေန့စဉ်မှန်မှန် ဆရာေတာ်ြကီးဆီပို့ရတဲ့ ပို့ဆွမ်းတချိုင့်ကလည်းရှိေသးတာ။ ကိုယ်ငယ်ငယ်ကေတာ့ ေန့တိုင်း ကိုယ်တိုင်သွားပို့ရတယ်။ အကျိုးအြမတ်က ဘာရသလဲဆို ရဟန်းသံဃာများနဲ့ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်တယ်။
ဘာသာတရားအဆံုးအမကို ကေလးဘဝက စလို့ယဉ်ပါးတယ်။ မှန်ပါ့။ တင်ပါ့ အရှင်ဘုရား တပည့်ေတာ်။ သင့်ေတာ်ေအာင် ေခါ်တတ်ေလျှာက်တတ်တယ်။ ကိုယ်ဆွမ်းပို့တဲ့ေကျာင်းက သိမ်ြဖူစေတာ့ဂိတ်က မဂင်္လာရာမ လို့ေခါ်တဲ့ ရခိုင်ဘုန်းြကီးေကျာင်းဆိုေတာ့ ရခိုင်သံများကို ကိုယ်တိုင်သာ မေြပာတတ်တာ။ သူတို့ေြပာသမျှ နားလည်တယ်။ ဆွမ်းချိုင့်ပို့ရင်း အချိန်ပိုင်း ဘုန်းြကီးေကျာင်းသားလုပ်မိရာက တခါတခါ ဆွမ်းဆန်စိမ်းေလာင်းပွဲတို့၊ ကမ္ဘာေအးလိုဏ်ဂူမှာ လုပ်တဲ့ပွဲတို့ ကို ဘုန်းြကီးနဲ့ အတူလိုက်ဖူးေတာ့ ဗီအိုင်ပီဆိုတာ တယ်အရသာရှိသကိုး လို့လည်း ခံစားဖူးတာေပါ့။ ဒါေတာင် ဘုန်းြကီးေကျာင်းသားပဲရှိေသးတာ။ ပီအက်စ်အိုေလာက်များ လုပ်ဖူးမိရင် အခက်။
အိမ်ကအေဖတို့ အဖွားတို့က ကိုယ့်ကို ဘုန်းြကီးေကျာင်းနဲ့ မစိမ်းေအာင် လုပ်ထားတာ ရည်ရွယ်ချက်ရှိေြကာင်း ခုမှ သေဘာေပါက်ေတာ့တယ်။ အစကေတာ့ အားြကီးခိုင်းရန်ေကာ လို့ထင်တာ။ စေနေန့ဆိုရင် အဖွားကေဈးက ဘုရားပန်းေတွဝယ်လာေပးတယ်။ အဲဒါေကျာင်းေပါ်က ပန်းအိုးေတွ ေဆးေြကာသန့်ရှင်းြပီးလဲဖို့။ စိတ်ကူးေပါက်ရင် ေကျာင်းထဲ တံမျက်စည်းလှဲ အိမ်သာေဆးလည်း လုပ်ခိုင်းတတ်တယ်။ ေဝယျာဝစ္စကုသိုလ်ဆိုတာ မေတွးမိခဲ့ဘူး။ ခုေတာ့ သွားေလသူေတွကို ေကျးဇူးြကီးများတင်မိပါရဲ့ဗျာ။ ကုသိုလ်ယူတာ သူတို့ချည့်ပဲ ယူမသွားဘူး။ ကိုယ့််လည်း ဘုမသိဘမသိ ကုသိုလ်ရေအာင် ခိုင်းသွားခဲ့တာကိုး။
တကယ်ေတာ့ ကိုယ့်မိသားစုဟာ ဘယ်တုန်းကမှ ြကွယ်ပိုးြကွယ်ဝထဲက မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။ ရရစားစား၊ လူတန်းေစ့ရံု မနည်းရုန်းကန်ခဲ့ြကတာပါ။ ဒါေပမယ့် သူတို့အထွာနဲ့သူတို့ အလှူအတန်းရယ်လို့ ြဖစ်ြဖစ်ေြမာက်ေြမာက် လုပ်နိုင်တာ ကိုယ့်ထက် အပံုြကီးသာပါတယ်။ အညာမှာြပန် ရှင်ြပုတုန်းက ေဆွမျိုးနီးစပ်ေတွေရာ ရှင် ၂၄ ပါးကို ရွာပတ်လည် မီးခိုးတိတ်လှူနိုင်တယ်။ ရန်ကုန်က ငါးသေလာက် အချိန် ၂၀၀ ေကျာ်တင်သွားြပီး ေပါင်းေကျွးတာ။ ကိုယ်သာဆို ခုချိန်ခါ ဘယ်လှူနိုင်ပါ့မလဲ။
ဘုန်းြကီးေကျာင်းြကီးကအို အမိုးကမလံု သံဇလံုေတွ စီေနတာြမင်ေတာ့ အဖွားက မြဖြစ်ဖစ်တဲ့နည်းနဲ့ အားခဲလို့ အမိုးမိုးလှူတယ်။ မပိုမလျှံေပမယ့် ြခိုးြခံြပီးစုတာ။ ကိုယ့်လက်ထက်မှာေတာ့ ဒီအရွယ်သာေရာက်ေရာ၊ သူြကီးဘုရား ရွာသားေကာင်းမှု မှာသာ ပါနိုင်တယ်။ ဘာတခုမှ ကိုယ့်တပိုင်တနိုင် မလှူနိုင်ေသးဘူး။ ထီေပါက်ရင်ေပါ့ဘုရားလို့ ေလနဲ့လှူဖို့ေတာင် ထီကထိုးမထားဘူး။ နှေြမာလို့။ ေညာင်ပင်ြကီးေလာက်ဆုေတာင်းေတွနဲ့ ေညာင်ေစ့ေလာက်အလှူေတွသာ ကျိုးတို့ကျဲတဲ အားခဲေနရတယ်။
ကိုယ်ကျဲလိုက်တဲ့ ေညာင်ေစ့ကေလးေတွကို မျက်စိေအာက်မှာ ေညာင်ပင်ြကီးေတွအြဖစ် ြမင်ရတာကေတာ့ ကထိန်ပွဲေတွမှာေပါ့ဗျာ။ ပေဒသာပင် သီးရတဲ့အရသာေလ။ သူများ ပေဒသာပင်ေတွမှာ ဘာေတွပါသလဲ။ တို့အပင်မှာ ဘာေတွလိုမလဲ။ ဘယ်ဟာက အြမင်လှမယ်။ ဘယ်ဟာက ဘုန်းြကီးေတွအတွက် အသံုးတည့်မယ်။ ပိုက်ဆံများရင် ဝိတ်တက်ေအာင် ဘာေတွထည့်မယ်။ ပိုက်ဆံနည်းရင် အပင်ြပည့်ေအာင် ဘာေတွ ြဖည့်မယ်။ အဲဒါေတွ အားလံုး အနုပညာဗျ။ ဘဏ်မှာ ပိုက်ဆံအနုတ်သစ်ကေလးေတွလဲလို့ လှေအာင်ေခါက် သီးတာဆင်တာလည်း ပညာပဲ။ ကိုယ်လှူတာေရာ သူများလှူတာပါ မုဒိတာပွားြကည်နူးနိုင်တာ ကထိန်အခါမှာပါ။ ြမို့လံုးပတ်လည် ပေဒသာပင်လှည့်လို့ အများနဲ့အတူ ြကည်နူးအားရလည်း ြဖစ်ြကရပါတယ်။
ဒီနှစ်မှာေတာ့ သူများေတွ ေပျာ်ေပျာ်ပါးပါး ကုသိုလ်ဒါန တေလှြကီးရေနတဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ်ကေတာ့ စိတ်သာရည်စူး ထံေတာ်ဦးလုပ်ေနရတယ်။ သူများရပ်ရွာမှာ ြကာရှည်ေလးြမင့် အချိန်ဖင့်လို့ သက်ရင့်ရွယ်အိုတဲ့ထိလည်း ေနနိုင်မယ်မထင်ပါဘူး။ ကိုယ့်မိဘဘိုးဘွားက ပျိုးေပးခဲ့တဲ့ သဒ္ဒါတရားမျိုး ကိုယ့်သားသမီးဆီမှာ ဆယ်ပံုတပံုကျန်ေအာင်ေတာင် မသွန်သင်နိုင်ေသးဘူး။ ဘုရားေဝး တရားေဝး သံဃာနဲ့ေဝးတဲ့အရပ်မှာ အွန်လိုင်းတရားများနာြကားလို့ ကျွတ်တမ်းဝင် ကုသိုလ်ြဖစ်တတ်ေလရဲ့ လို့ေတာ့ မြကားဖူးေသးဘူး။
လိမ်တာ ညာတာနဲ့ ခိုးတာဝှက်တာ ငါးပါးသီလမှာ ပါေလရဲ့လို့ေတာင် သတိမရြကတဲ့ လူြကီးေတွအလယ်မှာ ဘာသာ သာသနာအဆံုးအမေတွ ပါးလျားသွားမှာစိုးလို့ ဝဋ်ေဟာင်းေတွဆပ်ရင်း တွယ်ကပ်လို့ေနရဦးမှာေပါ့။ ဆရာေတာ်ဦးဗုဓ်က မိန့်ခဲ့သေလ။ “ ဟဲ့ မယ်နု။ သူ့ေကျွးရှိက ဆပ်ရသည်သာ။” တဲ့။
(ြမိုင်ြမိုင်ဆိုင်ဆိုင် ြမိုင်ြမိုင်ဆိုင်ဆိုင် လတန်ေဆာင်တိုင်) ၂ ။
(သီတင်းကျွတ် ပွဲေတာ်ြကီးြပီးေတာ့ တန်ေဆာင်မုန်း တန်ေဆာင်တိုင် ဆီမီးကြမိုင်။
မသိုးအလှ ြမတ်သကင်္န်းကပ်ဖို့ ေရွှတိဂံုကုန်းေတာ် ြမိုင်ြမိုင်ဆိုင်။
ကထိန်သကင်္န်းမို့ ကပ်လို့ကိုမဆံုး ခင်ြပံုးသူဇာ ေကသီခိုင်) ၂ ။
(ေမျှာ်ေတာ်ေဇာနဲ့ သူ့လည်တိုင် ကျွန်ေတာ်ေလ မလာလို့မှိုင်) ၂ ။ နံသာထူးလူးကာ ဆံထံုးဟန်ေကျာ့ရှင်း အဆင်းလှလို့ြမိုင် တပွင့်ပန်ကာပဲ သင်းြကူပျံလှိုင် ပင်နီေချာရယ် ေယာတမီအခိုင် ြပံုးြပံုးေလး ကျွန်ေတာ့်ေဘးကထိုင် ယက္ကန်းခတ်သံကေလးက အလွန်ပဲြမိုင်။
(ြမိုင်ြမိုင်ဆိုင်ဆိုင် ြမိုင်ြမိုင်ဆိုင်ဆိုင် လတန်ေဆာင်တိုင်) ၂ ။ ကထိန်ပွဲခင်းပါတဲ့ လတန်ေဆာင်တိုင် (အထူး ြမူး အထူး ြမူး) ၂ ။
ချစ်သက်လျာ ေကသီညှာခိုင် တနှစ်ထက်တနှစ်မို့ သူ့ကိုသာပဲ ချစ်ေဇာေတွမှာ လှိုင်။
(ြမိုင်ြမိုင်ဆိုင်ဆိုင် ြမိုင်ြမိုင်ဆိုင်ဆိုင် လတန်ေဆာင်တိုင်) ၂ ။
0 comments:
Post a Comment