အဲလို မင်းပွဲစိုးပွဲေတွမှာ အရင်ေခတ်က ရန်ကုန်သူတို့ ဝံ့ဝံ့ြကွားြကွား ပန်ဆင်ေလ့ရှိတာက သဇင်ပန်းေတွပါ။ ေတာ်ဝင်ပန်းလို့ေတာင် ေခါ်ြကတာေပါ့။ တပွင့်တခက်နဲ့ အားမရနိုင်ပဲ တေခါင်းလံုးညွှတ်ေနေအာင် ေဝေနေအာင် ပန်ေလ့ရှိြကပါတယ်။
မဂင်္လာေဆာင်ေတွမှာ၊ ဘွဲ့ယူတဲ့သူေတွမှာတင်မကဘူး၊ ဒီဇင်ဘာလေလာက်မှာ ကျင်းပေလ့ရှိတဲ့ အကယ်ဒမီေပးပွဲမှာ၊ သဇင်ပန်းမှ သဇင်ပန်း မရမက လိုက်ရှာြကတဲ့သူေတွချည့်ပဲ။ ဘယ်ေလာက်ေပးရေပးရ၊ တတိုင်လံုးသာ သိမ်းခဲ့ပါဆိုသူေတွချည့်ပဲ။ စာနယ်ဇင််းေတွကေတာင် ဒီနှစ်မင်းသမီးဆု ဘယ်သူေတွ ချိန်သလဲဆိုတာ သဇင်ပန်းေတွေဝနဲ့သူကို ြကည့်ြပီး အကဲခတ်ြကရတာ။ ပန်းချင်းအတူတူမှာေတာင် ဂုဏ်တင့်တဲ့ပန်း၊ ပွဲဝင်တဲ့ပန်း၊ တန်ဖိုးြမင့်တဲ့ပန်းမို့ သူ့အေြကာင်းကို ေရးဖွဲ့ထားတဲ့ စာေတွ သီချင်းေတွ အများြကီး ရှိခဲ့ပါတယ်။
အဲဒိအထဲက နန်းေတာ်ေရှ့ဆရာတင်ေရးြပီး မြကည်ေအာင်ဆိုခဲ့တဲ့ “ပန်းြမတ်ေရွှသဇင်” ဆိုတဲ့ ေတးကေလးနဲ့ မိတ်ဆက်ေပးပါ့မယ်။ အခု တင်ထားတာကေတာ့ ေစာင်းေမာင်ေနဝါရဲ့ အတီးကေလးနဲ့ ခင်ြဖူြကည် ဆိုထားတာပါ။ ေရွှနန်းတင်တို့ သားအဖတေတွ ကေလ့ရှိတဲ့ သီချင်းကေလးေပါ့။
ဒီသဇင်ပန်းကေလးေတွအေြကာင်းကို ရာမရကန် ဦးတိုးြကီးကလည်း သဇင်ပန်းဘွဲ့ဆိုြပီး ေရးခဲ့ပါေသးတယ်။
“စိမ့်ြကီးြမိုင်ြကီး ရိပ်ြကီးေတာေတာင် ေနေရာင်မခံ ပန်းပျံပင်ဆင့် ေြမနှင့်ရန်ဘက် ခက်လက်စိမ်းြမ မိုးမခဘူး။ ေနွလသန်ေပါက် ရင့်ချိန်ငယ်ေရာက်ြပန်ေတာ့ နှင်းေသာက်ကယ်ရွှင်ရွှင် ပွင့်ဖူးေတွ ဆင်ြကသည်။” တဲ့။ ေရွှနန်းေတာ်ထဲမှာသာ ြကားရေလ့ရှိတဲ့ ရကန်အဆိုမျိုးကို ဂီတလုလင် ဦးကိုကိုက သီချင်းအြဖစ် သံစဉ်ကေလးတီးကွက်ကေလးေတွဖန်တီးလိုက်တဲ့ “ဘုန်းနှင့် ကံနှင့် ေရွှသဇင်” ဆိုတဲ့ သီချင်းကေလးလည်း အင်မတန်ေကာင်း။ ြမန်မာစန္ဒယားဂီတပွဲေတာ်မှာ ဆရာေလးကိုခင်လှတီးြပီး ကိုရန်ပိုင်စိုး ဆိုသွားတာ ဘယ်လိုေကာင်းမှန်းမသိဘူး။ တင်ေပးချင်တာ သီချင်းရှာမရလို့။ စိတ်ေတာင်မေကာင်း။
“ေရွှပင်ဆင့် ေငွပင်ဆင့် ပတ္တြမားပင်ဆင့် ဂမုန်းအင်ဖက် ဆန်းစက်ရိပ်ခို ေရတွက်လို့ဆိုေတာ့မည်။ လက်တံတိုတမည် လက်တံရှည်နဲ့ ေနေရာင်ြခည် လေရာင်ဝါ မိုးလံုးြပာ မိုးလံုးမှိုင်း၊ ပုလဲဆိုင် ပုလဲပွင့် ချစ်စရာ့လိပ်ြပာေတာင် နီလာေရာင် ေတာင်လံုးမှိုင်း၊ သံုးပွင့်ဆိုင် ခိုင်လံုးလန်း နွယ်တန်းစိမ်း ညှာတံစိမ်းြမတို့ ေလသိမ်းတိုင်းလှ ကိန္နရီကသည့်နှယ်” ဆိုတာကေတာ့ သဇင်ပန်းအမျိုးအစားေတွကို နံမည်လှလှေလးေတွ ေပးထားပံုကိုေြပာတာပါ။ သဇင်ဆို အတူတူချည့်လို့ မှတ်ေနတာ ဘယ်ဟုတ်လို့တုန်း။ ရခိုင်သဇင်၊ ေဂါ်သဇင်ေလာက်သာ ြကားဖူးခဲ့တာကိုး။
ကိုယ့်မျက်စိထဲမေတာ့ သဇင်ဆိုလိုက်ရင် အစိမ်းေရာင်ဥကေလးကေန အြဖူေရာင်အခက်ကေလး တက်ေနတယ် လို့သာသိတာ။ “တချို့က နီြပာြပာ တချို့က ြဖူဝါဝါ၊ တချို့မှာ ချိပ်ပွင့် တချို့မှာ ပန်းရင့်လို့ ပင်ဆင့်ပန်းပျံ ဘွဲ့မည်ခံသည့်နှယ်။” ဆိုေတာ့မှ အဲလိုအေရာင်ြကီးေတွလည်း ရှိေသးတယ် ဟုတ်လားလို့ အံ့ဩရြပန်ပါတယ်။ ရှင်ဘုရင်ေရွှနားေတာ်သွင်းရတဲ့ သီချင်းထဲ မဟုတ်တာေတွ ေလျှာက်ေရးရင် ရာဇဒဏ်သင့်ေလာက်တာမို့ သူေြပာတာ အဟုတ်လို့သာ မှတ်လိုက်ြကပါစို့။
အနီေရာင် အြပာေရာင် ချိပ်ေရာင် ပန်းရင့်ေရာင်များေတာင်ရှိဆိုပဲ။ ဘြကီးတိုးေြပာတာ ယံုလက်စနဲ့ ဆက်ယံုရမှာြဖင့် “ေဝဟင်နန်းြမင့် ပန်တိုင်းတင့်မို့ ြမို့ဝန်မင်းစာလိပ်မပါပဲ ကွယ်ရာေဈးနှင့် ေရာင်းလို့များြမင်ပလား။ ေသချင်ေသ၊ ရှင်ချင်ရှင် အင်တန့်အင်တန် ရာဝတ်ေတာ်ခံရမှာမို့၊ ြမတ်ပန်ေတာ်ပန်း ခိုင်လံုးလန်းကို အို.. ေလာင်းပန်းပွင့် ဘယ်ဂုဏ်နဲ့ ဝင့်မတုန်း ဘုန်းနှင့်ကံနှင့် ေရွှသဇင်..။” တဲ့။ ြမို့ဝန်မင်းတို့အာဏာများ ေရှးကတည်းကကို ေြကာက်ရပံုပါ။ ဦးပုညြကီးေတာင် ြမို့ဝန်ဦးသာအိုးလက်စာမိသွားပါေရာလား။ ြကီးြကီးမားမား ေရာင်းေရးဝယ်တာများ လူြကီးနဲ့ကင်းလို့မရဘူးဆိုတာ ြမန်မာ့ရိုးရာမှန်း ခုမှသေဘာေပါက်ေတာ့တယ်။
သဇင်ပန်းအေြကာင်းကို ေလပါတီမြမရင်ဆိုခဲ့တဲ့ သီချင်းကေလးတစ်ပုဒ်လည်း ရှိခဲ့ပါတယ်။ အခုသီချင်းထက်ကို ပိုြကိုက်တာ။ နားေထာင်ဖို့ကို ဘယ်မှာမှ ရှာမရလို့။ တခါပဲြကားဖူးရံုနဲ့ မေမ့နိုင်ေအာင် စွဲသွားခဲ့ပါတယ်။ ြမဝတီ အြငိမ့်ြပိုင်ပွဲမှာ လမင်းတရာ မေဌးေဌးြမင့် ဆိုသွားတာ။ “ပန်းသဇင် မန်းတခွင်ေပါ်စမို့ ေမျှာ်ြကတယ်ေလး။ ေမျှာ်ြကတယ် ေလး ေဟး ေဟး။ နမ်းမှာလားေမာင်ရဲ့ ေမွှးတယ်ရှင်။ နမ်းမလားေမာင်ရဲ့ ေမွှးတယ်ရှင်။ ပန်းမျာ့သဇင် မယ်ချစ်ပါတဲ့ ကိုကို့သဇင်ပန်း၊ ဆင်ြမန်းမှ သာ၍ယဉ်” ဆိုတဲ့ ေြခဆင်းကေလးနဲ့တင်ကို ခိုက်သွားတာ။ မေဌးေဌးြမင့်ကိုလည်း ေတာ်ေတာ်ေကာင်းတဲ့ မင်းသမီးပါလားလို့ အကမြမင်ရခင်ကို သေဘာေပါက်သွားတယ်။
ကိုယ်ြကည့်တဲ့အချိန်မှာ သူက အသက်လည်းြကီး၊ လူကလည်း ဝတုတ်တုတ်ရယ်။ အဲဒီသီချင်းေလးဆိုြပီး ကသွားလိုက်တာ ေပါ့ပါးသွက်လက်လို့ မျက်စိေအာက်တင် သွယ်လျသွားတယ်။ ခုန်ေပါက်ဆိုကလို့ ေချွးကေလးေတွ သီးေနတာေတာင် မျက်နှာမှာချီထားတဲ့ အြပံုးကေလးက နွမ်းမသွားဘူး။ သူများတကာလို အဆိုပိုဒ်ေတွ ကက်ဆက်ဖွင့်မကပဲ ကိုယ်တိုင်ဆိုက ကတာေတာင်မှ အသံမေြကာင်ဘူး။ မိုက်အနီးအေဝးမှာ အသံတိမ်မသွားဘူး။ ပညာရှင်အစစ်ရဲ့သဘာဆိုတာ အဲဒါကိုေြပာတာ။
“ေမာင်စိတ်ေတာ် ြကည်ြကည်လင်လင် ေရွှဖူးစာရှင် ပျိုတို့ကိုကို နမ်းလို့လည်းမဝနိုင် ပန်းဆိုတဲ့ြမခိုင်သဇင်” တဲ့။ အကပိုဒ်ကေတာ့ မေြပာပါနဲ့ ပိတ်သတ်ြကီးရယ်။ ဒီလိုအြငိမ့်မျိုးြကည့်လိုက်ရတာ လူြဖစ်ကျိုးနပ်သလို ခံစားလိုက်ရတာ။ “ြကူြကူေမွှးတဲ့ ေဂါ်သဇင် ေဂါ်သဇင် ထူးလည်းထူးတဲ့ ေတာ်ဝင် ေတာ်ဝင်၊ ချစ်သူြကိုက်သူ ထိုက်သူပန်ဆင် ပျိုဝမ်းသာရဲ့ မယ်ရင် မယ်ရင်၊ ေရွှသစ္စာပန်ဆင် ပန်ဆင် ေငွသစ္စာပန်ဆင် ပန်ဆင် ဖူးစာြပိုင်မယ်ရှင်။ ြမရင် .. ြမရင်..။ စန်းသာတဲ့ ပန်းမျာ့သဇင်..” ဆိုရင်ေတာ့ ြကားဖူးြကမလားမသိပါဘူး။ သီချင်းေလး ရှိတဲ့လူများ ြပန်မျှြကပါဦးေနာ်။ အဲဒီြပိုင်ပွဲမှာ မေဌးေဌးြမင့်ြကီး ဆုမရခဲ့ဘူး ဆိုတာေတာ့ မအံ့ဩနဲ့ဦး ပိတ်သတ်ြကီးေရ။ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ဒီလိုပဲ ရှိတယ်ဗျ။ ဒါေပမယ့် သူဆိုသွားတဲ့သီချင်းကေလးကို တေခါက်ထဲြကည့်မိယံုနဲ့ အဲသေလာက် မှတ်မိေနတဲ့သူ အနည်းဆံုးေတာ့ တေယာက်ရှိေနတာ ြကီးေတာ်ြကီးေတာင် မသိဘူးဗျား။ အဲ ဘယ်သူဆုရသွားသလဲေတာ့ လာမေမးနဲ့ မမှတ်မိေတာ့ဘူး။ အဟုတ်။
ဒီဆရာကေလးတေယာက်ကေတာ့ ေရှးေရှးက အေဟာင်းအြမင်းေတွကို ဟိုဟာဆိုလည်း ေကာင်းလိုက်ြပန်ရင်း၊ ဒီဟာဆိုလည်း ေကာင်းလိုက်ြပန်ရင်းနဲ့ အားြကီးေြကာ်ြငာဝင်တယ်လို့ မထင်လိုက်ပါနဲ့ဗျာ။ အဲဒီဟာေတွက ကျွန်ေတာ်တေယာက်တည်း ြကည့်ခဲ့ြကားခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။ လူတကာြကည့်ခဲ့ြပီးသား။ တချို့ဆို ဒါေလာက်လည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ြကိုက်ချင်မှေတာင် ြကိုက်မယ်။ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ပဲ။ ဒါေပမယ့် ကျွန်ေတာ်ကေတာ့ အဟုတ်ကို နှစ်နှစ်ြခိုက်ြခိုက် ခံစားမှတ်မိေနတာဗျ။
တကယ်ကို အရသာရှိမှန်းသိတာ။ မေကာင်းရင်လည်း မေကာင်းတဲ့ဟာဆို ဘယ်ေနရာ ဘယ်လိုအံမဝင်ဘူး လွဲေချာ်သွားတယ် ဆိုတာကအစ နားက မျက်စိက တန်းသိတာ။ ထမင်းစားတာချင်းအတူတူ ြကံုရာနဲ့ြဖစ်သလိုစားတဲ့လူနဲ့ ကိုယ်ြကိုက်တာကေလးစီစဉ်ြပီး ြမိန်ရည်ရှက်ရည်စားတဲ့လူ အရသာချင်းဘယ်တူပါ့မလဲ။ တခါစားမိလို့ ြကိုက်သွားရင် ဘယ်ဆိုင်မှာ ဘာေလးေကာင်းတယ်ဆို မှတ်ထားလိုက်တာလည်း ပါတာေပါ့။
အနုပညာဆိုတာ ကိုယ်တိုင် ဖန်တီးတတ်မှရယ် မဟုတ်ပါဘူး။ သူများဖန်တီးထားတာေလးေတွကို အရသာခံစားတတ်လို့ရှိရင် ေလာကြကီး အင်မတန်သာယာပါေပတယ်။ နိုင်ငံြခားကလာတာမှ၊ ပိုက်ဆံေတွအများြကီး ေပးဝယ်မှ ေကာင်းတယ်လို့ ထင်ေနတာေတွ မှားေြကာင်းသိေစချင်ပါတယ်။ ချဉ်ေပါင်နဲ့ငပိကို အရသာမရှိဘူးထင်ရင် နိုင်ငံြခားေရာက်တဲ့အခါ သိလာပါလိမ့်မယ်ဗျား။ “ြမင်ြမင်သမျှ ဤေလာက၌ အလှတို့ြဖင့် ြပည့်ဘိ၏။
အလှဟူြငား ြမင်သည်ထားဦး ခံစားသိတတ် ခံယူတတ်မှ ကျိုးြမတ်ပီတိ ရင်ဝယ်ြငိ၏။” တဲ့။ ြမန်မာသီချင်းကေလးေတွကို အရသာရှိရှိ နားေထာင်ေစချင်လို့ ေစတနာ့ဝန်ထမ်း လက်ဆင့်ကမ်းလိုက်ပါတယ်ဗျို့။ ခင်ြဖူြကည် ကေတာင် ေြပာေနတယ်။ “သံုးြကည့်ပါ ဘုန်းရှိတာ သိသာလွန်းတယ်ရှင်..။” တဲ့။
ပန်းတကာတွင် ဘယ်ပန်းေမွှးတယ်။ စပယ်ေခါင်ရမ်း (နှင်းပန်းေမွှးတယ်) ၂ ။ စိမ့်ြကီးြမိုင်ြကီး ရိပ်ြကီးေတာေတာင် ေနေရာင်မခ ပန်းမျာ့ေရွှသဇင်။
(အင်မတန်ြမင့်ပါတဲ့ သစ်ပင်အဆင့်ဆင့် ေတာင်ေပါ်မှာသာပင် ေနေရာင်ဘယ်မခ ပန်းထူးပန်းလှ ပန်းမျာ့ေရွှသဇင်) ၂ ။
လက်တံတို လက်တံရှည် တချို့က ဝါဝါ တချို့က နီြပာြပာ ဝါေရာင်သန်းကာ နီကျင်ကျင် ေြမမှာေပါက်တဲ့ နှင်းဆီေဒါန ြကက်ေမာက်တို့က ေမျှာ်ရှုလျှင် ေမာ်ဖူးချင် ဪ .. ေကာင်းစွာ သံေတာ်ဦးတင်။
(ပုလဲအဆင့်ဆင့် ရွဲဝင့်သလို ချစ်စရာေကာင်းတဲ့အပင် တနှစ်မှတခါ ပွင့်ြကရာ သစ်ပင်များေပါ်တွင် သံုးြကည့်ပါ ဘုန်းရှိတာ သိသာလွန်းတဲ့အပင်) ၂ ။
မင်းသမ္မတ အရင်းကစ၍ သကျသာကီဝင် ေြမနှင့်ရန်ဘက် ခက်လက်စိမ်းြမ ပန်းလှေရွှသဇင် သိုင်းနဲ့ ကျိုင်းနဲ့ ဝိုင်းဖွဲ့ကာပင် မင်းသံုးရာတွင် ေတာ်ဝင်ေရွှသန့်စင်။
(ယက္ခငယ်ဂုဏ္ဘန် နတ်များဝန်းရံ ေစာင့်ြကပ်ပါတဲ့ ေရွှသဇင် တပင်လံုးဝန်းရံ သိုင်းဖွဲ့ဆင် ရာဇမတ်ကွက်ကာရံ အမှန်ြပုြပင်) ၂ ။ ဘုန်းေတာ်လွန်တရာ ြကီးြမတ်ခဲ့တဲ့အပင် မင်းြကိုက်စိုးြကိုက်တဲ့ (ေတာ်ဝင်ပါတဲ့) ၃ ။ ပန်းမျာ့ေရွှသဇင်။
(ပန်းမျာ့ေရွှသဇင် နန်းမေဘွပလ္လင် ကျွန်မတို့ရှင်ဘုရင် ဘုရားကိုအရင်တင် ေမာင်းမမိဿံ အားလံုးပန်ဆင် တချက်လွှတ် အမိန့်ေတာ် ထိပ်ေပါ်ပန်ဆင် သိုင်းေလးချက်နဲ့ ေတာ်ဝင်သဇင်ပန်း ပန်းတကာ့ေခါင်ဘုရင် မြကည်ေအာင် ေလျှာက်လွှာတင်) ၂ ။
0 comments:
Post a Comment